ព្រះរាម
ខ្ញុំមកនិយាយការបង្រៀនជាមួយបងនឿ តាមពិតវាមិនមែនខ្ញុំទេ ដែលចង់មក ព្រះលក្សណ៍ទេ ដែលចង់មក វាមិនចង់រៀនជាមួយអ្នកបង្រៀនដែលបង្រៀនយើងទេ គេនាំខ្ញុំមកទីនេះតាំងពីម៉ោង៣ រសៀល ព្រោះយើងមិនមានវគ្គសិក្សាចុងក្រោយទេ យើងទាំងពីរនាក់ជ្រើសរើសជិះកង់ លើកដំបូងដែលខ្ញុំជិះកង់
តាមពិតខ្ញុំបានប្រាប់វាហើយថាមិនបាច់ជាបងនឿក៏បាន ហេតុអ្វីចាំធ្វើជាបន្ទុកដ៏លំបាកមករកគាត់ដល់ទីនេះ? ប៉ុន្តែចម្លើយរបស់វា គឺថា មកពីបងនឿ បង្រៀនមិនគិតថ្លៃ វានិងមានលុយច្រើនដើម្បីទិញហ្គេម ទីបំផុត...បងនឿក៏ញ៉ែខ្ញុំយ៉ាងក្លាហាន ខ្ញុំចង់តែវាគាត់និងសៀវភៅសិក្សាទេ
« តើបងនិយាយអី? តើបេះដូងបងលោតញាប់ដូចកូនភ្លោះរបស់ខ្ញុំមែនទេ?» ព្រះលក្សណ៍ សួរម្តងហើយម្តងទៀត តែប្រយោគត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរ ខ្ញុំបានងាកទៅមើលមិត្តរបស់សិស្សច្បង និងសម្លឹងមើលគេដូច្នេះ វាដឹងថាវាកំពុងនិយាយអ្វី មិនមែនជាអ្វីដែលគួរនិយាយនៅពេលនេះទេ...អាព្រះលក្សណ៍ឆ្កួត!
«អឺក...»
« បេះដូងរបស់ប្អូន ព្រះរាមលោតញ៉ាប់ដោយសារតែមិត្តបងមែនទេ? មិនអាចទេបេះដូងឯងលោតញាប់ណាស់ពេលនេះ!» បងនឿមិនបាននិយាយអ្វីទេ បងលី អ្នកអង្គុយជិតបងនឿ និយាយឡើងមុនគេ
«វាជាការបោកបញ្ឆោត ខ្ញុំនិងនិយាយវាឥឡូវនេះ វាកំពុងខ្ចាត់ខ្ចាយ ថាមពលបេះដូងរបស់ឯង!» Paen និយាយធ្វើឲ្យខ្ញុំនិងបងនឿ មើលមុខគ្នា មិនដឹងថាត្រូវនិយាយអ្វី
« ក្រៅពីការបញ្ឆោតហើយក៏អៀនខ្មាស»
« គេមានស្រីរាប់រយនាក់និងប្រុសរាប់ពាន់នាក់!»
« អ្នកលេង, គ្មានភាពស្មោះត្រង់,ពូកែកុហក»
« ឈប់នៅជាមួយយើង បើឯងនៅនិយាយច្រើនទៀត!» បងនឿងាកហើយនិយាយជាមួយមិត្តគាត់មុនពេលចាប់ដៃខ្ញុំឲ្យតាមគាត់
« បងនឿបាទ,ចាប់ដៃខ្ញុំហើយឲ្យខ្ញុំដើរតាមផងបាទ!» ព្រះលក្សណ៍និយាយហើយលាតដៃទៅមុខ បងនឿងាកមើលហើយញញឹមមុននិងមើលមកខ្ញុំ
YOU ARE READING
En Of Love : រឿងរ៉ាវស្នេហា NueaPraram
Actionរឿងរ៉ាវស្នេហារបស់និស្សិត Play Boy ផ្នែក វិស្វករ ម្នាក់ ធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នេហ៍ក្មេងប្រុស រៀន នៅវិទ្យាល័យ...... ខ្ញុំមិនមែនជាម្ចាស់រឿងមួយនេះ គឺជាការប្រែសម្រួល សម្រាប់អានដែលគាំទ្ររឿងមួយនេះ ខ្ញុំក៏មិនមានបំណងយកសម្រាប់ជាផលប្រយោជន៍ខ្លួនដែរ គ្រាន់តែប្រែសម...
