" Ten, Który Zwrócił Na Mnie Uwagę" | Gabenath [ MIRACULOUS FF] ZAWIESZONE

13. Część

A tym drobiazgiem była mała Emillie rzekomo ukryta w posiadłości gdzie nikt jej nie znajdzie. Gabriel skłamał aby dać sobie trochę czasu na przemianę, ponieważ podczas konwersacji z Lilą mała czytelniczka obserwowała gdzie przeciwniczka wsadziła wszystkie miracula.

Cel - prawa kieszeń  - I jak pomyślała, tak zrobiła.

Cicho zakradła się za wrogiem i ukradła {a teoretycznie to odebrała "własność ojca"} (przypadkiem) miraculum pawia.

Gdy Władczyni Ciem poszukiwała innych członków rodziny Agresta, ten zdążył się przemienić i ją zaskoczyć. Postanowił, że wraz z Emillie schowają się w pokoju jego synów i tam zastawią pułapkę na złoczyńcę.

Jako, że stał się teraz właścicielem Dussu, postanowił wykreować sentimonstery na swoje podobieństwo i podobienstwo swojej córki, które pozostaną przy jego byłej żonie, aby zmylić zielonooką. Oni zaś udali się do pokoju Arthura i Adriena.

Kiedy znaleźli się w  tym przestronnym pomieszczeniu Gabriel wpadł na inny plan, który po chwili wdrożył w życie.
Mianowicie Lili zależało na jego rodzinie, więc nakazał Emillie położyć się na dębowej podłodze pokoju i rozpocząć wołanie o pomoc, by mieć więcej czasu na atak.

Tak też zrobili.

Blondynka leżała już na podłodze. Nie zdążyła nawet wypowiedzieć żadnych słów, gdyż Lila była już w pokoju Adriena I Arthura. Podeszła do dziewczynki i uśmiechnęła się złowieszczo:

- Teraz nie ma ucieczki - powiedziała i zaśmiała się ponownie.
- Czyżby? - odpowiedziała pewna siebie mała.

Brunetka poczuła czyichś oddech na swojej szyi. Tak był to oddech Gabriela, który przyłożył  wachlarz do gardła wroga.

- Co ja Ci takiego zrobiłem? - rzekł ze smutkiem w głosie projektant.

- Na serio jeszcze się pytasz?! - wykrzyknęła z oburzeniem.

- Nie wiem o co Ci chodzi, więc lepiej mów bo nie ręczę za siebie jeśli nas nie zostawisz w spokoju.

- Naprawdę nie pamiętasz jak obiecywałeś, że razem zawładniemy Paryżem a potem całym Światem? Nie? Ale teraz przez tą całą Nathalie już zapomniałeś o chęci władzy i odzyskania żony... Zapomniałeś o naszej umowie, z której tylko ja się wywiązałam, a ty co?

Osłupiał. Zabrakło mu słów.

- Będziesz tak teraz stał I udawał, że nic się nie działo? Mieliśmy władać ludźmi o czym zawsze marzyliśmy! A ty wolałeś jakąś asystentkę, niż nasze plany...

- Myślałem, że mścisz się na nas, ponieważ Adrien nie odwzajemnia twoich uczuć...

Zaśmiała się wyrywając się że splotu przy gardle.

- Naprawdę myślałeś, że zależy mi na NIM? no to cóż byłeś w wielkim błędzie.
Tu chodzi wyłącznie o zemstę. NA TOBIE!

Gabriel ponownie zamarł. Milczał. Znowu brakowało mu słów. Dlatego uznał, że poprostu przeprosi, gdyż niczego innego nie umiał w tym momencie wymyślić. Tego się nie spodziewał.

- Przepraszam. - rzekł

- Przepraszam!? Tylko tyle?! Nie masz nic innego do powiedzienia?!

- Nie. - wydukał - Nie wiedziałem, że jeszcze o tym pamiętasz. Myślałem też, że zapomniałaś już o tym wszystkim...

Lila zaśmiała się sarkastycznie i obeszła projektanta dookoła.

- Ale ty jesteś naiwny.

Nagle do pokoju wbiegła Nathalie. Próbowała obezwładnić przeciwniczkę, lecz na marnę, gdyż ta zwinnym ruchem położyła obolałą Nath na ziemię powodując jeszcze bardziej rozlegle urazy na jej ciele...