Tempting the Beast [COMPLETED]

Prologue

Prologue:

"Lara, I'm dying." her friend suddenly looked at her in shock.

Hinawakan niya ng mahigpit 'yong tasa ng kape at binaling niya ang kaniyang tingin sa napaka- laking bintana na nasa tabi ko. Pinag- mamasdan ko ang mga taong nag- lalakad sa naturang Mall. Hindi niya mapigilan ang kaniyang sarili na mapa- luha dahil sa nalaman niyang may taning na ang kaniyang buhay.

"W-What? You're just joking right Regina?" Tarantang sambit ng kaniyang kaibigan at pilit na hinuhuli ang aking tingin, para kompermahin na hindi totoo ang kaniyang sinasabi. "Regina!" Ulit pa ng aking kaibigan at wala ako sa sarili na tinignan si Lara na naka- upo lamang sa harapan ko.

Nag- simula nang tumubig ang kaniyang mga mata sa sakit at hindi ko pa din matanggap- tanggap ngayon na mamatay na siya. She will disappear soon from the world, wala pa siyang achievement sa buhay.

"I have stage 3 stomach cancer and I'm dying." garalgal niyang sambit at tumingala ako para pigilang tumulo ang luha sa kaniyang mga mata. Pero hindi eh, parang may kusang isip na bumagsak ang mga iyon. "M-Mayron na lang akong isang taon at tatlong buwan para mabuhay... May taning na ang buhay ko L-Lara." Hindi ko mapigilan na masambit ang katagang iyon at doon na siya napa- iyak sa harapan ng kaniyang kaibigan.

Naka- titig lamang sakaniya ang kaniyang kaibigan, na tila ba hindi nito maipaliwanag ang kaniyang nararamdaman at pag-kagulat sa kagimbal-gimbal na balitang nalaman.

"P-Paano? I mean, pano nangyari 'to? Okay ka naman diba?" Tila kinakabahang sambit nito.

Sinapo ko ang aking mukha habang patuloy na umiiyak sa harapan nito. Hanggang ngayon hindi niya pa din matanggap na mamamatay na ako. Bakit sa napaka- raming tao siya pa ang tinamaan ng sakit na ito? Napaka bata niya pa para mamatay at magkaroon ng malubhang sakit na ito?

She's 28 years old at wala pa siyang napapatunayan sa kaniyang sarili.

Marami pa siyang gustong gawin at subukan, pero bakit napaka- lupit sakaniya ng mundo?

Bakit kailangan niya pang maramdaman ito?

Marami pa siyang plano sa buhay.. Gusto niya pang- maranasan ang mag- karoon ng boyfriend, mag- pakasal at magkaroon ng sariling anak at pamilya. Pero mukhang hindi ko magagawa pa ang lahat ng iyon dahil sa bawat oras at sigundo nababawasan ang buhay ko sa mundo. Paunti-unti akong mamamatay sa sakit ko.

"A-Akala ko okay din ako. H-Hangga't nalaman ko na parati na akong sinusumpong ng sakit sa tyan ko. Akala ko normal lang 'yon pero hindi ko alam na iyon na pala ang hudyat na may sakit na ako." pinunasan ko ang luha sa kaniyang pisngi at tinignan  ang mukha ng kaniyang kaibigan na napaka- lungkot at may bahid nang sakit. "B-Bakit kailangan na sa akin pa mangyari ang lahat ng ito L-Lara? Marami pa akong gustong gawin at plano sa buhay, p-pero bakit ganito? Hindi naman ako masamang tao? Bakit ako pinaparusahan ng diyos ng ganito?"

Hinawakan ni Lara ang aking kamay at marahan na pinisil iyon. Napa- tingin siya sa mukha nito, kahit papaano napapa- kalma ang kaniyang sarili dahil nandyan ang aking kaibigan para makinig at damayan siya.

"May rason ang diyos kong bakit ginagawa nya sa'yo ito Regina, ang kailangan mo lang ngayon ay manalangin, mag- pakatatag at maniwala sakaniya. Mas maka-pangyarihan ang diyos, at siya din ang tutulong at mag- papagaling sa'yo." aniya ng kaibigan at tumango na lang siya.