Stonewall University

Chapter 16

Chapter 16: Xymel

[A/N]: Play the song when instructed.

Sunday

Currently, I'm inside the Stonewall Chapel. Hindi ko kasama sina Kiera ngayon, in short I'm alone. May iilang estudyante din ang nandito. Mamaya pa daw ang misa, hapon.

Lumuhod ako at nagdasal. I thanked God, I praised him, I asked for his forgiveness and prayed for more blessings to come.

Matagal din akong nakaluhod dahil kapag nagdadasal ako ay para akong nag-kkwento kay Lord. Nag-sign of the cross muli ako at umupo ng panandalian. Sunod ay tumayo na ako at naglakad na palabas ng Chapel.

I checked my watch, 9:30 am pa lang. Napansin kong madaming nakatambay sa field ngayon. May naglalaro at may nagpi-picnic din. Hindi ko alam kung saan naman ako ngayon pupunta. I decided to take a walk around the field.

Kahapon ay sumunod kami sa Clinic ni Kiera. Sabi ng Doctor ay allergy ito.
Hindi daw pwede si Eunice ng maaanghang na pagkain. Tinanong namin si Eunice kahapon kung alam n'ya ba na allergic s'ya doon, umiling s'ya. Dati naman daw ay hindi ganon ang nangyayari sa tuwing kakain s'ya ng maanghang. Niresetahan siya ng Doctor at binili namin iyon sa loob din mismo ng clinic. May small pharmacy kasi sa loob. Pina-inom namin si Eunice ng gamot. Maayos-ayos na ngayon ang pakiramdam n'ya at nawala na din yung mga parang pantal sa mukha niya.

Sa layo ng tingin ko ay hindi ko na napansin na may nabunggo na pala akong tao.

"Ouch," a little boy said. Wait? Tama ba 'tong nakikita ko? Bata? May bata sa school? Bakit may bata dito?

I shaked my head para alisin ang mga nasa utak ko. Tinulungan ko ang bata na tumayo dahil napa-upo siya sa sahig. "I'm sorry, I didn't saw you coming." sambit ko sa batang lalaki.

"No, it's okay." he said in a cool voice. Wth? Bakit parang matanda na s'ya kung magsalita? Bakit ang cool? I stared at him. He is so adorable and handsome at the same time. Bagsak ang kan'yang buhok na parang koreanong bata. I remember someone.

Napangiti ako at hinawakan siya sa mukha. "You're so cute." I said.

"Thank you," he smiled. Aw my heart is melting right now. Bakit kasi wala akong kapatid? Hays.

"Ano'ng pangalan mo?" naka-ngiti kong tanong sa kanya, then I squat para magka-level ang face namin at hindi siya mahirapan tumingala.

"Uhm- again what?" sambit niya habang napakamot sa kanyang buhok. Hala ang cute arghh. Mukhang dudugo ilong ko sa batang ito ah, hindi ata nakakaintindi ng tagalog.

"I mean what's your name?" tugon ko sa kan'ya. Ang cute n'ya talaga. Inayos ko yung bagsak niyang buhok.

"I'm Xymel," he said adorably. Akala ko nung una ay Xylem, yun ang dinig ko. Xymel pala. Ang cute naman kaso bakit halos parehas ng pangalan kasi nung isang tukmol.

"Ang cute naman ng name mo," I pinched his cheeks softly. "How old are? Why are you here? Are you lost?" sunod sunod kong tanong.

"Why you have a lot of questions? My Ate and Kuya said that I should not talk to strangers." sambit nito sakin at tumingin-tingin sa paligid na parang may hinahanap.

"Uhm-ah cutie, Ate is asking you a lot of questions so that I can help you." tugon ko sa kan'ya.

"I escaped from my yaya because I'm finding my Ate and Kuya." sagot nito sakin. Ang cute n'ya talaga, gusto ko ng i-uwi sa dorm. Sino ba kasi Ate at Kuya nito?

"Cutie you should not escape from your yaya. You'll make her worry. She is maybe finding you right now."

"She's busy right now that's why I'm finding my Ate and Kuya." aniya. "I'm hungry." he said and nag-sad face s'ya. Kagigil naman. Maybe he is 6 or 7 years old.