FULL OF HOPELESSNESS

CHAPTER 31

Gabriel is near on me noong magising ako at mapag-tanto kong nasa hospital parin pala ako. Napatingin din naman ako sa dingding kung saan naka sabit ang  wall Clo'ck 12:30 A.M noong magising ako. Bigla ko tuloy naalala si avah.

Teka si avah?! Aniya ko mula sa isipan, akma akong tatayo pero nakaramdam ako ng pananakit mula sa puson ko.

"A-aray." Aniya kong daing at napasandal nalang sa headboard noong nakaramdam ako ng pangingirot. Bigla ko tuloy naalala ang baby ko okay lang ba siya? Kaya naman hindi ko maiwasan mag-tubig ang mata ko at napatanong kay gabriel.

" Yung baby ko?" Anya ko na bakas sa tono ang pag-aalala habang namamaos ang boses.

Napabuntong hininga naman siya.

" His is fine now."  Nakahinga naman ako ng maluwag nang marinig ko ang kanyang balita, kaya naman marahan kong hinaplos ang tyan ko.  " Si avah pinauwi kuna." Tugon nito kahit hindi ko naman tinatanong, mabuti rin naman kung ganon.

" Papupuntahin ko ba dito si tita?" Tanong niya pero mabilis akong umiling dahil ayaw ko mag-alala si mama dahil sa kalagayan ko at baka lang mas lalo lang  lumalala ang sitwasyon namin ni gabriel kapag nalaman niyang hindi kami okay lalo na sa kalagayan ko ngayon.

" H'wag mo sabihin kay mama ayaw ko siya na nag-aalala." Saad ko kaya naman napabuntong hininga lang sya. " H'wag mo na din ipalam ang nangyari sa magulang mo tungkol dito." Anya ko kaya naman mas lalo pa siyang napabuntong hininga.

" How to resolved this problem?" Tanong niya habang problemado ito.

"Hayaan mo na makakalimot din ako." Malamig kong tugon sakanya.

" Look sam, sobra akong nag-sosorry at nag-sisisi sa mga kasalanan ko sayo, sorry kung nasasaktan na pala kita." Tumango nalang ako at nag-iwas ng tingin.

" Palalagpasin ko ito, pero hindi ibig sabihin noon makakalimutan ko itong araw na ito." Malamig kong tugon sakanya. " Handa akong makinig, pero hindi ngayon." Saad ko pa.

" Iwan mo na ako."

" May trabaho ka pa bukas, ayaw ko naman maging abala sayo." Sensiridad kong saad pero hindi ito gumana, baka siguro naoffend siya sa reaksyon ko.

" Hindi ako papasok babantayan kita." Anya niya kaya naman napataas ang kanan kilay ko. " Sam." Hinawakan niya ang kamay ko pero mabilis ko iyon iwinaglit iyon sakanya.

" Sam makinig ka pls? Kahit kaunti gusto ko lang maliwanagan ka."

" Pero wala ka parin talagang awa sa kalagayan ko?" Sakramtismo kong saad sakanya, kaya naman napabuntong hininga ito.  " Edi mag-explain ka bibigyan kita ng 30 minutes. " Diin kong sabi ko sakanya.

" One.." Kaya naman umayos siya ng upo at nataranta.

" Lucas and was i..." Pag-uumpisa pa niya.

" Two." Walang emosyon kong sabi pero diko parin inaalis ang pandinig ko sakanyan.

" We're in good friends since we are junior high school."

" Sobra kaming close hangang sa nag-karoon na nga ako ng nararamdaman sakanya at umusbong na nga ito."

" Three."

" Four." Matagal kasi ito nag-iisip.

" Medyo naging distant rin ako sakanya noon, kaya naman sinubukan kong mawala itong nararamdaman ko."

" Sa bandang huli, hindi ko narin natiis...sinabi ko iyon sa best friend ko dati...katulad mo na palagi kong kasama...si maria dahil pinag-kakatiwala ko sakanya lahat ang mga sikreto ko."