•𝕋𝕙𝕖 ℙ𝕖𝕥• 𝔸 𝕟𝕖𝕨 𝕓𝕖𝕘𝕚𝕟 | (𝔻𝕌𝕋ℂℍ)

Hoofdstuk 13

Ik begin zacht te snorren als iemand me over mijn oren aait. Meteen daarna doet mijn maag ongelofelijk veel pijn en ik begin te kreunen. Tranen komen in mijn ogen en ik probeer naar mijn buik te grijpen, als twee handen mijn polsen vastpakken. 'Niet doen, Snow.' Ik open met moeite mijn tranende ogen en zie het masker van Jack. Als ik mijn omgeving eindelijk kan inschatten zie ik dat we nog steeds in het hol zitten.  Een raar gevoel komt me tegemoet en ik begin bang te huilen. 'Huil alsjeblieft niet,' fluistert Jack, terwijl hij me tegen zich aan trekt. 'Z-Zijn de anderen nog steeds n-niet gekomen?' vraag ik bijna onhoorbaar. 'Nee... Je was een halve dag buiten westen en ik heb je buik verbonden met mijn shirt, zodat het niet meer zou bloeden. Ik heb ook geprobeerd om uit het gat te klimmen, maar de wanden zijn te steil en ik kan mijn voeten nergens kwijt,' legt hij uit. 'I-Ik wil naar Alina!' roep ik zwak uit, terwijl ik harder begin te huilen. 'Snow, wees stil,' sist Jack. 'Straks komt er nog iemand.' Maar ik kan niet stoppen. Het voelt alsof ik er niks meer tegen kan doen; ik heb honger, ik heb het koud. Jack moet zijn hand stevig voor mijn mond duwen om te zorgen dat ik niet te veel geluid maak. Na een half uur ben ik alweer kalmer en voel ik me schuldig. 'Het spijt me, Jack,' mompel ik. 'Maakt niet uit,' stelt hij me gerust. Ik denk weer aan wat hij net gezegd had. 

Klimmen...

Ik krabbel een beetje overeind en zeg: 'Jack, ik denk dat ik weet hoe we hier uit kunnen komen.' Ik ruik zijn verbazing als hij ook wat beter overeind komt en vraagt: 'Echt? Hoe dan?' 'Misschien kan ik proberen om omhoog te klimmen met mijn nagels,' stel ik voor, terwijl ik mijn klauwen uit. 'Gaat je dat wel lukken? Je bent nog heel erg zwak, Snow,' zegt Jack. 'M-Maar stel dat het lukt? Dan kunnen we hier weg,' smeek ik hem. Het blijft even stil, maar dan knikt hij. 'Oké. Laten we het dan maar proberen.' Ik probeer op te staan, maar zelfs dat lukt niet, dus Jack tilt me op en zet me overeind. Mijn benen zakken bijna in, maar ik vind de kracht om te blijven staan. 'Kun je me optillen?' vraag ik aan Jack. Hij knikt en zet me op zijn schouders. We wiebelen even, maar dan staat hij gelukkig stil. Ik kijk omhoog en zie dat de opening nog ruim twee meter boven ons is. 'Je kunt dit, Snow,' klinkt het onder me.  Ik adem even in, wetend dat dit pijn gaat doen, en zet dan mijn klauwen in de aarde van de wand. Jack probeert me te helpen dichter bij de rand te komen door mijn bovenbenen vast te pakken en me omhoog te duwen. Ik zet snel mijn nagels in de wand en boor mijn voeten zo ver mogelijk in de aarde. Jack pakt snel mijn onderbenen en houdt me daar nu vast. Als ik mezelf probeer in te spannen om verder omhoog te klimmen schiet er een vreselijk pijnlijke steek door mijn maag, waardoor ik bijna val. Ik duw mijn nagels verder in de aarde en hijg angstig. Jack merkt dat ik er moeite mee heb, maar hij kan nu ook niet veel doen. Ik neem even de tijd om mezelf te herpakken en probeer het dan nog eens. Ik zet mijn nagels in de aarde en probeer mezelf omhoog te hijsen aan de wand. Dit keer lukt het wel en ik zet snel mijn voeten weer in de aarde, want het doet ontzettend veel pijn. Ik begin te zweten en probeer mijn mond dicht te houden zodat ik het niet uitschreeuw van de pijn. 'Kom op,' zegt Jack zachtjes. Ik knik en klim verder omhoog. Na wat een eeuwigheid lijkt te duren kom ik eindelijk bij de rand aan. Ik zucht van opluchting en schuif het bladeren dakje weg, waarna iemand me ineens hard op mijn hand stapt. Ik geef een gil, maar blijf mezelf vasthouden. 'Snow? Wat gebeurt er?!' roept Jack. 'Ga terug het hol in,' zegt een man tegen me. Ik blijf mezelf vasthouden, ook al staat de man nog steeds op mijn hand. Een andere, modderige schoen duwt tegen mijn wang. 'Ga. Terug!' schreeuwt de man, waarna hij me met de schoen tegen mijn wang terug probeert te duwen. Ik begin te schreeuwen en bijt dan vervolgens keihard in de schoen. Mijn scherpe tanden gaan dwars door het leer heen en de man geeft nu ook een schreeuw van pijn. Razend pakt hij mijn arm vast en trekt me dan in een keer omhoog. Ik kijk hem angstig aan als ik voor hem hang. De man ziet het "verband" om mijn middel en grijnst. 

!!!WAARSCHUWING!!! 

!!!Martel scene, als je hier niet van houdt, skip dit stukje dan!!!