Miracle

hoofdstuk 8

Ilse

Het is ondertussen maart en we zitten met zijn tweeën bij de huisarts. Makena heeft de bloedneuzen gehouden maar werd ook steeds vermoeider had amper energie om wat leuks te doen en werd steeds bleker. Ze was ook steeds vaker duizelig en viel af en toe flauw. 'We gaan bloedprikken bij je Makena.' 'Is goed.' 'En sturen meteen door naar het lab want het is al een tijd aan de gang daarom heeft het spoed.' Ze knijpt in mijn hand en ik wrijf over haar hand. De dokter begint met bloedprikken. 'Klaar ik stuur het meteen op naar het ziekenhuis en als goed is kunnen jullie meteen naar het ziekenhuis en hebben ze de uitslag.' 'Dankjewel.' 'Jullie kunnen gaan, fijne dag.' 'Hetzelfde.' 'Ik ben bang.' 'Lieverd het komt goed.' En trek haar in een knuffel. Het is heel handig de huisarts zit naast het ziekenhuis dus we konden meteen door. We lopen naar de balie. 'Hallo wat kan ik voor jullie doen?' 'Hallo zij heeft net bloed geprikt en we komen voor de uitslag.' 'Route 54 en je komt bij de kinderarts uit en daar wordt u verder geholpen.' 'Dankjewel.' 'Geen probleem. Fijne dag.' 'Dankjewel en hetzelfde.' We lopen door naar de kinderarts en melden ons daar en we mogen plaats nemen. We zitten net en we worden al geroepen. 'Hallo ik ben Sanne van Veen.' 'Hallo, ik ben Makena.' 'Ilse.' 'Kom verder.' We lopen de kamer in en nemen plaats. 'Willen jullie wat drinken?' 'Nee hoor dankjewel.' 'Ja thee graag.' Ze zet de thee voor Makena neer. 'Jullie zijn door gestuurd door de huisarts want je hebt bloed geprikt Makena?' 'Ja.' 'Dan ga ik even kijken of er een uitslag is.' 'Is goed.'

'Ik heb de uitslag.' Ze komt binnen gewandeld en gaat zitten en ze begint de uitslagen te bekijken. 'Makena het spijt me maar ik moet helaas mee de delen dat je waarschijnlijk leukemie hebt.' Opdat moment valt de grond onder mijn voeten weg. Alles wordt een waas en ik kan alleen maar aan het ene zinnetje denken: Je hebt waarschijnlijk leukemie. Ik sla mijn arm om haar heen en trek haar tegen me aan. 'Ik laat jullie even alleen.' 'Mama, word ik beter?' 'Tuurlijk lieverd.' Ik trek haar tegen me aan en ze begint te huilen. Je wilt niet je kind zo zien en wilt het liefst ruilen met haar zodat jij de pijn hebt maar niet je kind. 'Ik ben bang.' 'Lieverd het komt goed.' Ik sus haar heen en weer. De dokter komt weer zitten. Als ze zegt dat ze haar meteen op te nemen voor testen begint Makena heel stil en trekt wit weg. 'NEE! Ik wil niet.' 'Sorrry Makena zo wordt je het snelst beter.' 

Makena

We zitten te wachten tot de dokter de uitslag heeft en ik ben heel zenuwachtig. Dan komt ze binnengewandeld en zegt: 'Ik heb de uitslag.' En ze gaat zitten. 'Ik moet helaas meedelen dat je waarschijnlijk leukemie hebt.' Het wordt een waas om me heen. Leukemie, kanker en alles dan? Middelbare school? Laika? Tinka? Het album van ons die al heel ver is? Mama trekt me in een knuffel. En de dokter gaat, maar ik hoor niet wat ze zegt. En ik begin te huilen. 'Ik ben bang.' 'Lieverd het komt goed.' Ze sust me heen en weer en ik kan alleen maar huilen. Ondertussen komt de dokter binnen en begint uitleg te geven maar ik hoor niks en dan zegt ze opeens. 'Makena we nemen je meteen op voor de testen' 'NEE! Ik wil niet.' 'Sorry Makena zo wordt je het snelst beter.' 'Lieverd.' 'Ik kom zo weer terug maar dan kunnen jullie de mensen inlichten die jullie willen.' 'Dankjewel.' Hoor ik mama zeggen. 'Lieverd zal ik bellen.' Ik knik. Ik hoor mama papa bellen en ze zet hem op luidspreker.

Met Bart

Hoi met mij

Ils weten jullie meer?

Ja helaas, we hebben te horen kregen dat ze waarschijnlijk leukemie heeft.

Wat? Ils zeg dat het niet zo is!

Sorry dat kan ik niet en ze wordt opgenomen vandaag nog voor onderzoek.

We komen. Ik bel de school en zeg dat ik Laika kom ophalen.

Is goed tot zo

Tot zo