Gloomy Blossom

Chapter 5

Napagdesisyunan ni Ma’am Joe na every Monday, Tuesday and weekends  sasamahan ko si Marcus para wala ng mababago sa schedules at wala ng bigayan ng loads. Hindi na rin nagtanong si Ma’am Joe kung bakit gusting bumalik ako ni Marcus na makasama siya. Pero parang nagsisi nalang ako dahil akala ko mababawasan loads ko. Mas lalo palang dumagdag sa trabaho ko.Masaya naman kumain ni Raul kahapon. Nakapagbonding pa ako Jojo, anak nito. Oo tama kayo, single dad nga si Raul. Nagkakilala kami one time sa isang seminar. Hangga’t nagkamabutihan kami at nagging magkaibigan.
Wednesday ngayon at kasama ni Marcus si Jessica ngayon. Hay nako. Hindi naman trabaho ang inaatupag ng babaeng yun kundi landiin si Marcus. Hays!
“Class,are you done?”
“Ma’am, wait lang po.”
“I’ll give you 10 more minutes.”
Tumunog naman ang phone ko.
09166287305: Are you done with your class? Im here at canteen. It’s lunch time.
“Ha? Sino to?”
09166287305: Anyway, this is Marcus.
“Bakit naman ako ang niyaya nito? Hindi ba sila magkasama ni Jessica?”
Me: May klase pa ako.
I save his number and name him “ANNOYING BASTARD”
Me: tsaka bakit ako ang niyaya mo. Si Jessica nalang.
Him: Hindi pa bat apos klase mo?
Me: Matatapos na maya-maya.
Him: Okay, I’ll wait.
Me: Wag na. Kumain ka na. Tsaka hindi naman ako ang nakatoka sayo ha.
Him: Jessica has class nga. What do you want me to do? Akala ko ba you want to accompany me? Ma’am Joe will be disappointed if she knew about this.
“Bastard!” bulong ko naman.
“Ma’am, excuse me. Pwede pakisileny naman niyang phone mo Ma’am. Nakakaistorbo e.”
I check my watch and it is almost lunch time.
“Stop writing. Pass your papers, now.”
Pinasa na ng iba yung papel nila except sa grupo nila Jerome sa dulo.
“Jerome and the rest of the group. Pass your papers,now.”
“Ma’am, wait!”
“1!”
“Ma’am eto na, guys akin na yang mga papel niyo. Dali!”
Bigla naman tumunog yung cellphone ko kinuha ko naman ito at masungit akong tumingin sa nagtext.
“Ma’am sino ba yang katext mo? Hindi kami nakakapagfocus sa ginagawa nakin dahil diyan e.”
“ ha? Ahm no one, just an idiot. Wrong number ata.”
Him: Are you going or nah?”
Lumabas na ako sa room at dumiretso sa faculty. Hindi ko na nireplayan si Marcus. Bahala siya diyan. Matuto siyang kumain mag-isa.
Him: I’m still waiting.
“Hays!”
Me: Yayain mo nalang si Mang Gardo. May ginagawa pa ako.
3 minutes na ang nakalipas. Wala na akong natanggap na reply sakanya. Hays! Bumaba na ako papuntang canteen. Nakita ko siya sa dulo ng canteen at kumakain mag-isa. Umorder na muna ako ng pagkain bago pumunta sa pwesto niya.
Papunta na ako sa pwesto niya ng Nakita kong kinakausap siya ni Rose. Si Rose lang naman ang Philosophy professor na inidolo ng lahat dahil higit sa maganda, mabait pa. Umupo na si rose sa harap nito. Nagtitinginan naman ang mga estudyante sakanila.
“Oy tingnan mo oh. Si Ma’am Rose yon diba?” student
“Oo. Sino yung kasama niya?”
“Bagong engr.ng university. Bagay sila noh?”
Inirapan ko naman yung dalawang nag-uusap na estudyante. Bagay nga sila. Manloloko at sopistikada. Psh. Bigla ko naman nilapag ang pagkain ko sa mesa nila.
“Oh, Hi, Rain.”sabi ni Rose na may pangiti ngiti pa.
“Usog ka doon.” Masungit kong sabi kay Rose.
“Oh. Okay.”
Umupo na ako sa harap ni Marcus. Tiningnan ko naman ito habang kumakain. Hindi man lang nag-Hi ang mokong baka isipin ni Rose nakikiupo lang ako ditto.
“Bakit di mo kasama si Jessica?”
“I told you already that she has class.”
Inirapan ko ito at tumingin naman ako kay Rose na may pagtataka.
“Magkakilala na kayo?” tanong naman nito.
“Oo. Siya ang Engr ng university.”
