Acıya Düşkün |Yarı Texting|

🔥4🔥

"Alo!"

Tekrar karşıya seslendiğimde bir tepki alamayınca telefonu açtığıma emin olmak için kendimden uzaklaştırıp ekrana baktım. Evet, telefon açıktı.

"Kimsin? Ses verir misin artık!"

Sona doğru sesim sabırsızlığımı belli etmek adına biraz sert çıktı ama buna rağmen hâlâ bir yanıt alamamam sinirlenmeme neden oldu.

"Bak kimsin ve derdin ne bilmiyorum ama inan ki ne seninle oyun oynayacak halim ne de isteğim var. Söylediklerimi dikkate almanı umuyorum. Aksi takdirde polise şikayet etmekten çekinmem. Kafaya alacağın son insan bile değilim."

Nefes nefese hızla sözlerimi bitirdikten sonra nihayet bir tepki alabildim.

"Ah! Nyks beni güldürdün. Evet, seninle bir oyun oynuyorum ama unutma ki her oyunun bir ödülü olduğu gibi cezası da vardır. Başrolü olduğun oyunda cezalara mahkum olmak istemiyorsan ödüllere layık olman gerekiyor. Aksi taktirde olanlardan sorumlu tutulmak kalbimi kırar. Sana ilk ve son kez anlatacağım, kulaklarını aç iyi dinle.

Yaptığın her harekete dikkat etmelisin Nyks. İnan ki sana olan zaafım bile seni benden kurtaramaz. Görevler sürekli olarak gelecek. Eğer görevi başarı ile tamamlarsan ödül, başaramazsan ceza...
Şimdilik bu kadarını bilmen yeterli. Cezaların ödüllerden ağır bastığı bu terazide adalet aramak yalnızca sana zarar verir. Ancak başarıya koşan adımlar ile kendi dengeni sağlarsın. Dikkatli ol, mantıklı ol, dengeni kur! "

Dedikten sonra işittiğim mekanik ses tek kelime etmeme fırsat tanımadan telefonu yüzüme kapattı.

Bana hem cezaların ödüllerden ağır bastığı oyunda adaletin olmadığını hem de adalet istiyorsam bunu ancak benim yapabileceğimi söylemişti.
Nasıl bir şeyin içine bulaştım ben!

Ödül ve Ceza...

İyi de neye, kime göre? Nasıl bir gerekçeye sırt vererek beni ne olduğu belli olmayan görevlere bağlı tutabilirdi. Aynı zamanda ben neden bunları yapayım? Neden dediklerine uyayım ki?

Bir anlık sinir ile numaraya mesaj göndermeye karar verdim.
Hızla mesaj bölümüne girip rehberde kayıtlı olan tek isme mesaj yazmak üzere parmaklarımı harekete geçirdim. Birden bire hayatıma biri giriyor ve bu yetmiyormuş gibi bir de ne yapacağıma kendisi karar veriyor. Yok öyle dünya!

Alev: Ne söylediğin umrumda değil. Hayatıma müdahale edecek sıfatı nereden buluyorsun acaba? İki laf söyledin diye hemen ürkek ceylan gibi boyun mu eğecektim? Çok beklersin. Bir daha sakın rahatsız etme beni! Bu son uyarım.

Sözlerimi bitirdikten sonra hiç düşünmeden mesajı gönderdim. Ne tepki vereceği ya da ne söyleyeceği ilgim dışında. Birazcık düşündüğünüzde bile fazlasıyla mantıksız geliyor. Aniden bir mesaj atıyor sonra ise saçma sapan görevler, ödüller, cezalar ve aramalar!

Bir de ne demişti...

Nyks.
Ne demek istedi? Ah! Allah bilir ne anlama geliyor.

Düşüncelere dalmışken telefonun bildirim sesi odayı doldurdu. İstemsiz olarak içimi saran korku ve heyecan ile ekranı açtım.

Saprer Yalım: Hayatına müdahale etmiyorum Nyks. Ben sadece iplerinin elimde olduğu bir oyunu zevk ile oynatıyorum. Söylediklerimi yapmak sana kalmış, sonuçlarına katlanacak olan sensin. Bu arada söylemeyi unuttum. Aldığın her ceza seni bana bir adım daha yaklaştırır...

