ARKA DÖRTLÜ

*Bölüm 43*

Yorumlar ve oylar okunma sayısına göre oldukça az ve bu durum biraz üzücü. Bu yüzden bol yorum ve oy bekliyorum İyi okumalar  :)

Multi: Doruk Sancaktar.

Gitti! Evet gitti. Bana hiçbir şey demeden gitti!

Doruk'un bu anlık tavrına bende dahil kimse anlam veremezsen o çoktan odadan çıktı. Birkaç kişinin bana baktığını anladığım için önümdeki kağıtlarla ilgilendim.

Uzun zamandır görüşmüyorduk, birbirimizi görmüyor seslerimizi duymuyorduk. Böyle bir tavır bekliyor muydum? Hayır.

Nasıl bir tepki bekleyeceğimi de bilemiyorum. Garip hissetmiştim. Ecem'in yanıma gelmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.

"Canım gidelim istersen." Dedi sakin bir ses tonuyla. Ona dönüp baktığımda odada ikimizin kaldığını fark ettim.

"Bir şey demesi gerekmiyor muydu? En azından çekip gitmek yerine benimle konuşmak isteyebilirdi değil mi?"

"Arya ona da hak vermeliyiz. Bir anda karşısında seni gördü. Ben bile seni gördüğümde şok olduysam o nasıl şaşırmasın."

"Evet ama... Bilemiyorum."

"Hadi gel çıkalım buradan. Hem akşam kızlara onlara bir sürprizim olduğunu söyleyerek geldiğini haber vermeliyiz. Cem'e restoranında bizim için güzel bir masa ayarlamasını söyleyeceğim. Tabii Güneş'e görünmeden buradan çıkabilirsek iyi olacak."

Kafamı salladım ve ayağa kalktım. Gidip Doruk ile konuşmalı mıydım emin değildim. Benim ona kızgın olmam gerekiyorken o bana kızgındı.

"Sence onunla konuşmalı mıyım?"

"Şuan doğru bir zaman olduğunu düşünmüyorum. Ama yinede konuşmak seni rahatlatacaksa konuş."

"Tamam haklısın. Çekip giden biri konuşmak istemez. Eğer isteseydi kalırdı ve konuşurdu değil mi? Hadi gidelim."

"İyisin değil mi?"

"Evet, çok iyiyim. Herkesin bir anda eskisi gibi olmasını beklemiyordum zaten. Kendimi buna hazırlamıştım." Yalan. Hiç hazır değildim. Doruk'tan gördüğüm tepki hatta tepkisizlik yüzünden hiç hazır değildim.

"Kızlar şok olacak ve çok sevinecek eminim."

************

Stajyerin arabanın yanında beklediğini gördüm. Meraklı bakışlarıyla bana bakıyordu. Tatlı, güler yüzlü bir kızdı. Arabanın yanına geldiğimizde sabırsız bir şekilde yüzüme bakmaya devam etti.

"Bir şey mi diyecektin." Dedim gülümseyerek.

"Aaa.. şey ben.. Aslında bunu söylemem doğru mu bilmiyorum ama Doruk Bey odadan çıktıktan sonra Buket Hanım peşinden gitti ama onu odasına almadı. Kimseyle görüşmek istemediğini ve diğer toplantılarını iptal ettiğini söyledi. Buket'in yüzünü görmeliydiniz. Şok. Resmen şok. Ee ama oda ne gıcık bir tip. Her zaman böyle biliyor musunuz. Onunla üçüncü karşılaşmamız ve yüzündeki sinsilikleri hemen gördüm. Siz de birkaç görüşmede anlarsınız."

Gülerek anlattığı bu cümlelerin aslında benim için ne kadar önemli olduğunu biliyor muydu acaba. Kimseyle görüşmek istemediğini söylemiş. Acaba benimle görüşmek ister miydi diye düşündüm. Bu karmaşıklıktan nefret ediyorum. Bir karar vermem gereken yerde kalbim ve mantığım beni birbirine zıt olan yönlere çekip duruyordu.

Tamam onunla konuşabilirdim. Sonuçta birbirimize düşman değildik ve konuşmak saçma değildi.

"Ecem siz gidin. Yemek için ayarladığın yeri ve saati bana mesaj at."