Gloomy Blossom

Chapter 1

It was a beautiful gloomy Sunday. My friends and I are enjoying the view at Calaguas Island, observing the simple life could give ,but the beautiful gloomy day turns out to be as gloomy as how it feels remembering the memories Marcus and I created on the exact place, time and moment. This was the place where he decided to propose to me. We did the yes-es and he--- Marcus Aries Arrieto Jr. was my supposedly fiancé that turns out to be my worst enemy.

Present
“Good Morning, Ma’am ” bati sakin ng mga estudyanteng nakakasalubong ko. I always answer them back because that is how it should be. If people treat you with respect you are obliged to return the given respect but sometimes this viewpoint is not applicable in daily situation bec. this is a dependable situation.

Nasa faculty room na ako at inaantay ko pang magstart ang klase ko. Medyo nahihiya pa ako sa mga kasama ko sa loob dahil bagong lipat ako rito magtatatlong taon palang ako at sa tatlong taon na iyon hindi ako nakapag-enganyo kasama sila dahil nawalan na ako ng gana sa lahat. Kaya ang tingin nila sakin ditto ay kaaway maski and English Department Head namin hindi ko nakakasundo. Hays. Gusto ko man bumalik don sa dati kong pinagtuturuan kaso masasakit na alaala lang maalala ko pero sa tingin ko maayos naman na ako kasi tuwing dumadalaw ako doon unti-unti ko na rin nakakalimutan.

“Ma’am Rain, Good morning po, tara na po sa room tulungan ko na po kayo sa mga gamit niyo” sabi ni Shiela , president ng org.

“Salamat, Shiela. Kompleto na ba ang mga kaklase mo?

“Opo, Ma’am. Si Bernard na lang po ang wala. Absent po ata siya Ma’am nagpaalam po siya sa akin kagabi” sabi ni Shiela sakin habang kami ay naglalakad papuntang classroom.

“Bakit sa iyo siya nagpaalam? Wala ba siyang binigay na excuse letter sayo ha? At anong dahilan?”

“a-ahm Ma’am hindi ko po alam e. Sorry po.” Nanginginig na sabi ni Shiela at yumuko ito bigla nong tiningnan ko siya. Alam ng mga bata kung gaano ako kaistrikto at maawtioridad sa klase kaya ganoon na lang ang reaksyon ni Shiela pero hindi ko sila pinaghihigpitan to the point na ayaw na nilang lumapit sa akin. No. It should be balance.

“Don’t say sorry. Hindi ikaw ang may kasalanan. I will contact Bernard’s parents and ask why he didn’t come to school today.” Nakarating na kami sa classroom at malugod akong binati ng mga estudyante ko.

It was a tiring day and all my scheduled classes is done. Dumiretso na ako sa faculty room at namahinga ng saglit nakapikit akong nakaupo ng kinalabit ako ni Sir Ross, MAPEH teacher . Magkatabi lang table namin.
“ Uy, alam mo ba may bagong stall diyan na kainan sa labas. Grabe ang sarap. Eto oh, nagtake-out ako ng sisig para sayo."

Tiningnan ko siya sa mata habang maingat niyang nilalapag ang pagkain sa table ko. Saglit kong nilingon at bumaling ulit sakanya.

“Salamat, Ross pero busog pa ako e. Tsaka uuwi naman na ako. Ibigay mo nalang sa mga hindi pa kumaka-”

“Sabi ko naman sayo Ross e. Tatanggihan ka lang niyan. Mukha namang hindi kumakain si Ms. Rain ng ganyan. Akin nalang to Ross. Sisiguraduhin kong kakainin ko to.” Singit naman ni Rhea, math professor , siya ang pinakamaingay at palengkera na guro sa loob ng faculty room. Pagkapsok ko pa lang ditto, mainit na ang dugo sakin.

“Hoy, Rhea akin na nga iyan. Hindi naman para sa iyo yan e” Ross

Hinawakan ko ang kamay ni Ross habang sinusubukan niyang inaabot ang pagkain na hawak ni Rhea.