Miracle

hoofdstuk 2

Ilse pov.

Bart drukt een kus op mijn lippen en ik zucht en zeg: 'Goedemorgen.' 'Goedemorgen schat.' Ik sla het dekbed weg en stap het bed uit. 'Ik ga me aankleden en doe daarna wel het ontbijt.' Ik kleed me aan en loop de trap af. Ik begin de tafel te dekken het is nu 29 december en bijna oud en nieuw. 'Ontbijt staat klaar.' 'Is goed ik kom.' Bart komt de trap af gelopen en geeft mij een kus. Ik glimlach en geef hem zijn koffie. 'Alsjeblieft.' 'Dankje schat.' 'Zal ik de meiden wakker maken of laten we ze slapen?' 'Laten we ze maar wakker maken want anders komen ze hun bed niet meer uit.' 'Is goed.' Ik loop lachend naar boven. 'Meiden?' 'Hmmpf.' 'Goedemorgen lieverds.' 'Goedemorgen mama.' 'Het ontbijt staat klaar als jullie zo willen komen.' Ik open de gordijnen en geef ze allebei een kus. 'Ja doen we.' 'Tot zo.' 'Tot zo.' Ik loop naar beneden en ga met Bart aan de keukentafel zitten, niet veel later horen we gestommel en ja hoor daar zijn ze Laika bij Kena op de rug. 'Eet smakelijk.' 'Eet smakelijk.' We eten ons ontbijt op. 'Meiden wij moeten wel zo naar de studio.' 'Is goed mogen wij dan hier blijven en dan lunchen we bij jullie?' 'Is goed ik haal jullie dan wel straks op.' 'Is goed mama.'

'Hier zijn we.' 'Hey Ils en Bart.' We geven ze allemaal een knuffel. 'Sorry dat we later zijn maar ze hebben vakantie.' 'Geeft niet.' 'Hoe is het met je Yori?' 'Goed hoor en met jou?' 'Prima druk hectisch maar ach.' 'We zijn niet anders gewend.' Ik kijk haar verontwaardigd aan en zeg: 'Het loopt altijd heel geordend.' We beginnen te lachen.

'Ik ben even de meiden halen.' 'Ik ga mee.' 'Gezellig Yori.' 'Tot zo.' 'Tot zo.' We stappen de auto in en rijden weg. We zingen mee met de radio en praten even bij aangezien Yori ziek was vorige week.

Ik parkeer de auto en we stappen uit en lopen door naar huis. 'Hey lieverds hoe was het?' 'Hoi mama, goed. We komen. Kom Laika.' Niet veel later staan ze voor ons neus en geef ze een knuffel en kus. 'Yori.' Ze geven haar allebei een knuffel. 'Ook hallo meiden.' 'Gaan we lunchen?' 'Ja.' Ze lopen hand in hand voor ons uit. 'Ze zijn te lief.' 'Weet ik alleen ze zijn ook te ondeugend.' 'Dat hoorden we.' We beginnen te lachen en stappen in. 'Op naar de studio.' 'Ja, wat hebben jullie gedaan?' 'Getekend en Kena help even.' 'Gespeeld buiten.' 'Oh ja.' 'Meiden was dat niet koud?' 'Nee we hebben even geschommeld.' 'Oké.' Ik grinnik en Yori kijkt me lachend aan. 'Dit is altijd zo ze vullen elkaar altijd aan.'

'Papa.' 'Engeltjes ik ben hier.' We worden voorbij gerend door de twee en rennen Barts armen in. 'Ook hallo dames.' Hij geeft me een kus. 'Hoe was het thuis?' 'Goed we hebben getekend en buiten gespeeld.' 'Was dat niet koud?' 'Je vraagt precies hetzelfde als mama en nee.'

'Lieverds papa brengt jullie naar huis.' 'Is goed tot straks mama.' 'Tot straks lieverds.' Ik geef ze nog een knuffel en ze zeggen de rest van de band gedag. 'Tot vanmiddag en breek het huis niet af.' 'Doen we.' 'Weet je dat zeker Laika?' 'Nee.' 'Gaan jullie maar heel snel naar de auto.' 'Doei iedereen.' 'Doei lieverds.' Bart drukt nog een kus op mijn wang en loopt achter de meiden aan. 'Word je niet vermoeiend van ze?' 'Waarvan van de meiden? Ja zeker wees niet bang maar het is zo lachen met die twee.'

Ik loop door naar de keuken en schenk wat thee in. 'Wie wil er wat drinken?' 'Iets van fris.' 'Goede mama mag ik dat ook?' 'Tuurlijk. Bart?' 'Koffie.' 'Mama we hebben een dansschool gevonden in Hilversum.' 'Laat zo maar zien.' Ze worden hyper en geven elkaar een knuffel. 'Overleg even met papa.' 'Is goed. Papa?!' 'Ja?' Dan gaat de bel. Ik open de deur en daar staat Jasmijn huilend.

Hey meis wat is er kom verder.' 'Mama en papa.' 'Rustig maar kom we gaan naar binnen.' Ze hangt haar jas op. 'Dankjewel.' 'Geen probleem Jasmijn.' We lopen de woonkamer in. 'Jasmijn gaat het goed?' Ze geven haar een knuffel. 'Dank jullie wel.' 'Meiden ga anders even naar boven dan kom ik zowat eten en drinken brengen.' 'Is goed.' Ze lopen naar boven. 'Wat was er?' 'Weet het niet ze was niet blij.' 'Nee dat zag ik.' 'Hier je koffie ik loop zo wel even naar boven kijken hoe het gaat.' 'Ja is goed en dankje.' We drinken ons drinken op en ik loop naar boven met een dienblad met glazen en wat koekjes. 'Meiden?' 'Ja.' Ik open de deur. 'Gaat het weer een beetje Jasmijn?' 'Ja dankjewel nog.' 'Geeft niks ik heb wat drinken en koekjes.' 'Dankje mama.' 'Geen probleem.' Ik loop de deur uit totdat ik hoor: 'Mama heb jij raad?' 'Want?' 'We weten het niet.' 'Mag ik erbij komen Jasmijn?' 'Ja dankjewel.' Ik ga op de stoel zitten die in de kamer staat. 'Wat is er?' 'Mijn ouders hebben al weken ruzie en vanmiddag is het uit de hand gelopen mijn moeder sloeg toen mijn vader. En ja toen was het natuurlijk al helemaal foute boel en vervolgens ging het over mij.' 'Waar ging het over?' 'Dat ik een fout was en dat hij me mee zou nemen en weet ik wat.' 'Ik vind het sowieso heel vervelend voor je meis laten we daarmee beginnen en ik zou een gesprek beginnen met je ouders.' 'Ze luisteren niet.' 'Ik denk dat het belangrijkst is dat jij in jezelf blijft geloven in welke situatie dan ook en een nee heb je en een ja kan je krijgen.' 'Dat is waar.' 'Het hoeft niet vandaag of morgen wanneer jij denkt nu moeten we een gesprek beginnen en blijf jezelf trouw.' 'Dankjewel Ilse ik heb hier heel veel aan. Nu snap ik waarom jullie altijd van die wijze raad hebben.' Ik glimlach en Malaika en Makena beginnen te lachen. 'Is dat zo?' 'Blijkbaar.' 'Ik laat jullie nog alleen maar eet je mee Jasmijn?' 'Ja als dat mag?' 'Ja tuurlijk tot zo.' 'Tot zo.' Ik loop naar beneden en ga naast Bart zitten. 'Ik ga even het huis stofzuigen. 'Ils ga eerst even rustig zitten.' 'Doe ik daarna wel.' 'Is goed. Ils Karim belde nog net.' 'En?' 'Hij zei dat ze nog even wou overleggen met je.' 'Is goed, wanneer?' 'Goede.' Ik schiet in de lach en Bart begint ook te lachen.