Saklanmış Tutku

6 bölüm..

Ebru merdivenleri koşarak indi.Kardeşini yerde öyle yatarken görmek kendini kötü hissetmesine sebep oldu.Ne yapmış olursa olsun ölmesini istemezdi.Ebru Elif'i sarsarken birden ittirmişti.Ve Elif dengesini kaybederek merdivenlerden yuvarlanmıştı.Ebru Elif'e o kadar kızgındı ki ne yaptığını bilmiyordu.

Aşağı indiğinde kardeşini kanlar içinde buldu.Ebru kanın Elif'in bacaklarından aşağı süzüldüğünü gördü.Ebru geri geri gitmeğe başladı.Kimseye haber vermeden kendi odasına çıkarak kapıyı kitledi..

"Allahım ben ne yaptım.Kardeş katili oldum,kardeşimi öldürdüm ben.Ama o hakketti bunu."Ebru sayıklar gibi kendi kendine söylüyordu.

Diyerek başını ellerinin arasına alarak ağlamaya başladı.Ebru ambulansın sesiyle kendine geldi.Aşağı indiğinde Elif'i sedyeye alıyorlardı.Elif'i evdeki çalışan fark etmiş ve hemen ambulansı aramıştı.Şimdi Elifi sedyeye alarak ambulansa yerleştirdiler.Kapıyı kapatırken Ebru kendini arabanın içine atmıştı..

Saatler sonra Ebru hastane karidorunda oturmuş içeriden gelicek haberi bekliyordu.Ebru ne hissetmesi gerektiğini  bilmiyordu,kardeşinin içeride can çekişmesi,ölme ihtimali kendisinde hiç bir şey ifade etmiyordu.Sadece katil olmak istemiyordu ,Elif'in ölmemesini bu yüzden istiyordu.

Doktor dışarı çıktığında Ebru yerinden fırladı hemen doktorun yanında bitti.Doktor hem üzgün hemde çok yordun gözüküyordu.Anlaşılan iyi şeyler olmamıştı.Ebru merakla doktorun ağzından çıkacak kelimeleri bekliyordu.Tek istediği Elif'in ölmemesiydi.

"Ebru hanım çok zor bir ameliyat geçirdik.ve kadeşinizi az kalsın kaybediyorduk.Kalbi bir kaç kez durdu."dedi ve durdu Doktor.

"Ölmedi dimi."Diye bildi sadece.

"Elif hanım iyi ama."

"Ama ne doktor."Sordu endişeyle Ebru.

"Ama bebeği kaybettik."Dedi üzüntüyle doktor.

"Elif hamilemiydi."Diye sordu Ebru.Çok şaşırmıştı,duymayı hiç beklemediği şeyi duymuş ve şaşırmıştı.

"Evet.Bilmiyor muydunuz,kardeşiniz 8 haftalık hamileymiş ama kanaması çoktu malesef .Bebeği almak zorunda kaldık."

"İlahi adalet."dedi kısık sesle Ebru.

" Doktor anlamamış gibi bakarak. Efendim."dedi.

"Çok üzüldüm."Dedi Ebru sahte bir yüzle..

"Ama kardeşiniz iyi,bir kaç güne çıkar hastaneden.Şimdi rahatsız etmiyelim biraz dinlensin kendine gelsin."

"Bebek.bebeği biliyormu."Sordu Ebru.

“Hayır hemüz bilmiyor."

"Tamam."

Doktor uzaklaştığında Ebru en yakın sandeliye oturdu.Yıllardı istediği bebeği ona verememişti.Anne olamıyordu,ama kardeşi hamile kalmıştı.Bu haksızlık değilmiydi.Neden kendisinden değilde ...Ama iyikide olmamışıtı.O adamın çocuğunu taşımak istmezdi.Ve Elif yaptığının cezasını bebeğini kaybederek ödüyordu.Allah büyükdür diye düşündü Ebru.

Ebru etrafına bakarak birilerinin gelip gelmediğini kontrol ettikden sonra Elif'in odasının önüne ilerledi.Kapıyı açtı hemen içeri girdi.Elif yatakta yüzü solmuş yatıyordu.Burdan bakılınca ne kadar masum gözüküyordu.Ama öyle değildi,o bir yılandı.Hayatlarını zehirleyen bir yılan,en çokta kendi hayatını.Ebru yatağa yaklaşarak kısık sesle konuşmaya başladı.

"Bak görüyormusun yaptığının bedelini nasıl ödüyorsun.Bebeğini kaybederek ödüyorsun.Kucağına almadan gitti.Ne kadar kötü biriysense anne bile olamadın.Ne sandın Elif,beniim yıllarca yapamadığımı senmi yapəcaktın.Yiğiti baba kendinide annemi.Ama bak gördünmü olmadı."

Elif yaşlı gözlerini açarak ablasına"Abla lütfen canımı daha fazla yakma."Dedi.

"Hele bu neki."Dedi öfkeyle.

Diyerek odadan çıktı.Ebru hiç bir şey olmamış gibi evine geldi ve düşünmeğe başladı.Elife daha çok acı çektirecekti ve bunu nasıl yapıcağını çok iyi biliyordu.Ebru salonda oturmuş Yiğit'in eve gelmesini bekliyordu.Salonda uyuya kalmış uyandığında sabah olmak üzereydi.Ebru tam kalkıcaktıki kocasının içeri girdiğini gördü..

"ASIL OYUN ŞİMDİ BAŞLIYOR YİĞİT."