Alev: Hayatımın iplerinin senin elinde olduğu yok, bu bir!

Alev: Hiç bir şeyin sonucuna katlanmak zorunda değilim, bu iki!

Alev: Nyks ne demek, bu da üç!

Dedikten sonra yazacağı cevabı beklemeden telefonu yatağa attım. Ellerimi saçlarımın arasına geçirip derin bir nefes çektim içime. Bir kaç defa derin soluklarım odanın içinde duyuldu. Ardından ayağa kalkarak mutfağa yöneldim. Dolaptan su çıkartıp bir bardağa doldurdum.
Suyu kana kana içtikten sonra masaya yöneldim. Masanın üstünde ki tabaktan bir tane elma alıp sandalyeye oturdum.

Mutfakta açık renkler daha ağırlıklıyken koyu renkler geri planda kalmıştı. Tek katlı evimizin mutfağı oldukça geniş olmasıyla birlikte kapısı arka bahçeye açılıyordu. Bahçeye türlü türlü sebze ve meyveler ektiğim için mutfak ihtiyaçlarının büyük kısmını oradan karşılıyorum. Elimde ki elmayla birlikte televizyon odasına yöneldim. Babam hâlâ uyuyor olmalıydı, ev sessizliğe bürünmüş sadece ağzımda ki elma bu sessizliği bir nebze gideriyordu. Sehpanın üzerinde olan olan kumandayı alıp televizyona doğrulttum açmak için düğmeye bastım. Ekran açılınca bir kaç dakika kanallarda ne var ne yok diye gezindim kayda değer bir şey bulamayınca kapatacaktım ki bir haber kanalına denk geldim.
Haber dikkatimi çekince durdum.
Ekran da yazan yazıyı okuyunca tüylerim diken diken oldu.

"Uzun süredir tehdit mesajları alan ve sözlü olarak taciz edilen B. S. 'nin cansız bedeni ormanlık alanda bulundu. Yapılan araştırmalar sonucu B. S.' nin çeşitli işkencelerin ardından boğularak öldürüldüğü tespit edildi."

İstemsiz olarak içimi bir ürperti kapladı. Ya benim de sonum o kızcağız gibi olursa!
Yok canım iyice paranoyak oldum ben. Elbet Sarper denen adam da içindekinin yalnızca bir heves olduğunu anlayacaktır. En azından ben öyle umuyorum. İş ciddiye binerse hiç çekinmeden polisten yardım alacağıma emin olabilirdi. Şiddet gördüğünde susmak zorunda kalan, sevdiği için, sevmediği için, evlendiği için, boşandığı için, ayrıldığı için, masum hayaller kurup gelecek düşleyen ama sonu soğuk, ıssız toprak olan tüm kadınlar için daima haklarımı bilerek kendimi bir kadın cinayetine kurban edemeyecek kadar kadınım ben.

Hem...

Kadın insandır! Erkek ise insan oğludur...

Her insana gelen zararda bir insan oğlunun vicdanı yerinden oynamıyor ise insanlığın sorgulanacağı zaman kapıya dadanmış demektir. Ah! Dünya zor, hiç olmaması gerektiği kadar zor. Kimisi bir parça ekmek için canından can verirken kimisi canının bir parçası için bir ekmeğe muhtaç olanı kurban ediyor.

Kurtlar sofrasından ancak uyanık ve güçlü olan kişiler çıkabiliyor.

Genç kız ileride mumla arayacağı huzur sofrasından acı bir hadise ile kurtlar sofrasına çekileceğinden habersiz bir şekilde korkunç bir cinayete kurban giden kıza ileride kendisine olacaklardan habersizce üzülürken ne yazık ki zaman amansız bir şekilde işliyordu...

Hi! Hi! Hi! 💃

Nasılsınız bakalım?

Bölüm nasıldı?

Bölüm hakkında ki düşünceleriniz?

Sizce bu karmaşık olay nasıl ilerleyecek?

Yeni bir bölümde görüşmek üzere 🐨