“Ah. Oo. Sinabi niya na sa akin. Kayo ba ang inatasan ni Dean na magguide sakanya?” Rose.
“Oo.”walang interes kong sagot. Tumingin naman sim Marcus sakin at bumaling kay Rose. Hinandugan naman ni rose to ng ngiti. Tinitingnan ko naman si Marcus at ngumiti ito pabalik. Ha! Ang kapal talag ng lalaking to. Sa harap ko pa talaga! Ajshdygwpefpewt! Bwiset!
“Rose, right?”
“Yeah. Lunch time mob a during this time?”
“Oo. Lunch time niya. Bakit?” curious ko naman tanong. Lumingon naman ito sa akin at bumaling ulit to kay Rose.
“Pwede mo ba akong samahan kumain during this hour? Madami kasing ginagawa sila Jessica at Rain”
Ano?! Ang kapal talaga ng mukha  nito! Magsasalita n asana si Rose ng pinangunahan ko.
“Lunch time mor in lunch time ko. I dnt think that cause a problem between us.”
“Ayaw lang naman kita pilitin, Ms. Rain.”
“Hi-hin-hindi naman ako napilitan ah” utal kong sabi. What does this bastard up to? Don’t tell me she likes yhis woman!
“Okay. Sabi mo e. But Rose can join us anytime.” Ngiti naman ni Marcus kay Rose.
“A-ahm. Kung okay lang kay Rain.” Rose
Tumingin silang dalawa sakin. Ngumisngisi naming sabi ni Marcus.
“Of course. Okay lang kay Ms. Rain. It’s not that there’s something between us to say no. right? Ms, Rain?”
“Ha? Hindi naman sag anon. Engr.—” Rose
“Marcus for you, Ms. Rose. Just call me Marcus.”
Galit akong tumitig kay Marcus. WOW! Just Marcus! Hindi niya ako sinabihan niyan noon ah. Na dapat Marcus lang itawag sakanya. PSH! So special tong si Rose ha!Bastard!
“Oo naman okay lang sa akin. Wala namang problema sakin yun, Rose. Tsaka si Marcus—”
“Engr. Marcus to you.”
Tumingin naman ako ditto na sa susunod na magsasalita siya gigiletin ko na ngala ngala niya. Ngumiti naman ito sakin habang sinusubo ang pagkain.
Pekeng ngiti naman sinabi ko habang sinasabi kong
“Ahm yeah. Engr.Marcus. Si Engr. Marcus naman ang magdedesisyon niyan.”
“Ah okay. Ahm. Kumain na  tayo.” Sabi naman nito.
Akala ata ng mokong ito na hindi ko nakikita na patago itong ngumingiti! What a bastartd! Nakakaloka! Mabilis kong kinain ang pagkain ko para makaalis na dito. Magsama sila ng rosas na to! Tutal bagay sila, Isang hayop at halaman! Napatigil naman ako sap ag-iisip ng
“Rain, dahan dahan lang.”sabi ni Rose.
Hindi ko na pala namamalayanb na sa pagkain ko pinagdidiskitahan ang inis ko. Punong puno ang bibig ko ng lumingon ako kay Rose. May pigil na tawa naman si Marcus at tumawa na din si Rose. Pekeng ngumiti naman ako sakanila! Hays! Rain, ano bang ginagawa mo?
“Si Rain talaga.”
Nilunok ko na nag mga pagkain na naipon sa bibig ko. Tatayo na ako sa hiya.
“Aalis ka na, Rain?” tanong naman ni Rose.
“Oo. Aalis na ako. May aasikasuhin pa kasi ako. Sige enjoy niyo na lang yan.”
“Bye then Ms. Rain.” Ngiting sabi naman ni Marcus.
Nakalagpas na ako sa pwesto naming ngunit bumalik ulit ako. Lintik lang ang walang ganti.
“It’s Ms. Reyes to you, Engr. Arrieto.” Ngiting tagumpay naman akong umalis.Humanda ka saking hayop ka.
4 na minute na akong nag-aantay dito sa harap ng site nila Marcus at di pa siya dumadating.
“Imposible naman di pa tapos ang hayop na yon.”
Chineck ko na naman ang orasan ko. Nakita ko na siyang papunta sa direksyon ko. Nagtago naman ako sa punong Acacia para di niya ako makita. Oo. Inabangan ko siya ditto at magbabayad siya sa ginawa niya kanina. Nang napadaan na siya sa harap ko bigla akong tumalon sa likod nito at kinagat ang tainga nito.
“AAAAARRRRRAAAYYY!”
Natumba kaming dalawa kaya tinigil ko na ang pagkagat sa tainga niya. Tumayo naman ako bigla at pinagsipasipa siya. Walang hiya ka! Niyaya mo akong kumain tapos magyaya ka ng iba!
