Stonewall University

Chapter 9

Chapter 9: The Past

Sa sobrang taranta at kaba ko ay na-out of balance ako sa bangkuan na tinu-tungtungan ko. Mabuti na lang ay nasalo ako na parang pang-kasal nung lalaking nag-ppiano.

Ang dilim. Wala akong makita. Hindi ko man lang alam kung sino 'tong may buhat-buhat sakin ngayon.

Naka-kapit ngayon ang aking mga braso sa kanyang leeg. I can't really see his face but I can smell him. Damn! He smells so good!

His left hand is holding my back while his right hand is on my legs.

Feeling ko nanigas ang buong katawan ko. Hindi ako makagalaw.

"Who are you? And what are you doing here?" he asked me in a deep voice while slowly putting me down.

Bakit familiar yung boses? Don't tell me...

Nasa sahig na ang aking mga paa. Dahan dahan kong inalis yung kamay ko sa pagkakapulupot sa leeg n'ya. Ngunit may biglang kumalabog na malakas. Sa sobrang takot ko ay napayakap ako sa leeg nya ng mahigpit at nakasubsob ang mukha ko sa dibdib nya. Naka tiptoe ngayong ang aking paa dahil ang tangkad n'ya.

Fvck. His chest is broad and I can feel his heart beat.

"Don't be afraid. It's nothing. May nalaglag lang." he said. "I think you accidentally turned off the switch."

Hindi ako sumasagot. Ayokong malaman n'ya kung sino ako. Sigurado akong si Xylem ang nasa harapan ko ngayon. I can clearly remember his voice. Hindi ako pwedeng magkamali dahil naramdaman ko din yung ear cuff chain nya habang nakapulupot ang aking mga braso sa kanyang leeg.

Why am I always gawky when he is around me? He makes me uncomfortable.

I wanna feel mad at him because he played that damn song. Parang na-ungkat sa utak ko ang mga alaalang hindi ko na gustong balikan. Ang kaninang kaba na nararamdaman ko ay napalitan ng kirot.

"Miss? Who are you? Why aren't you moving? Why aren't you talking?" he asked. "Are you okay?"

I'm having mixed emotions right now.

"I will turn on the switch." he said while trying to move.

Hindi pwede. Hindi n'ya ako pwede makita.

Sinipa ko palayo ang bangkuan at sabay tinulak s'ya.

"Fvck." dinig kong sabi n'ya.

Sorry Xylem, but I have to do this.

Lumabas agad ako mula sa kurtinang nakaharang at tumakbo paakyat papuntang pinto.

Sa sobrang dilim, nadapa pa ako habang umaakyat sa may hagdan.

"Hey! Stop. Why are you running away!?" dinig kong sigaw n'ya.

Sht. Dali-dali akong tumayo uli at umakyat dahil sa takot na mabuksan n'ya ang ilaw at makita ako. Nang makarating ako sa pinto ay agad ko itong binuksan at lumabas. Tumakbo agad ako pababa sa hagdan hanggang makarating ng first floor.

Tumigil muna ako saglit dahil sa sobrang hingal ko. Grabe yung bilis ng tibok ng puso ko. Tubig. Kailangan ko ng tubig.

Inayos ko muna ang sarili ko atsaka naglakad palabas ng Main Building patungo sa Cafeteria. Hinihingal pa din ako. Nasaan na kaya si Kiera?

Nang makatawid na ako ay agad kong nakita si Kiera.

"San ka galing? Bakit ganyan itsura mo? Ang putla mo." nag-aalalang tanong nito sakin.

"Kanina ka pa?" pag iiba ko ng usapan.

"Mga 10 minutes na akong nandito. Teka san ka ba nanggaling? Tumawag pa ako sayo kanina kaso pinatay mo."