Ματωμένες Αναμνήσεις

Chapter 3

Οι τρεις εβδομάδες πέρασαν πάρα πολύ γρήγορα με πολλές αλλαγές όπως ότι πήρα κινητό, ο αδερφός μου έφυγε για στρατό και η Ιωάννα πήγε διακοπές με τον πατέρα της για ένα μήνα, θα λείπει και αφού αρχίσουν τα σχολεία. Έτσι, γύρισα σπίτι με τους γονείς μου μόνο και χωρίς την κολλητή μου. Βασανιστήριο θα ήταν να είμαι μόνη μου καλοκαιριάτικα, ή όσο έχει απομείνει από το καλοκαίρι. Αποφάσισα να μην βγαίνω μιας και ήμουν πολύ καιρό στο χωριό μου και είχα χορτάσει τις βόλτες. Πέντε μέρες άντεξα μέσα στο σπίτι και την έκτη βγήκα και πήγα βόλτα στην κεντρική πλατεία της γειτονιάς μου μπας και συναντήσω κανέναν να πάω καμία βόλτα. Κατέβηκα και έκανα βόλτες γύρω από τις μεγάλες καφετέριες κοιτώντας σαν τον χάνο για κάποιον γνωστό. Και ξαφνικά πάγωσα όταν τον είδα να κάθεται σε μια καφετέρια με τους κολλητούς του. Ο Θανάσης να ήταν απορροφημένος σε κάτι που έγραφε στο κινητό του και δεν τους έδινε σημασία. Έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη μου και ήμουν έτοιμη να του στείλω αλλά έσβησα το μήνυμα. Πάλι την ίδια συζήτηση με το καλοκαίρι θα κάναμε και πάλι στα πατώματα θα ήμουν. Καλύτερα να σωπάσω και να τα αφήσω όλα στην τύχη. Άφησε το κινητό του κάτω και πήρε μέρος στη συζήτηση των φίλων του. Εγώ παρέμεινα εκεί να τον κοιτάω, τα καταπράσινα μάτια του, τον τρόπο που χαμογελούσε, τις αστείες βλακείες του που ακόμα κι εγώ θα γελούσα. Βασικά και που τον βλέπω να χαμογελάει με κάνει κι εμένα να χαμογελάσω. Εγώ έμεινα σαν το καθυστερημένο να γελάω μόνη μου στο πεζοδρόμιο μέχρι που ένας περαστικός με έβγαλε από το όνειρο απότομα περνώντας από δίπλα μου και με σκούντηξε. Τότε επέστρεψαν όλες οι άσχημες σκέψεις και κυρίως το ότι δεν τον ένοιαζε που εγώ καιγόμουν. Ούτε που θα με πρόσεχε ήμουν ένα τίποτα για εκείνον. Πήρα τον δρόμο του γυρισμού για το σπίτι. Μπήκα μέσα, πέταξα τα και καλά "ωραία" ρούχα μου, έβαλα τις πιτζάμες μου και πήρα ένα οικογενειακό παγωτό στην αγκαλιά μου. Άνοιξα την τηλεόραση και ξεχάστηκα. Μόνο μια ευκαιρία ήθελα τίποτα άλλο, να μου δώσει λίγη σημασία.