FULL OF HOPELESSNESS

CHAPTER 30

" Sam" Animo'y gulat na gulat at huling-huli sa akto.

" Mag-eexplain ako sam" Kinakabahan nitong tono na anya sa'kin, napatingin naman ako ngayon kay lucas na takhang-takha na nakatingin sa'kin, pero sa huli'y iniwan din kami nito gano'n din naman si avah para bigyan kami ng privacy.

Gulat naman ako ng mabilis akong nahawakan ni gabriel at niyakap ako ng mahigpit.

Yung puso ko halos matunaw.

Pero may kung anong bumabagabag muli nanaman sa'kin isipan at itinulak siya papalayo sa'kin.

" Dyan kalang." Pigil ko sakanya habang nangangatog ang aking labi. " Nakikiusap ako sayo gabriel."

" Mali ka ng iniisip mo sam." Pag-mamakaawa niya, pero umiling lang ako.

Kitang-kita ko kung gaano sila kasaya kanina ni lucas.

Umiiling-iling lang ako.

" Mag-usap tayo sam pls! ." Anya niya

" Mag-papaliwanag ako sa'yo ." Pag-mamakaawa nito akmang lalapit sa'kin pero ako na mismo ang lumayo sakanya.

Yung utak ko gulong-gulo nasa nangyayari.

" Hindi na." Tipid kong sagot at

sinusubukan ko h'wag tumulo ang aking luha h'wag lang niya makita akong umiiyak ng dahil lang sakanya.

" Kaibigan ko lang si lucas maniwala ka." Tumango ako pero, hindi ito sapat na paliwanag niya sa'kin.

" Mahal kita maniwala ka, sam." Ayaw ko tumingin sa mga mata niya.

" Pero ikaw itong kusang lumalayo sa'kin.

" Ikaw rin mismo ang gumagawa ng dahilan para mapalayo ang loob ko sa'yo ng tuluyan gabriel."

" Sa mga paliwanag mo handa akong makinig, pero sa mga sakit na ibinigay mo sa'kin." Umiling-iling ako habang tinuturo ang dibdib ko.

"Dito ang sakit-sakit na!" Anya ko turo ko sa dibdib ko kung saan banda ang puso ko na parang kinakalahati sa kirot.

" Binabaliwala mo lang ako!" Halos mabasag ang boses ko ng isigaw ko sakanya iyon.

" Nilagay moko sa sitwasyon na nag-papakagulo mula sa utak ko gabriel, sa tuwing kasama kita parang pinipilit mo nalang na maging okay tayo, kahit hindi naman."

" Sa mga sleeplessness night ko ...kung ilan drum naba ang nabuhos kong luha para sayo. "

" Limang taon na kitang kasa-kasama pero hindi ko parin makita-kita yang kislap ng mga mata mo para sa'kin. Ni hindi ko manlang nakita na sumaya ka sa'kin sa matagal na panahon. "

" Mahal ko si lucas." Anya niya para mapatigil ako. " Pero dati yun." Muli nitong pag-tugon.

" Yung past namin? Walang nangyaring ' kami as in wala!"

" Nakita ko kayo sa airport! Sinundan ko kayo!" Pag-amin ko na ikinagulat niya.

" Yung nakita mo sa airport? Wala lang iyon!"

"Ang hirap sa'yo pinapangunahan moko."

" HINDI MO PALAGI HINIHINTAY ANG PALIWANAG KO DAHIL LAGI MOKONG INIIWAN NA MAY MALAKING TANONG PALAGI SA UTAK! KO"   umiling lang ako...

"PERO IKAW RIN MISMO ANG HINDI NAG-PAPAINTINDI SA'KIN. "

" Hinahayaan mo'kong magtampo sa'yo hangang sa ipunin ko iyon" ..." Hinahayaan mo lang ako matulog, habang dala-dala ang sakit na yon mula sa puso ko."