Aynı Kaderin Yıldızları 2: Araf

AKY:ARAF/ Tozlu Hatıralar

Yelda:

"Hadi ama Yağmur iç artık şu çorbayı. Uyuşuk musun nesin ya!"

"Yelda bir yudum al bakalım sen içebiliyor musun adına çorba demeye utandığım yiyeceği."

Gözlerimi devirdim.

Hastane yemeklerine fobimiz vardı artık. En lezzetlisi bile bizim için katran tadında olabiliyordu. Sanırım gereken şey Yağmur'u burdan çıkarıp kendi ellerimiz ile beslemekti. Çünkü ben bile artık hastane odasında daha fazla kalabileceğimi sanmıyordum.

Yanımda oluşan hareketlilik ile kafamı Emre'ye çevirdim. Aklımı kurcalayan bir şey vardı. Hatta yeni yeni aklıma gelen.

Bu adam evimi nereden biliyordu?

Küçük bir kuruntu Yelda! İş yerinde evrakların birinde görmüş olmalı.

Kendi kendime içimi rahatlatmaya çalışsam da bende Emre'ye karşı tuhaf hisler vardı.

"Daha fazla bu kalabalığı görmezden gelemeyeceğim!"

Elif'in çemkirmesi ile herkesin dikkati ona çevrildi. Uykusuzluktan ve yorgunluktan ağrıyan başıma bu çemkirme hiçte yardımcı olmuyordu.

"Bu odada bulunan iki kızı ve bir adet Barış'ı tanıyorum lakin siz ikiniz kimsiniz?"

Yağmur'un tepesinde dikilen uzun boylu, yapılı adam konuştu.

"Ben Onur. Yağmur hanımın koruması ve şoförüyüm. İşe yeni başladım."

"Ben Emre. Yelda hanımın kreşinin servis şoförüyüm. Eh bende haliyle işe yeni başladım."

Elif onlara dikkatle bakarken elleri havada kalan iki adam omuz silkip birbirlerinin ellerini sıktılar ve erkekçe sarılıp sırtlarına vurdular.

"Memnun oldum kardeşim. Elimiz bari havada kalmamış olsun."

Karşımdaki abes duruma kıkırdadım. Emre'nin bakışları dudaklarımda ki tebessümde durduğunda gerilip Yağmur'un zorla bir kaç yudum aldığı çorba kasesini sehpanın üzerine koydum.

"Daha iyi misin canım."

"İyiyim Yelda. Gerçekten eskisi gibi hissediyorum. Tek istediğim şu odadan ve yataktan çıkmak. Ne olur konuşun şu doktorla izin versin bana."

Adının Elif sayesinde Barış olduğunu öğrendiğim çocuk boğazını temizleyip konuştu.

"Aslında Elif hanımın psikolog olması işinize yarayabilir. Doktora bir uzman gözetiminde olduğunu söylerseniz eminim izin verecektir."

Yağmur gözlerindeki parıltılar ile Barış'a döndü ve gülümsedi.

"Bu harika fikir için sana minnettarım. Elif sende korkuluk gibi dikileceğine git doktorla görüşsene ya!"

Elif dalgınca kafa sallayıp odadan çıktığında Barış'da peşinden çıktı.

"Emre bıraktığın için teşekkür ederim. Bundan sonrasını ben hallederim."

"Nasıl isterseniz Yelda hanım."

Yağmur'a tekrar geçmiş olsun deyip Onur ile tokalaşarak çıktı. Bu erkekler hep mi böyle hemcinsleri ile samimiydi yoksa bunlar arkadaş mıydı?

Her neyse.

"Hadi seni toparlayayım. Eminim işlemler halledilir. Biliyorsun Elif bir şeyi istiyorsa..."

"Almadan vazgeçmez. Biliyorum. Lavobaya gidip geliyorum."

Yağmur odadaki lavobaya gittiğinde bende kendimi bitkince koltuklardan birine bıraktım.