YALANCI//Loki x Taylor (hiddleswift)

6~Kuyrukacısı

"Baba!"

"Ne işin var burada? Eserine bakmaya mı geldin? Hem de yeni sevgilinle!"

"Senin için çok endişelendim sadece!"

"Bir daha bana baba demeni istemiyorum. Sen kızım değilsin. Sen benim ziyan ettiğim kanımsın."

"Ağır ol bakalım bunak! Bu kız kendini mahvediyor. Ağlamaktan mahvoldu! Onu dinelemen gerek!"

"Loki! Yardımcı olmuyorsun."

"Demek seni koruyan bir sevgilin var! İyi o zaman onu yatakta daha çok memnun et de o da seni kapının önüne koymasın!"

"Baba, ben sadece seni seviyorum demek istedim."

"Ben senden iğreniyorum Taylor! Tanrı seni cennetine kabul etmeyecek."

"Görüşürüz baba."

"Bana baba deme!"

•••

Taylor yine yanımda ağlarken onun aciz olduğunu düşünmek yerine ona destek olmam gerektiğini düşündüm. Bu benim düşünebileceğim bir şey değildi. Onun ağlaması kesinlikle beni güldürmüyordu. Onun korkusu beni beslemiyordu onun çaresizliği beni sevindirmiyordu. O, evrendeki her canlıdan farklı bi etkiye sahipti ve ben bunu isimlendiremiyordum.

"Babamın böyle yapacağını biliyordum."

"Baban ağlamana değecek biri değil."

"Ah Tanrım!"

"Efendim?"

"Loki sence sırası mı?"

Bana kızarken gülümsüyordu. Onun gülümsemesini izlemeyi seviyordum. Bana gerçek bir şeyler gösteriyordu.

"Taylor eve gitmek istediğine emin misin?"

"Bilmem."

"Hiç rahatlamak için gittiğin bir yer yok mu?"

"Hayır."

"Hayatımda senin kadar kendi hayatına değer vermeyen birini görmedim. Üç bin yıldır yaşadığımı düşünürsek bu baya iyi bir rekor."

"Hiç bu kadar yıl yaşamaktan sıkılmadın mı?"

"Bana inanmıyorsun sadece öylesine soruyorsun değil mi?"

"Loki,üç bin yıldır hayatta olduğuna inanmadığım için özür dilemeyeceğim."

"Çok komik Taylor ve hayır. Sıkılmadım."

"İmkansız!"

"İmkansız olan ne?"

"Hayatın birbirini tekrar etmeyen günlerle mi geçiyor yani?"

"Ben öyle bir şey demedim ki."

"Ama sıkılmıyorum dedin."

"Hayatımın çoğu birbirini tekrar etmez."

"Ben daha 25 yıldır hayattayım ve siktiğimin 10 yılı aynı."

"Bekle bekle, on beş yaşında mı evden atıldın?"

"Alışmalıydım onca zamandır değil mi?"

"Kim on beş yaşında birini atar ki?"

"Loki bunları konuşmak istemediğime eminim."

"15 yaşında bekaretini kaybettin yani?"

"Loki cidden konuşmak istemiyorum."

"O orospu çocuğu seni bir şeye mi zorladı?"

"Hayır, sadece yapmak istedim ve yaptım Loki"

"Baban nasıl öğrendi ki?"

"Biz ayrılınca..."

"O seni şikayet mi etti? Orospu çocuğu!"

"Loki, tamam."

"Bir ergenin kuyruk acısı yüzünden mi sen on yıldır tek başınasın?"

"Loki,beni sadece üzüyorsun!"

"Neden intikam almıyorsun ki?"

"Bende olaylar böyle işlemez Loki! Ben intikam almam. Lütfen eve gidelim."

Taylor önden giderken kafamda kurmaya başladım bile. Liseli bir oğlanın ayrılmayı yedirememesi gerçekten iyi bir kızın hayatını mahvetmişti. Üniversiteye hemen gidememiş, çalışmak zorunda kalmış ve hatta kafe sahiplerinin tacizine bile maruz kalmıştı. Onun yolu umrumda değildi. O piçten intikam alınmak zorundaydı. İntikam benim en iyi olduğum şey değil miydi zaten?

"Konuşmak istemediğini biliyorum ama insanlar konuşarak aşar bazı şeyleri. Kaçarak olmaz.

"Ah, yani insan mısın?"

"Evet dersem anlatacaksın değil mi?"

"Hayır!"

"Taylor bana her şeyi anlatmanı istiyorum."

"Loki!"

"Eve gidene kadar susuyorum. Her şeyi senden dinleyeceğim."

15 yaşında bir ergenin kuyruk acısı bu güzel kızı ne hale getirmişti. Düşündüm. Acaba babası evden atmasaydı,herkes gibi arkadaşları olsaydı, boş zamanlarını çalışarak değil de partileyerek geçirseydi... Mutlu olsaydı... Nasıl bir Taylor olurdu? 

Sessizliği kalkan yapmış, hayatımda gördüğüm en güzel kıza baktım. İçindeki sevgiyi ve iyiliği hissettim. İyiliği hissetmekten nefret ederken, daha fazla hissetmek için ona yaklaştım. Onun sıcaklığı,onun nefesi... Elinden alınmış her güzel ânı ona ben verecektim. Onu üzmüş herkesi ben üzecektim.