Dir Gehört Mein Herz

Acht

"Kailangan ko pa bang magmakaawa para bumalik ang pagmamahal nya sa akin? Dahil hindi ako mag-aatubiling gawin yon"-Elizabeth

---

"Your daughter has a stage two brain cancer"

Nang malaman ang kanyang sakit ay agad silang nagtungo sa bansang Germany upang magpa chemotherapy

"As what you have said Mrs. Perez, her father has a brain cancer history, maybe she inherit the illness from her father, but we'll look further so she needs to take some test to validate her illness"

Hindi man niya gustong iwan ang kanyang pag-aaral ay wala siyang magagawa.

Ilang chemo therapies at paulit-ulit na test ang kanyang sinuong upang mawala ang cancer cells.

Habang nagpapagamot rin ay hindi niya inaasahan ang mga pag-bisita ng kanyang kasintahan.

Naaalala niya pa ang araw bago sila lumipad patungong Germany, naka confine na siya noon sa ospital at via airplane.

"Hey E" napatingin siya sa bagong dating na lalaki.

Nanghihinang napangiti naman siya nang makita ang kanyang boyfriend.

"A, you're here"

Hinawakan siya nito sa kamay saka hinalikan sa pisngi.

Nangilid naman ang kanyang luha dahil hindi niya alam kung makakabalik pa ba siya ng buhay.

"Shh don't cry E, I know you can do it, you'll come back, you'll come back to me right?" nangingilid na rin ang luha nito. "It's just a cancer, I know you'll survive"

Mabigat ang kanyang damdamin nang umalis sila ng bansa at nagtungo sa Germany upang magpagamot. Hindi man niya gustong iwan ang kasintahan ngunit sabi nga nito, naiintindihan ni Anton ang kanyang gagawin dahil para rin naman daw ito sa ikabubuti niya.

Lumipas ang ilang buwang pagpapagamot hanggang sa umabot ito ng taon.

"As what we have seen from the result of her laboratory test, she is doing well" sambit ng German doctor sa kanyang ina na nakahawak sa kanyang mga kamay. Naluluhang napangiti siya sa sinabi nito. Ramdam niya pa rin ang panghihina sa katawan, ang kanyang katawan na parang nagiging buto't balat na namumutla at ang paglagas ng kanyang buhok dulot ng chemo therapies at iba't ibang tests.

Kinaumagahan non ay hindi niya inaasahang ang isang bisita na parang nagpasigla ng kanyang buong katawan.

"Hey E! I've heard a lot from your mom" bungad nito at agad siyang niyakap.

Napaiyak siya ng marinig ang tinig nito, though lagi naman silang nagvivideo call pero iba pa rin kung mayakap at makausap ito sa personal.

"I'm sorry if I visited you late" hindi agad ito ng tawad.

Nag undergo pa muna siya ng series of test na umabot ng mahigit dalawang taon kasama ang iba pang therapies na pinayo sa doctor upang mapagaling at bumalik ang kanyang mabuting kalusugan.

Nang makapagtapos sa pag-aaral si Anton sa kursong Business Management nabiyayaan sila ng munting anghel at kumuha ito ng Master's degree sa bansang Germany para makasama ang kasintahan na nuon ay nasa huling taon na nito sa kanyang chemotherapy session.

"Para kang tanga jan" saway ng babae sa lalaking pabalik balik ang paglalakad

"It's been two years but hell, the pain's still in here" madramang sabi nito sabay turo pa sa dibdib. Inikutan nya ito ng mata at bumalik sa binabasang business proposal

"Hey! Tell me, is it too late for me to make our marriage work or what? Damn!" Napahilamos ito ng mukha at saka umupo sa kanyang harapan

Inilapag niya ang binabasa at saka tinitigan ito. For the past two years, pag may problema ito ay siya ang naging sumbungan nito. Naalala niya pang humahangos itong pumasok sa kanyang bahay

"I made a mistake, damn! I-I fucking punch her" sabi ng lalaki na halatang devastated ito sa pangyayari "I slapped her twice, I-I didn't do it on purpose, nagdilim yung paningin ko and I-I..." naawa siya sa kalagayan ng lalaki. Kitang kita nya yung pagiging miserable nito dahil sa ginawa ng asawa. Ito rin yung unang beses na nakita niyang umiiyak si Anton. Si Anton na kilala sa lahat bilang arogante, cold at ngayo'y nakikita niyang nasasaktan at lumuluha.

"Matapos ang dalawang taon finally na realize mo rin. Ang sugat sa puso ay kailanman hindi mawawala, pero ang sakit na naidulot nito ay maaring matabunan ng masasayang ala-ala na sa tingin ko'y dapat mo nang simulan kahit para kay Annika lang. Kung hindi mo napapansin kung hindi ka nya mahal, dapat noon pa man niya iniwan, pero kita mo, sa loob ng dalawang taong pangbabaliwala't pananakit mo sa kanya andyan pa rin siya. Tulad nga ng sabi mo, nang bumisita si Tita Maribeth, wala siyang sinabi kay Tita na ikakasama ng imahe mo. Marahil ay binantaan mo siya, pero sa tingin ko naman, kahit hindi mo siya pagbantaan, ganon pa rin ang gagawin ni Eli." Mahabang sabi niya

Oo't nagalit siya sa ginawa ng matalik na kaibigan pero it's been two years, parang si Anton na nga lang ang hindi nakamove-on sa lahat ng nangyayari dahil si Mark na siyang kalaguyo ni Eli ay nowhere to be found.

Kahit pa anong kasamaan ang ginawa ni Eli ay sa kaloob looban niya'y nanaig pa rin ang kanilang pagkakaibigan na mula elementary pa.

Nagulat siya ng biglang yumakap ang lalaki sa kanya

"Thank you Juls, I don't know what to do without your comforting words. I am so lucky that I have a cousin like you" anito saka bumitaw at lumabas sa kanyang bahay. Nangingiti naman siyang bumalik sa pagbabasa.

Tama kayo ng nabasa, kung si Mark na matalik na kaibigan ni Anton noon ay pinsan niya sa side ng kanyang ina, ang ina ni Anton at ang kanyang ama ay magpinsan. Kaya pala nung una niya itong makita ay hindi siya nakaradam ng atraksyon dito dahil magpinsan pala sila.

---

Hey mamsht! I was absent for several days hehe sorry po, walang signal sa amin. Anyways, I will post the remaining parts TODAY! yes today po ano? tas tomorrow na young epilogue. Thank you mga mamsht and always stay safe!

Sa akong mga kapwa bisaya, stay at home lang ta para safe tas sakit and always keep in mind nga di ta magpataka ug touch sa atong face samot nag wala pa ta nakapanghugas sa atong mga kamot.

German lesson #8:
Acht pronounced as akt