•𝕋𝕙𝕖 ℙ𝕖𝕥• 𝔸 𝕟𝕖𝕨 𝕓𝕖𝕘𝕚𝕟 | (𝔻𝕌𝕋ℂℍ)

Hoofdstuk 20

De pizzageur is bijna overweldigend. De oven begint te piepen en snel doe ik de ovenwanten aan, waarna ik de klep omlaag trek. Alweer een mooi geslaagd diner. Vanavond had niemand echt zin om te koken, dus heb ik het gedaan, omdat ik het leuk vind. Ik til de plaat met de drie pizza's erop zo voorzichtig mogelijk op en laat ze op de klaargezette borden glijden. Gelukkig zijn dit de laatste, wat betekent dat ik ook snel zal eten. Ik zet de plaat terug in de oven, doe de klep weer dicht en trek de ovenwanten van mijn handen af. Ik draag twee borden op mijn handen en eentje op mijn onderarm. Vervolgens loop ik de tafel rond en zet ze neer. 'Alsjeblieft!' snor ik, waarna ik mijn vaste plaats naast Alina in neem. 

Ik werp snel even een blik in haar richting. Speciaal voor haar heb ik wat bloed in de tomatensaus gedaan, zodat ze het lekkerder zou vinden. En het werkt gelukkig, want anders zou het een grote verspilling van tijd geweest zijn, aangezien ik niet heel erg veel van bloed houd. Ik blijf nog even naar Alina kijken. Ze is bijna de hele dag weg geweest en ik snap dat ze haar eigen leven heeft en zo, maar toch... Ik zie haar meestal alleen in de avond en soms nog wel eens in de ochtend, sinds dat we haar gered hebben uit die levende hel. Ik voel de tranen achter mijn ogen branden en kijk snel de andere kant op. Ik wil niet huilen als iedereen eindelijk eens een keertje gezamenlijk aan tafel zit, en Ivy, Liu en het meisje zijn er ook nog bij. Gelukkig zit iedereen te smullen, dus letten ze niet op mij. Ik haal zachtjes even diep adem en voel hoe de tranen zich terugtrekken. Het komt wel goed. Dat mijn band met Alina nu niet zo sterk is zegt niet dat dat voor eeuwig zo blijft. 

Ik kijk weer naar Ivy, want ik ben echt benieuwd hoe Liu meerdere dingen voor elkaar heeft gekregen. Ze eet netjes haar eten op en doet er niet moeilijk over, zoals ze eerst bij ons deed als ze moest eten. Ze lijkt zich nog steeds een beetje kleiner te maken nu ze met de rest aan tafel zit, maar niet heel erg. Dan gaan mijn ogen naar het blonde meisje. Ze heeft nog steeds geen hapje genomen van de pizza en kijkt ernaar alsof het een monster is. Ik denk niet dat ze het ooit op heeft. Masky zit naast haar en heeft door dat ze de pizza nog niet aangeraakt heeft. 'Niet zo moeilijk doen,' zegt hij een beetje streng. 'Het is gewoon eten en het smaakt ook goed.' Het meisje kijkt hem stil aan en zelfs voor mij is het moeilijk om de blik in haar ogen te kunnen lezen. Masky kijkt terug naar haar en zucht dan. Hij pakt haar mes en vork en snijdt dan een klein stukje van de pizza af, waarna hij het in haar mond stopt. Ze heeft niet eens de tijd om fatsoenlijk haar mond open te doen, waardoor er een klein beetje tomatensaus aan haar lippen blijft plakken. Hij haalt de vork weer uit haar mond en ze kauwt zachtjes, waarna haar ogen groot worden. Nu herken ik de blik in haar ogen wel en zachtjes snorrend kijk ik toe als Masky een servetje pakt en daarmee haar mond voorzichtig af dept. Hij gaat weer door met zijn eigen eten en het meisje nu ook met het hare. Snel ga ik ook door met mijn eigen pizza, want ik heb plannen voor vanavond. 

