•𝕋𝕙𝕖 ℙ𝕖𝕥• 𝔸 𝕟𝕖𝕨 𝕓𝕖𝕘𝕚𝕟 | (𝔻𝕌𝕋ℂℍ)

Hoofdstuk 6

Ik lig naast Alina op het strand en ik kan maar niet uit mijn hoofd krijgen wat er daarstraks gebeurd is. Ik draai mijn hoofd om naar Alina en tik dan zachtjes tegen haar arm. Ze kijkt me aan en vraagt: 'Wat is er?' Eerst twijfel ik een beetje, maar dan vraag ik: 'Ken je die Liu?' Ze knikt. 'Heb ik iets met hem te maken gehad?' vervolg ik zachter. Het is even stil. 'Ehm... Niet echt, hoezo?' Ik merk dat Alina duidelijk liegt en vraag: 'Echt niet?' Ze zucht en zegt: 'Snow, er zijn een heleboel dingen gebeurd. En dit is nu niet het moment om alles op te noemen. Jij hebt iets te maken met ons allemaal.' Ik kijk weer voor me uit en knik. 'Ben je dan van plan om me het ooit te gaan vertellen?' Alina lijkt een beetje ongemakkelijk en geeft geen antwoord op mijn vraag. Ik zucht zachtjes en kijk dan weer naar het water. Na een korte tijd verbreekt ze de stilte alweer: 'Ik ga even zwemmen. Wil je mee?' Ik schud mijn hoofd. Alina staat op en loopt dan naar het water. Ik volg haar met mijn ogen en bloos een beetje als ze met een mooie duik het water in verdwijnt. 'Klaar met staren?' Ik schrik en draai me om. Jeff zit naast me. 'I-Ik staarde helemaal niet!' roep ik vernederd uit. Hij zucht en kijkt me aan. Ik kan niet goed liegen en mijn oren gaan dus ook vanzelf omlaag. Ik kijk naar de grond en mompel: 'Het spijt me. Ik vind Alina gewoon heel erg aardig...' 'Nee, voor jou is het meer dan haar alleen aardig vinden.' Verbaasd kijk ik naar Jeff. 'Hoezo dat?' vraag ik. 'Eerst was je echt niet van haar af te slaan. Het was toen ook wel duidelijk dat je haar leuk vond,' legt hij uit. 'Echt waar?' Hij knikt en vervolgt: 'Ik heb je toen ook wel eens aangevallen.'

Komt dat litteken op mijn rug dan door hem?

Alsof hij mijn gedachten kan lezen zegt Jeff: 'Nu weet je waar die kras op je rug vandaan komt.' Ik kijk hem aan. 'Mag ik je iets vertellen?' vraag ik zachtjes. 'Wat? Dat je me nu haat?' grapt hij. Ik zucht. 'Nee,' zeg ik. 'Het gaat over iets anders. Maar je mag het niet door vertellen.' Jeff kijkt nu wat serieuzer en knikt. 'Ik beloof het,' zegt hij. Ik kijk nog even naar Alina, maar gelukkig ligt die nog in het water. Mijn stem wordt automatisch zachter als ik begin te vertellen: 'Die jongen, Liu. Ik weet niet wat het is, maar volgens mij is er ooit iets gebeurd tussen ons.' Ik pauzeer even. 'Daarnet ging ik dus terug naar ons huisje en toen... Toen was hij daar. En hij was boos en daarna was hij verdrietig. En toen...' Ik voel mezelf wat onzeker worden. Jeff merkt het ook en zegt: 'Rustig maar. Je kan het gewoon vertellen.' Ik blijf even stil, maar zeg dan nog zachter dan daarnet: 'T-Toen kuste hij me.' Mijn oren gaan nog verder omlaag en ik merk dat ik weer verdrietig begin te worden. 'Oh.' Jeff gaat naast me op de ligbank zitten en geeft me een knuffel. 'En wilde je dat?' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Dat is dan best wel raar. Want er is wel iets gebeurt voordat je verdween. Maar daardoor ga je niet bepaald meer van je houden,' zegt hij. 'Wat dan?' vraag ik aan Jeff. 'We hadden je toen bij Liu afgezet, omdat wij met de rest ergens heen gingen. Een dag later kregen we een telefoontje van hem dat jij ineens weg was. Hij was daar ook niet bepaald blij mee. Maar verder hebben jullie nooit echt iets gehad met elkaar,' legt hij uit. 'Oh.' 

Waarom deed hij dat dan?

Vanuit mijn ooghoek zie ik Alina weer naar ons toe lopen. 'We bedenken er wel iets op. Oké, Snow?' vraagt Jeff snel aan me. Ik knik en hij gaat van het ligbed af. Hij loopt naar Alina toe, waarna ze hem ineens lachend in het water trekt. Ik voel iets opborrelen in mijn maag. Een raar gevoel. Mijn ogen lichten even rood op en zachtjes fluister ik: 'She will be mine...' Dan worden mijn ogen weer blauw. Een beetje verbaasd van wat er net gebeurd is ga ik liggen en slaap ik even later in. 

Ik voel dat ik gedragen word en word daardoor wakker. Als ik mijn ogen open doe zie ik als eerst Alina's roodgloeiende ogen. Ze schijnen feller dan normaal, dus waarschijnlijk is het al avond. 'Alina?' vraag ik zacht. Ze kijkt me aan. 'Hoi, Snow! Het is al avond, maar we waren nog op het strand. En je lag heel diep te slapen, dus ik wilde je niet wakker maken,' zegt Alina met een glimlach. Het rare gevoel van daarstraks komt weer terug en ik druk me snorrend dichter tegen Alina aan. Als ik even om me heen kijk zie ik dat ons huisje even verderop al opdoemt. Naast ons loopt Jeff mee. Ik sluit mijn ogen weer en een paar minuten later hoor ik een deur open gaan. 'Wil je al slapen?' vraagt Alina aan me. Ik knik en ze loopt met mij naar boven. Zodra ik omgekleed en wel in mijn bed ga liggen slaat ze de dekens over me heen. 'Slaap lekker, Snow,' zegt ze zachtjes, terwijl ze me over mijn oren aait. Ik snor en kruip tegen haar aan. 'Wil je alsjeblieft nog even hier blijven?' vraag ik met een zielige stem. Alina kijkt even bedenkelijk, maar knikt dan. Ze loopt om het bed heen en klimt er aan de andere kant op. Dan komt ze naast me liggen en aait ze me weer. Snorrend val ik in slaap.