Mucize Dedikleri

-Bölüm 6-

Aşkın hafızası adlı kitabıma göz atarsanız sevinirim.
Multimedya Öykü

-

Az önce Pelin ile Poyraz'ın kardeş olduklarını öğrendiğimden beri şoktayım.Ben ise  onları sevgili zannediyordum.

"Çoğu kişi bizi sevgili zannediyor." dedi Pelin.

"Ayrıca Poyraz sigara içmesine karışmamdan hoşlanmaz." diye ekledi.

Şokun etkisini üzerinden hâlâ daha atamamışken gülümsemeye çalıştım.Yüzümün nasıl bir şekil aldığını düşünmek istemiyordum.Ne kadar salağım!Rezil olmuştum.Bir yandan da rahatlamıştım.

Zil çaldığında "Görüşürüz." diyerek yanından ayrıldım.

Poyraz'a doğru baktığımda yanındaki arkadaşıyla gülüşerek konuşuyordu.Kendisi gibi  gülüşü de kusursuzdu.Yaptıklarına ne kadar sinirlenmesem de onu gördüğümde hiçbir şey olmamış gibi hissediyordum.Bana ne yapıyordu böyle?Bir saat önce ona olan sinirimin üstünü hiçbir şey örtemezken şimdi ise o sinirimden eser kalmamıştı.

Sınıfa girdiğimde Can kolumdan tutup kenara çekerek "Neden derse girmedin?" dedi.

"Canım istemedi." diyerek kolumu elinden çektim.Aynı şeyi Beren'de sorunca yine aynı cevabı verdim.

-

Çıkış ziline kadar uyumuştum.Genelde dersi dinleyip not tutan bir öğrenciydim fakat bugün içimden gelmemişti.Gerçekten kendimi iyi hissetmiyordum.

Sıranın üzerine dağılmış olan kalemlerimi alıp çantama koydum.Çantamı alıp sınıftan çıktım.Merdivenlerin olduğu köşeyi tam dönecekken birine çarpılarak sarsıldım.

Başımı yavaşça kaldırınca Poyraz ile göz göze geldim.Çok yakındık.Ferahlatıcı parfümünün kokusu etrafımı sarmaladı.Bu bir rüya deseler inanırdım.Gözleri yakından çok daha güzeldi.Biraz daha dikkatli bakmaya devam edersem içinde kaybolacaktım.

Neyse ki Poyraz bir şey diyince kendime geldim.Lanet olsun!Kendimi o kadar çok kaptırmıştım ki dediğini duyamadım.

Poyraz'ın yüzüne bakarak "Ha." dedim.

'Ha' mı dedim?Rezilliğin insan olmuş halisin sen Öykü!

Poyraz'ın yüzünde küçük bir gülümseme oluştu.Böyle gülerse ben kendimi kaptırıp daha fazla rezil olacağım.

"Diyorum ki daha sonra bakışsak olur mu?Acelem var." dedi.Yüzümün yandığını hissediyordum.Kızardığıma emindim.Poyraz arkasını dönüp bir kaç adım attıktan sonra bana doğru döndü.

"Bu arada 'ha' diye cevap verilmez.Senin gibi bir kıza yakışmıyor Öykü." dedi.

Gülümseyerek arkasını dönüp gitti.Ben ise olduğum yerde donup kaldım.Saç diplerim terlemişti.Kalbim yerinden fırlayacakmış gibi atıyordu.Bacaklarımı hissetmiyordum.Bana adımla hitap etmişti.Ona adımı söylediğimi hatırlamıyordum.

Yavaş hareketlerle okuldan dışarıya çıktım.Taksiye bindiğimde Poyraz'ı düşünmeye devam ettim.Ona yakından bakmak beni sersemleştirmişti.Ona karşı tek kelime bile diyememiştim.Kendi kendime gülümsemeye başladım.

-

Eve doğru yürüdüğümde çantamdan anahtarı çıkarıp kapıyı açtım.Babamın anneme bağırmasını duyunca olduğum yerde kaldım.

Babam "Öykü olmasa bu evde seninle bir dakika bile kalmam!" diye bağırdı.Gözlerim dolmuştu.Her yeri bulanık görüyordum.

"Git sevgilin de kal o zaman.Ben Öykü'ye bakarım!" diye annemde ona bağırınca tuttuğum göz yaşlarımı bıraktım.Annem ve babam hıçkırıklarımı duyunca bana baktılar.

Annem sessiz bir şekilde "Öykü." dedi.

Hiçbir şey söylemeden kapıyı çarpıp evden çıktım.Babamın arkamdan bağırmasını duymazlıktan geldim.Elimin tersiyle göz yaşlarımı silerek yoldan çevirdiğim taksiye bindim.

Ellerim titriyordu.Nereye gideceğimi bilmiyordum.Kendimi toparlamaya ihtiyacım vardı.Şoföre barın adresini vererek arkama yaslandım.

-

Oy verip yorum atarsanız sevinirim :))