Miracle

hoofdstuk 7

Malaika 

Ik lig half op Makena met mijn benen en stap voorzichtig het bed uit en loop zo zachtjes mogelijk naar beneden. Beneden kijk ik op de klok en zie half acht. Ik kan niet uitslapen. Als Tinka merkt dat ik beneden ben begint ze te piepen. 'Hey schatje.' Ik open de bench en word uitgebreid begroet. 'Wacht.' Ik trek een trui uit de was die mama hier nog had liggen en trek hem over mijn pyjama aan en trek schoenen en mijn jas aan. 'Tinka.' Ik klap op mijn bovenbenen en ze komt hard aangerend. Ik probeer haar aan te lijnen maar ze zit niet stil. Ik til haar op en doe de riem om. 'Boefje.' Ik open de deur en ze rent meteen naar buiten als ik haar heb neergezet. 'Oh rustig gek.' Ik huiver even door de kou en loop al snel het bos in. Ze is helemaal door het dolle heen en ik begin te lachen. Ik loop het bos weer uit richting huis en ja hoor ze gaat liggen. 'Tinka kom.' Ze kijkt op met haar kop en legt hem al snel weer neer. 'Jij bent eigenwijs.' Ik til haar op en ze begint mijn gezicht te likken. 'Nee niet doen.' En begin te giechelen. Ik hou mijn hand voor haar snuit zodat ze die kan gaan likken. 'Raar beestje ben je ook wel. Mama zou zeggen dat ik op jou lijk want ze vindt ook dat ik raar ben af en toe.' Ik open de deur en laat haar los. 'Hey lieverd.' 'Goedemorgen mama.' Ik was mijn handen en mama wordt uitgebreid begroet door Tinka. 'Hallo boefje.' Mama tilt haar op en knuffelt haar. 'Ben je zo gegaan?' 'Ja.' 'Was dat niet koud?' 'Nee heb een trui aangetrokken en vervolgens mijn jas en schoenen.' 'En een broek?' 'Ah ja ach viel mee.' 'Net zo boef als jij Tinka.' 'Ik zei het.' 'Wat?' 'Dat jij vond dat we allebei raar zouden zijn.' 'Niet raar een beetje ondeugend.' 'Komt op hetzelfde neer.' 'Ben ik het niet mee eens.' 'Maar ik wel.' Ze zucht even en zet Tinka neer op de vloer die meteen alle kanten op rent. 'Hoe kan zij energie hebben?' 'Jij niet dan mama?' 'Niet zoveel nee nog.' Ik ga op de grond zitten en Tinka bespringt me helemaal. 'Een puppy slaapt toch een groot deel van de dag?' 'Ja die zal zo wel moe worden. Hoop ik voor je Laika.' 'Goedemorgen.' 'Hey goedemorgen lieverd.' Mama geeft Makena een knuffel en een kus. 'Lekker geslapen?' 'Ja en jullie?' 'Prima.' 'Goed hoor.' Tinka rent naar Makena toe en ze begint op haar te springen. 'Tinka niet doen.' Ik begin te lachen. 'Ik dacht dat puppy's zo veel sliepen ja dat dachten wij ook.' 'Is ze al uit geweest dan Laika?' 'Ja, heb ik net gedaan.' 'Conclusie wij hebben een puppy die of energie over heeft of zo omvalt van de vermoeidheid.' 'Goede conclusie.' 'Dankje Laika.' We beginnen te lachen. 

Ilse 

Ik zit op de bank te kijken naar Malaika en Makena die proberen Tinka te laten zitten. 'Meiden jullie moeten het met snoepjes doen.' 'Maar dan wordt ze dik.' 'Je leert haar door te belonen en heel veel snoepjes te geven. Elke keer dat jij zegt wat ze moet doen geef je haar een snoepje.' 'Oké.' 'Zit.' Ik laat ze maar en moet moeite doen om niet te lachen. 'Mama zit je nou ons gewoon uit te lachen?' 'Nee alleen ik vind het leuk hoe jullie het doen.' 'Hoe heb jij jouw hond vroeger aangeleerd om te luisteren?' 'Wacht.' Ik leg mijn krant weg en sta op en pak een hand met snoepjes en ga voor Tinka zitten. 'Ze moet eerst je aandacht hebben en wennen aan de naam. En trouwens dit is voor mij ook weer nieuw. Dit moet je blijven herhalen en blijven snoepjes geven.' Ik hou het snoepje voor haar neus en ga staan. 'Ik merk dat ik haar aandacht heb, komt omdat ze weet dat ik een snoepje heb.' En geef haar een snoepje. 'Tinka.' Ze kijkt mijn kant op en ik geef haar weer een snoepje. 'Als jij zegt zit. Weet ze niet wat jij bedoelt. Het is een baby die je alles moet aanleren. Dus als je achterkant naar beneden zachtjes doet dan gaat ze zitten en zeg je zit.' Ik hurk weer door mijn hurken. Ik duw haar zachtjes naar achteren zodat ze kan gaan zitten en zeg: 'Tinka zit. En dan geef je haar het snoepje. Nu jullie en rustig blijven want anders denkt ze ook bekijk het.' Kena pakt een snoepje en meteen heeft ze haar aandacht. 'Zij ziet dat jullie snoepjes hebben daarom heb je vaak haar aandacht in een keer gewoon zeggen Tinka, zodat dit standaard word.' 'Tinka.' 'En geef haar er maar een.' Ze geeft haar een snoepje. 'Succes meiden.' 'Dankjewel.' 

Ik loop naar boven en hoor dan achter me. 'Mama.' 'Ja?' Ik draai me om en dan belandt er iets tegen mijn scheenbeen en kijk omlaag. 'Hoi boefje wou je mee naar boven? Dat mag niet, ga maar naar Laika en Kena.' Ik loop terug en ja hoor ze achtervolgt me weer. 'Hou haar even vast alsjeblieft.' Ze beginnen te lachen. 'Roep maar Tinka.' 'Tinka.' 'Laat ook het snoepje zien.' En ja hoor ze rent weer terug. 'Nou succes ik doe even de deur dicht.' 'Is goed mama.' Ik loop naar boven en ga naar onze slaapkamer. Ik zie dat Bart nog slaapt en ga op het randje van ons bed zitten. 'Schat?' 'Hmmm?' Bart slaat een arm om me heen en trekt me tegen zich aan. Ik begin te lachen en ga met mijn handen door zijn haar. Hij is al wakker maar nog niet helemaal zo te zien. 'Schat?' 'Ja. Goedemorgen.' 'Goedemorgen.' Ik geef hem een kus. 'Hoe laat is het?' 'Ondertussen negen uur. Lekker geslapen?' 'Ja. Zijn ze al wakker?' 'Ja ze gingen Tinka leren luisteren en ik heb ze even een stukje geholpen.' Hij begint te lachen en zegt: 'Dat moeten we blijven doen.' 'Ja zeker want straks luistert ze alleen naar hun.' 'Oh ja hebben we dat weer.' Ik schud lachend mijn hoofd. 'Maar ik kom zo.' 'Is goed ik ga beneden kijken of alles nog heel is.' 'Goed plan.'