“Rain, array. Tama na! Ouch! Ouch!”
Tinigil ko na ang pagsisipa sakanya. Hira na hira naman tong tumayo. Hawak hawak naman nito ang tainga nito at naiiyak na sa sakit.
“ANO BANG PROBLEMA MO?!”sigaw nito sa akin.
“Ikaw ang kapal mo talaga!” tatadyakin ko ito pero nahuli niya ang paa ko. Lintik! Paugay-ugay akong napapatalon dahil isang paa lang gamit ko.
“Bitawan mo ang paa ko.”
“Tell me, what’s your problem first!”
“Array! Ibaba mo sabi,e!”
“No!”
Pilit ko siyang inaabot ng biglang dumating sim ang Gardo.
“Sir? Ma’am?”
“Mang Gardo?”sabay naming tanong
Bigla naman binaba ni Marcus ang paa kaya napaupo ako.
“Array!”
“ma’am okay lang po kayo?”
Tinulungan ako ni Mang Gardo na makatayo. Bwisit tong isan to. Hindi man lang aong tinulungan!
“Salamat, Mang Gardo.”
“Nag-aaway po ba kayong dalawa?”
“Ho?hindi po Mang Gardo. A-ahm. “
“Yes.” Sabat naman ni Marcus.
“Anong problema po ba Sir?”
“Ewan ko po ditto kay Rain.”
Tumingin naman sim ang Gardo sakin.
“Ma’am rain, ano po bang problema?”
“Oo nga Rain. Ano ba ang problema?” sulsol naman ng boset na to!
“ito kasi Mang Gardo nagpapaawa epek! Ang sabi sakin kanina walang ksamang kumain. Edi sinamahan ko. Tapos madadtnan ko may kasama na palang siya kumain.”
Gulat naman silang napatingin sakin. Teka may mali ba akong sinabi.
“Bakit?”pagtataka ko.
“May dumi baa ko sa mukha?”
“Srsly? Dahil lang don?”Marcus
“Anong dahil lang don? Alam mob ana madami akong iniwan na Gawain dahil sayo!”
“Sir, kasalanan mop ala e.”sabi naman ni Mang Gardo.
“Oo Mang Gardo, at alam mo ba niyaya niya pa si Rose na kumain during lunch time.”
“Si Ma’am Rose? Naks,Sir, lakas mo ah. Ang galling mo ding pumili ng babae.”
WTF!
“Mang Gardo, ano ba?! Saan ka ba panig ha?”
“Ay. Sorry sorry ma’am.”
“Ano po ba talaga problema, Ma’am?”

“Mang Gardo nakikinig ka ba? Ang sabi ko niyaya niya akong kumain dahil wala siyang kasama pero nadatnan ko meron na pala at si Rose yon!”
“At?”
Tumawa naman si marcus.
“Anong tinatawa mo diyan?”
“Nothing. I just realized. Oo ng apala. Selosa ka pala.”
“WHAT?! Anomg selosa sinasabi mo?”
“Ay nako si Ma’am talaga. Iyon naman pala.”
“No. No. No. mang Gardo. No. It’s not like that.”
“Ok lang Ma’am. Oh siya mauna na ako.”
“Mang Gardo,wait!”
Hahabulin ko pa sana sim ang Gardo para mag explain dahil mali siya ng inaakala ngunit pinigilan ako ng mokong. Hinawakan niya ako sa braso at pinaharap ako sakanya.
“Bitawan mo nga ako!” pagpiglas ko
“No, unless you tell me, bakit ka nagagalit nong nadatnan mo kami ni Rose?”
“HAHAHA nagpapatawa ka ba? Naiinis ako dahil may paarte arte ka pa na walang kasama pero nong si Rose na ang nagtanog kung mat kasama ka ba hindi ka makatanggi.”
Tiningnan naman niya ako na parang may hinahanap ito.
“ANO!” sabi ko
“Ayaw mo bang makasama ko si Rose?”
“Ha? Wala akong sinasabing ganon!”
“So ok lang sayo na kasama ko siyang kumain? Okay!”
Binitawan naman na ako nito.
“No! I mean..”
“No?” pagtataka naman neto
Yumuko naman ako na parang basing sisiw
“I mean, pwede naman ako/ im available on that time. Hindi mon a kailangan magyaya ng iba.”nahihiya kong sabi. Hays!  E sa totoo naman.
Hinawakan naman niya ako sa ulo at hinalikan ako sa noo. Nagulat ako sa ginawa nito. Hindi ako makapagsalita.
“If that’s what you wish. You’re wish granted.” Ngumiti naman ako ditto na parang bata.