Bölüm 11

13 8 0
                                    

Karanla aynı okuldaydık. Bunun nedenini sorduğumda ise babasının bana yakın olmasını istediğini söylemişti. O yüzden Çağla , Mehir, Burak ve Emre de benimle aynı okula kayıt olmuşlar. Diğerleri de böyle bir işin girdiklerine göre Karanı çok seviyor olmalılardı. Salonda kimsenin ağzını bıçak açmıyordu. Bende çok yorulmuştum. Kalacak bir yerimin olmamasına rağmen ayağa kalktım. Biraz param vardı ve sanırım bir kaç gün beni idare ederdi. Karan ayağa kalkar kalkmaz" burda kalıyorsun" dedi. Onunla aynı evde mi kalacaktım bide. Israrlarına rağmen kabul etmedim ve kapıya doğru yürüdüm. Sonra ne oldu derseniz kendimi yerde buldum. Neyse ki Karan gelip yardım etmişti. Başım dönmüştü. Tüm bu olanları sindirmem biraz zaman alacaktı. Karan beni kucağına alıp yukarı çıkarmıştı. Hiç birşey söylemeden beni odaya bırakıp gitti. Valizimde burdaydı. Odanın içinde banyoda vardı. Daha fazla dayanamayarak kendimi banyoya attım. Sıcak suyu doldurmaya başladım. Aynaya baktığımda ise harap içindeydim. Berbat gözüküyordum. Aynaya baktığımda olduğum kişimiydim biliyorum değildim.

Acı neydi?acı kimdi?acı neredeydi? En çok var olmasını istediğimiz kişinin,bir anda yok olduğunda düştüğün boşluktamıydı acı? Yoksa o boşlukta tutunduğumuz kişinin ta kendisi miydi Kafamda anlam veremediğim sorular vardı. Sıcak suyun dolduğunu gördüğümde suyu kapatıp küveze oturdum. Saçlarım suya değiyordu. Belkide biraz kesmeliydim. O zaman acılarım hafiflerdi belki.. Odanın içine biraz bakıp aradığım makası bulmuştum.

Saçlarıma son bir kez daha baktıktan sonra gözyaşları içinde kısaltmıştım. Saçlarım belimde değil artık omzumun biraz altındaydı. Ilık su vucuduma iyi gelirken gözlerimi kapattım ve dinlenmeye başladım. Kaç saat öyle kaldım bilmiyorum. Artık çıkmam gerektiğini anladığımda saçımı Karanın olduğunu tahmin ettiğim şampuanla yıkadım ve çıktım.Çok güzel kokuyordum. Valizimden siyah tayt ve mavi sweatimi giydikten sonra dışarı baktım. Hava kararmıştı. Zaman çabuk geçiyordu. Dışarda oturan birini gördüm. Sanırım Karandı. Üsteme ceket alarak yavaş adımlarla aşağı indim. Herkes gitmişti. Kapıyı açmamla göz göze gelmemiz bir olmuştu. Yeni Saçlarımı görmüştü. Şaşırmışa benziyordu.Ondan çekiniyordum. Sonuçta kötü bir aile geçmişimiz vardı. Yavaş adımlarla yanına oturdum. Ben yanına oturunca kafasını kaldırıp yıldızlara bakmaya başladı. Kafası öne arkaya doğru gidiyordu. Sanırım yıldızları sayıyordu. Hoşuma gitmiş olacak ki kıkardım. Sonra ilk konuşan o oldu ;

-"Saçların yakışmış."

                                -Bölüm Sonu

Vedalar Güzel OlurHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin