Behind The Scene

Chapter 22 - My Farewell

"And now we're here... everyone is stunning."

"First of all I just want to say congratulations..."

"Its really amazing watching this wonderful scene..."

"Hello everyone welcome to our news report and now we are here on TOP's and Kim Raem's wedding..."

I think we are just going to be secretly in love with each other and leave it at that.

"you're okay?" tanong sa akin ni jane habang nililipat ang channel sa tv pero wala kaming ibang makita kundi ang mga report sa kasal na nagaganap ngayon sa Jeju Island.

Doon pa talaga sa lugar kung saan ako tuluyang nahulog sakaniya. Ngayon, ayoko na puntahan ang lugar na iyon hindi dahil sa naaalala ko ang mga araw na kasama ko siya kundi ayaw kong maalala na doon ginanap ang kasal nila.

"Bumili ako ng yogurt par— hoy patayin mo nga yang tv!" Kinuha ni daisy ang remote at pinatay ang television.

"Sabi ko naman kasi sayo umattend kana." sabi ko sakaniya habang binubuksan ang yogurt na pinabili ko sakaniya kanina.

"Aish... anong gagawin ko doon? Eh baka sumigaw lang ako ng TUTOL AKO! doon eh." pagbibiro niya at naupo sa tabi ko.

Ngayon ang araw ng kasal nilang dalawa, 1 month after that tragic incident. Lahat nagbubunyi sa kasalang nagaganap sa pagitan ni Kim Raem at ni Top pero nag decide kaming magpa-iwan nalang dito sa Seoul kasama si daisy, jane, daeho at minah.

"Ano sabi ni frank?" tanong ni daeho kay minah na nagc-cellphone ngayon.

"Kailan kayo magpapakasal?" tanong ni jane sakaniya.

"Ano kaba! wala pa nga eh...next year daw sabi ng parents niya." sagot niya at nag umpisa na silang mag ingay.

Nandito sila sa bahay ko dahil gusto daw nila akong samahan, 3 months na akong pregnant at wala akong ibang katuwang kundi sila. Mukhang wala akong choice kundi palakihin ang baby ko ng ako lang, masakit para sa akin dahil mararanasan niya ang naranasan ko noon.

"Jane..." tumigil sila nang makita akong umiiyak.

Hindi pa rin ako maka move-on. Sino ba ang makaka move-on ng ganoon' kadali? Mahirap dalhin ang sanggol na walang ka-partner sa buhay.

"Rose..." Lumapit silang lahat sa akin at tinapik ang balikat ko't hinimas ang likod ko.

Umiiyak na naman ako.

Wala na akong ginawa kundi ang umiyak dahil ramdam ko parin yung sakit. Hindi ko parin matanggap. "Shhh..." pag papatahan sa akin ni ate daisy.

Sinandal ni jane ang ulo ko sa balikat niya't inayos ang buhok ko, "nandito lang kami para sayo rose." bulong ni Minah at yinakap ako.

*cries loudly*

"M-mark choi..." bigkas ko habang umiiyak ng malakas. Hindi ko matanggap kahit na anon pilit ko hindi ko kayang tanggapin.

"I w-was prepared...but it s-still hurts." dagdag ko at patuloy na umiyak habang yakap-yakap nila ako.

"You were fine before him and you will be better after him." bulong sa akin ni daeho. I was never before him, all my life kilala ko na siya since when I was 16. Binusted ko lahat ng mga lalaking dumaan sa buhay ko dahil nangako ako sa sarili ko na hindi ako magb-boyfriend not unless nagawa ko nang kausapin si top sa personal.