"Adın gibi ay ışığında geleceğim sana." Demişti o gece. Hâyâllerimde, rüyalarımda canlandırdığım adam. Mesafelerce âşık olduğum adam.
Umudumu bitirdiğim, hâyâllerimin beni terk ettiği zamanda birden bire girdi hayatıma.
Yaşama olan inancım tükendiği...
Herkese merhaba ikinci bölüm sizlerle, paragraf arası yorumlarınızı ve oylarınızı bırakmayı unutmayın. :)
Keyifli okumalar dileriz <33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Feray ve kitapları ✨
Şimdi bölüme^^
BÖLÜM İKİ: "YENİ OLUŞAN HİSLER VE DUYGULAR.
Genç adam günün verdiği yorgunlukla yine her zaman ki gibi bilgisayarın başına oturdu. Saat bulunduğu şehirde on biri geçiyordu lakin Türkiye'ye de saat şu ana on ikiye geliyordu. Üç yıldır, tam üç yıldır hep aynı saatte bilgisayar başına geçiyor, hâyâlini kurduğu genç kızı izliyordu. Uzaktan, dokunmadan seviyordu üstelik yalnızca bir kez görmesine rağmen seviyordu. Üç yıl önce Nevşehir'e gittiğinde çıkmıştı karşısına daha da aklından da kalbinde de gitmemişti.
Yeniden her gece yaptığı gibi cesaretsizce bilgisayarının başına oturup açma düğmesine bastı lakin bu defa oturup, cesaretsizce, korkakça kalktığı geceler den daha fazla cesaretliydi ve emindi kendinden, kalbinden. Derin bir nefes aldı ve bloggerına giriş yaptı.
Artık inceldiği yerden kopsundu, ne olacaksa olsundu. Son kez derin bir nefes alıp düşünü kurduğu kızın blogger profiline girdi ve mesaj gönderme kısmına tıkladı. Nihayet kalbinden geçeni ve tek hâyâlini yazdı...
🌕
Okuduğum mesaj ile ne yapacağımı, nasıl cevap vereceğimi bilemedim. Yalnızca sayısını hatırlamadığım kadar tekrar tekrar okudum. Yalnızca tek hâyâlinin olduğunu söylemişti, adım gibi ay ışığında geleceğini söylemişti.
Adımı biliyor bu da yetmezmiş gibi anlamını da biliyordu.
Feray; ay ışığı, ayın parlaklığı ve ışık saçması anlamına geliyordu.
Derin bir nefes çektim ciğerlerime, kendimi sakinleştirdim. Beni tanıyor muydu? Peki ben onu hiç görmüş müydüm? Adı neydi? Kimdi?
Aklıma üşüşen binlerce sorular arsında çıkmaza düştü ruhum. Alt tarafı bir mesajdı fakat çiçekler açmayan şu kalbimde küçük bir şeyler olmasına sebep olmuştu. İlk kez, hayatımda ilk kez bir erkek bana mesaj atıyordu ben hiç bu şeyleri yaşamamıştım.
Yaşamaya vaktim olmamıştı.
Halime baktım, yürümeyen bacaklarıma sonra yanağı kızarık yatan kardeşime baktım. Birlikte yaşadığımız hayatı düşündüm. Dâhil olduğumuz bu hayat gözümün önünden akıp gitti. Birden gönderdiği mesajı okudum ve hiç düşünmeden aklımdan geleni yazdım.
