meeting niall horan. (Dutch fanfiction)

hoofdstuk 13

Lizzy (Pov)

Ik was klaar met eten en keek naar Fara die nog bezig was. Ik heb haar al eerder gezien maar ik weet waar.  "Fara, is het goed als ik naar onze kamer ga?" Vroeg ik haar . Ze knikte en glimlachte lief.

Ik ging naar boven en zocht in mijn magazines. ' Waar heb ik haar toch gezien?' Dacht ik in mezelf. Fara kwam binnen en keek me vragend aan . "Ben je iets kwijt?" Vroeg ze. Ik zuchtte en schudde van nee. Ik ging op mijn bed zitten en Fara kwam naast me zitten. " Lizzy, je kan me vertrouwen wat zocht je?" Vroeg ze lief. " Wel Ehm Fara.. Ik dacht dat ik je ergens had gezien, want je komt me zo bekend voor." Fara glimlachte en trok haar schouders op. " laten we  truth or dare spelen" stelde ze voor. Ik knikte, en pakte een paar kussens voor op te steunen. Mijn blik viel op een tijdschrift naast mijn koptelefoon. "Fara, daar!" Wees ik. Ik stond recht en pakte het tijdschrift. Fara kwam naast me staan en begon luidop voor te lezen:
NIALL HORAN GESPOT IN DE SUPERMARKT MET EEN ONBEKEND MEISJE!
Volgens vele geruchten is niall in de supermarkt gevallen en heeft het meisje hem geholpen. Ze zijn samen naar huis gegaan en zijn dan terug in het ziekenhuis gespot. Als we meer over het onbekend meisje weten zullen we snel terug schrijven!

Ik draaide me om naar Fara en trok haar mee op bed. " Je hebt me één en ander uit te leggen, Fara" knipoogde ik haar. Ze werd rood en begon te vertellen...

Toen ze eindigde had ik tranen in mijn ogen en zei ook. "Omg Fara, zo heftig allemaal" antwoorde ik. Ze knikte en veegde haar tranen weg. Ik gaf haar een knuffel en zo bleven we lang zitten. " Ik ben er altijd voor jou Fara." Ze glimlachte en vroeg " hoelang zit je hier al Lizzy?" Ik antwoorden " bijna 7 jaar" ze knikte. "Maar waarom zit je hier Lizzy?" Ik voelde tranen opkomen en probeerde ze tegen te houden. "Oh Sorry Lizzy, ik bedoelde het niet zo" zei Fara. Ik schudde mijn hoofd en begon te vertellen ..

(Flashback)

" Ik was op een avond alleen thuis, mijn ouders waren mijn broer aan het ophalen van een voetbalkamp. Ik bleef alleen thuis want ik was wat verkouden. Ik bleef maar wachten en wachten maar ze kwamen maar niet...zeker 4uur later werd er aangebeld en ik deed open. Het was de politie, met als nieuws dat mijn ouders een auto ongeval hadden en dat zij samen met mijn grote broer opslag dood waren." Ik eindigde mijn verhaal en begon te wenen tegen Fara's schouder. "Shh, shh" kalmeerde Fara mij met tranen in haar ogen. Ik werd wat rustiger en bedankte haar. "Dankje Fara voor alles" zei ik. Ze glimlachte en antwoorde " Graag gedaan Lizzy, kom laten we slapen. Morgen moeten we vroeg opstaan." Ik knikte, zei nog slaapwel tegen Fara en ging slapen.