--------

Nadat iedereen klaar is ruim ik vliegensvlug af en stop ik de vuile vaat in de vaatwasser. Zodra die aan staat snel ik de hal in, net op tijd om te zien dat Alina, Jeff en een paar anderen alweer bijna de voordeur uitstappen. 'Alina, wacht!' Ik ren naar haar toe en pak haar hand vast. Ze draait zich om en kijkt me aan met haar prachtige, rode ogen. 'Wat is er, Snow?' vraagt ze met de zachte toon waarmee ze mij bijna altijd aanspreekt. 'Wil je alsjeblieft hier blijven?' Voordat Alina ook maar een antwoord kan bedenken roep ik vrolijk uit: 'We kunnen een film kijken en op de bank liggen! Dan zal ik popcorn maken. Of we kunnen een wandeling maken in het bos als je dat liever hebt, en dan kunnen we misschien verstoppertje spelen?' Ik kijk haar hoopvol aan met glimmende ogen. 'Oh, ehm...' Ze kijkt een beetje ongemakkelijk naar de rest die bij de deur op haar staan te wachten. 'Eigenlijk, Snow-' Ik breek haar al af voordat ze haar zin af kan maken, ook al weet ik dat dat onbeleefd is. 'Wil je alsjeblieft niet weggaan?' vraag haar zachtjes. Alina kijkt me met een erg twijfelende blik in haar ogen aan. 'Over twee dagen heb ik wel tijd,' mompelt ze dan. Nu word ik een beetje chagrijnig.

'Waarom pas over twee dagen? We kunnen nu toch ook leuke dingen doen samen?' vraag ik. Ze zucht en wendt haar blik dan af. 'Snow, over twee dagen heb ik tijd en eerder niet,' zegt Alina, nu wat strenger. Ik zie niet in waarom. 'Hoezo?...' Het floept er gewoon uit. En het was niet zo'n heel goed idee. Ze kijkt me weer aan en ik zie de strenge blik in haar ogen. Ik durf haar niet meer aan te kijken nu en wil mijn blik op de grond vestigen, maar zij heeft andere gedachte en pakt mijn kin vast, waarna ze me forceert om haar aan te kijken. Geschrokken hap ik zachtjes naar adem als Alina dat doet en mijn oren gaan meteen omlaag. 'Als ik "nee" zeg, is het ook "nee",' zegt ze zacht. Ik hoor de felheid in haar stem en die heb ik al zo lang niet meer gehoord dat ik er bang van word. De tranen springen in mijn ogen en ik moet echt mijn best doen om niet te huilen. 'Begrijp je dat?' vraagt Alina, terwijl ze me nog steeds strak aan blijft kijken. Ik knik vluchtig en ze laat me weer los. Ze loopt naar de voordeur. Mijn ogen vliegen nog even naar Jeff, die me een beetje raar aan kijkt voordat hij zijn hoofd weg draait en achter Alina aan naar buiten loopt, gevolgd door de rest. Zodra de deur dicht valt sta ik weer alleen in de hal.

Ik zit op een bank in de woonkamer. Het meisje ligt naast mij en ze kijkt naar de tv. Ivy en Liu zitten op een andere. Ivy ligt slapend op de bank met haar hoofd op zijn schoot en hij aait zachtjes over haar oren, terwijl hij ook naar de tv kijkt. Ik snap nog steeds niet wat er gaande is tussen die twee, maar ik al wel een vermoeden. 'Is er iets gebeurd met Ivy?' vraag ik zachtjes, om haar niet wakker te maken. 'Nee, hoezo?' Liu kijkt me vragend aan. Ik ga even wat beter zitten en zeg: 'Nou, ik heb opgemerkt dat ze veel minder bang is dan de laatste keer dat ze hier was.' Hij kijkt even naar het slapende meisje en er komt een warme blik in zijn ogen, maar als hij weer naar mij kijkt haalt hij zijn schouders op. Het enige wat hij simpelweg zegt is: 'Ik weet het niet.' Ik ruik dat hij liegt, maar ga er niet op door. Ik wil Ivy niet wakker maken. 

--------

Sorry, dit hoofdstuk is een beetje kort.

Maar ik heb nu de hele vakantie om te schrijven, so don't worry :3

--------