One kiss is not enough

Chapter 17

Pagkagising ni Alexander ng umaga. Napahawak siya sa kanyang ulo para itong binibiyak sa sakit. Nilibot niya ang kanyang paningin at napakunot siya ng mapagtanto na hindi pala sa kanya ang kwarto.

"Why I am here?"

The door opened and Honey enter while bringing a food for him. Nakatitig lang siya dito na papalapit sa kanya. Hanggang sa nilagay nito ang pagkain sa gilid ng kama. Nakatitig parin siya hindi man lang siya tinapunan ng tingin. Iniisip niya kung anong nangyari kagabi. Wala siyang matandaan sa nangyari.

Tumikhim siya. "Honey! Bakit dito ako natulog?" tinignan niya ang kanyang suot. "Ganito parin ang suot ko."

Rinig niya ang malalim na buntong hininga nito. "Nalasing ka kasi mr." galit itong tumingin sa kanya. "Baliw ka."

Magsasalita pa sana siya kaso mabilis itong naglakad sa nakabukas na pintuan. Inalala niya ang nangyari pero wala talaga. Sumasakit lang lalo ang kanyang ulo. Tiningnan niya ang pagkain sa gilid ng kanyang kama. Umayos mona siya ng upo. Bago hinigop ang chicken soup. "Ang sarap ng soup." ani niya. kahit papano nabawasan ang sakit ng kanyang ulo. Nang maubos ang chicken soup. Napagdesisyunan niyang ilagay ito sa lababo. Sobrang nahihiya na siya sa dalaga. Pero kailangan niyang magpasalamat kaya hinanap niya ang dalaga.

"Alexander." nasa likuran niya nanggaling ang boses ng babae.

Humarap siya dito. "Bakit?"

"Matanong nga kita, bakit alam mo ang bahay ko huh? I mean bakit alam mo kung nasaan na ako nakatira?"

Nang maalala ni Alexander ay labis siyang napangiti. Hindi niya lubos maisip na makakatulog siya sa tinitirhan nitong bagong bahay. Well, the house is not just a big house. It's simple and fine. Kaya namang maipagmalaki kung tutuusin.

"Hoy! Tinatanong kita tangina ka."

"Nagmumura kana?"

"Dahil sayo gago."

Tinuro niya ang sarili kung siya ba talaga. Naguguluhan siya lalo sa sinabi ni Honey. 'OU' bakit ako? Sa pagkakaalam ko wala naman akong ginawa eh. Sabi naman ng utak niya.

"Ayy! Nakalimutan ko sira kanga pala. Pwede kanang umalis."

"Grabe ka sa akin huh... Masakit pa ang ulo ko."

"Hanapin mo pake ko." naglakad ito papalayo.

So cute ass. Iniling niya ang ulo bago pumasok uli sa kwarto ng babae. Ngayon lang niya napagmasdan ang kwarto ng dalaga. Sobrang linis at saka ang bango katulad nito. Nilapitan niya ang isang picture frame. Hinawakan niya ito sabay sabing ang ganda mo Honey.

"Alam kong maganda ako. Pwede kana umalis."

Napahawak siya sa kanyang dibdib. "Nakakagulat ka Honey, bakit ba sumusulpot ka kung saan."

Nakapeywang ito. "Anong kahit saan? FYI Alexander ang kwartong ito ay akin. Ang bahay nito ay sa amin."

"Ang ganda mo talaga lalo Honey."

"Buisit." umalis na naman ito at iniwan siya na nakangiti.

Bakit ba ang cute ng mga babae kapag sinusubukan. Pero totoong maganda siya lalo kapag galit. Mukhang makakaalis talaga ako.

Binalik niya ang tingin sa picture frame. "Ang ganda niya dito sa picture frame." kinuha niya ito at nilagay sa ilalim ng damit.

Tignan natin kong hindi mo ako hahanapin Honey. Bago umalis si Alexander nagpaalam siya sa dalaga na aalis na siya. Hindi man lang siya tinapunan ng tingin. Nakakatampo pero ganun siguro ang mga babae kapag nagagalit.