•𝕋𝕙𝕖 ℙ𝕖𝕥• 𝔸 𝕟𝕖𝕨 𝕓𝕖𝕘𝕚𝕟 | (𝔻𝕌𝕋ℂℍ)

Hoofdstuk 12

Met het dienblad waar het ontbijt voor Alina en Jeff op staat loop ik voorzichtig de trap op naar boven. Ik had zin om eten voor ze te maken. Als ik boven kom word ik bijna omvergelopen door Ivy. 'S-Sorry,' stamelt ze, terwijl ze me geschrokken aan kijkt. Ik kijk haar raar aan en vraag (terwijl ik het antwoord eigenlijk al weet): 'Waar kom jij nou vandaan?' Ivy weet ook wel dat haar kamer achter mij is en dat ze niet naar de wc kan zijn gegaan. 'Ik... Ehm...' Haar onderlip begint te trillen en haar ogen vullen zich met tranen. Geschrokken probeer ik haar nog te kalmeren, want het was niet mijn bedoeling om haar verdrietig of bang te maken, maar het is al te laat en even later staat Ivy te huilen in de gang. 'I-Ivy, het spijt m-' Een deur vliegt open en Liu komt dan de gang op. Ik zie dat zijn ogen zwart zijn en dat hij me woedend aan kijkt. Van angst gaan mijn oren omlaag en bij Ivy gebeurt hetzelfde als ze hem ziet. 'Heb jij Ivy iets aangedaan?' vraagt Liu kwaad, terwijl hij op me af komt lopen. 'N-Nee, Snow heeft niets gedaan!' hapert Ivy, terwijl ze hem tegen probeert te houden. Hij duwt haar opzij en komt dan naar mij toe, met nog steeds die woeste blik in zijn ogen. Ik vind het niet leuk waar dit heen gaat en probeer weg te rennen. Hij pakt me bij mijn kraag vast en door de plotselinge ruk laat ik het dienblad met het eten op de grond vallen. Liu draait me om, zodat ik hem aankijk. 'Durf haar nog eens aan te raken,' sist hij in mijn gezicht. Uit angst begin ik te huilen, terwijl hij zijn hand tot een vuist vormt en die vervolgens naar achteren brengt. Ik kijk hem doodsbang aan, wachtend op de klap, als er iets roods door de gang flitst. 'Durf jíj Snow eens aan te raken.' Ik kijk op en zie dat Alina voor me staat, terwijl ze Liu giftig aan kijkt. Hij lijkt te ontwaken en zijn ogen veranderen weer van kleur. Ik snap dat hij ook last heeft van een soort problemen, maar het blijft nog altijd eng. 'Het spijt me,' zegt hij zacht. Alina zegt niks en haar blik veranderd ook niet. Liu loopt stil de trap af, waarna Ivy achter hem aan gaat. Dan draait Alina zich om naar mij en checkt me snel. 'Hij heeft je toch geen pijn gedaan, hè?' vraagt ze bezorgd. Ik schud mijn hoofd, terwijl er nog steeds tranen over mijn wangen lopen. Ze veegt ze weg en kijkt dan naar het ontbijt dat nog steeds op de grond ligt. 'Ik ruim het wel op,' zeg ik snel. 'Weet je het zeker? Heb je hulp nodig?' vraagt Alina voor de zekerheid. Ik schud nee en focus me dan snel op de troep. Dit is dus wat ik haat aan mijn karakter, dat ik niks zeg als ik iets nodig heb of wil. Ik hoor Alina achter me weglopen en leg de half gebroken borden op het dienblad. Na een kwartier heb ik alles opgeruimd en loop ik naar beneden om nieuw ontbijt te maken. Als ik de keuken binnenkom schrik ik als ik een snikkende Liu aan de keukentafel zie zitten. 'G-Gaat het?' vraag ik, terwijl ik niet verbaasd over probeer te komen. Hij kijkt zelf ook geschrokken op en veegt snel zijn tranen weg. Dan staat hij op, loopt naar me toe en pakt mijn schouders vast. 'Snow, het spijt me verschrikkelijk,' zegt Liu met een trillende stem, terwijl hij me aan kijkt. Ik voel medelijden opkomen als hij door gaat: 'Voor alles wat ik je de afgelopen weken heb aangedaan. Ik kan mezelf niet onder controle houden bij zo'n lief meisje als jij.' Hij is even stil. 'Maar ik denk dat ik de oplossing al heb gevonden,' zegt hij zachter, terwijl hij een blik naast zich werpt. Ik draai mijn hoofd om en zie dan wat hij bedoeld; Ivy ligt op het bankje in de hal opgerold te slapen. Ik kijk terug naar Liu en vraag: 'Bedoel je dat-' Hij knikt al en vult voor me in: 'Ik denk dat Ivy mij ziet als haar eigenaar, en ik ben er ook klaar voor om haar eigenaar te zijn. En ik beloof dat ik erg voorzichtig met haar zal zijn,' voegt hij er snel aan toe als hij mijn blik ziet. Ik knik. 'Is goed. Ik zal het er zo met Alina over hebben.' Liu kijkt opgelucht, geeft me een knuffel en loopt dan naar de woonkamer toe. Ik kijk hem na en voel me ook opgelucht dat het eindelijk opgelost is. Dan draai ik me om en begin ik een nieuw ontbijt te maken. 

Alina knikt, nadat ik heb uitgelegd wat er zojuist gebeurd is. 'Dan is het goed, toch? Als hij haar eigenaar wilt zijn is het goed,' stemt ze in. Ondertussen zit Jeff naast haar te genieten van het ontbijt dat ik net heb gemaakt. Ik giechel. Alina grinnikt en begint dan ook te ontbijten. Ik laat ze maar even met rust en loop de kamer uit. Ik ga naar mijn eigen kamer en kleed me om. De rest van het huis begint ook langzaam te ontwaken, waarschijnlijk omdat er net lawaai was op de gang. Zelf ben ik nog best moe, omdat ik vroeger opstond om ontbijt te maken en omdat het net een beetje een gedoe was. Het was nu dus best dom om mezelf om te kleden naar mijn normale kleding, maar ik heb geen zin om me weer om te kleden, dus plof ik zo maar op het bed en val niet veel later in slaap.