Karanlığın Aynası (ASKIYA ALINDI)

O benim karım!-5

Arkadaşlar kitabın adı artık ''Karanlığın Aynası'' haberiniz olsun. İyi okumalar

Gözlerimi açtığım da heryer simsiyahtı, etrafta tek bir ışık dahi yoktu. Bir dakika lan, kör mü oldum yoksa? diye düşünürken iç sesim ''He evet kör oldun'' diyerek kör olmadığımı net bir şekilde suratıma vurdu. Nerede olduğumu anlamak için elimle etrafı yokladım, yumuşak bir yataktaydım galiba. Olduğum yerden kalkıp, ellerimle etrafı kolaçan ederek yürümeye başladım. Sert birşeye çarptığımda başımda ince bir sızı hissettim. 

Duvarı yokladığımda sanırım kapı kolu gibi birşeyi tutmuştum. Kapının kolunu açıp dışarı çıktım. Yattığım odaya göre hol daha aydınlıktı. Etrafımda bir sürü odalar vardı. Ama içimden bir ses girmemem gerektiğini söylüyordu. Kafamı çevirdiğim de uzun bir merdiven gördüm, merdivene ilerlerken duyduğum erkek sesiyle irkildim. 

Arkama dönüp baktığımda bana seslenilmediğini anladım. Temkinli adımlarla merdivenlerden inerken duyduğum ses, hatta seslerin şiddeti git gide artıyordu. konuşmalar netleştiğin de 2 kişinin aralarında muhabbet ettiğini anladım. ''Bu akşam ki maç fenaydı ama abi ya!'' ''Evet oğlum, nasıl da yendik ama?'' 

Yürümeyi bırakmış evin içini inceliyordum. Tanrım bu ev bir harika! Odada bembeyaz duvarlar, duvarlara zıt olan, odanın zeminin bir kat altına indirilmiş siyah koltuklar ve elmas diye tahmin ettiğim avizeler vardı. Odanın içine bir oda daha inşa edebilirsiniz o denli büyük bir odadayım şuan! 

Gözlerimle etrafı tararken, bahçeye açıldığını tahmin ettiğim cam pimopenlerin yanındaki piyano dikkatimi çekti. Piyanonun yanına gittiğim de, gözüme piyanonun tuşlarında ki tozlar takıldı. Acaba uzun zamandır kimse çalmıyormuydu? 

Tam derin düşüncelere dalarken ''Tanımadığın bir evdesin ama sen durmuş piyano ne zamandır çalınmıyor diye düşünüyorsun. Valla sen salaksın.'' diyen iç sesim sağolsun kendime geldim. İç sesimin ses tellerini kopartmak istesem de haklıydı sonuçta. 

Hızlı bir şekilde merdivenlerin olduğunu tarafa yöneldim. Sağ tarafta gördüğüm kapının önünde durup, kapının kolunu çevirdim. Lanet olsun kilitliydi! Duyduğum topuk sesiyle irkildim. Ürkerek etrafıma bakındım. Tanrıya şükürler olsun ki kimse yoktu. Ama hala topuk sesi geliyordu. 

''Kim var orda?'' diye bağırdığımda cevap veren olmadı. Arkamı dönüp kapıyı tekmelemeye başadım. ''Açın kapıyı, gitmek istiyorum!''

''Kız, bumuymuş?'' diye bir pürüzsüz bir kadın sesi duydugumda, sesin geldiği yöne bakıp tek kaşımı kaldırdım. Siyah dar elbisesiyle bütün vücut hatları ortada kadının, e yuh yani!

''Evet efendim'' diyen yanındaki adama kısa bir bakış atıp tekrar bana baktı. ''Kim bumuymuş?'' diye sorduğum da ise bana bakarak yanındaki adama ''Odasına çıkartın ve kaçmaması için önlem alın'' dedi ve arkasını dönüp yürümeye başladı. Adam kadına ''Ateş beye haber verelim mi efendim?'' diye sorduğunda kadın hışımla arkasını döndü. ''Hayır!''

İzbandut gibi bir adam kollarımdan tutup ''Gidelim'' dediğin de kendime geldim ve bağırmaya başladım ''Sen de kimsin? Nereye gidiyoruz? Bırak beni!''

''Bırakamam, lütfen zorluk çıkartmayın'' dediğinde sinirle soludum.

''Bırak diyorum sana! Hem ben nerdeyim?'' diye sorduğumda sesli bir nefes verdiğini duydum. Adamın suratına baktığım da ela gözleri kısılmış bana bakıyordu. En fazla 30 yaşında olmalı.

''Lütfen bırak beni'' dediğim de bana acıyan gözlerle baktığını gördüm. 

''Üzgünüm, Ateş beyin kesin talimatı var. Sizi bırakamam'' dediğin de ufak bir şok dalgasının vucuduma yayıldığını hissettim.  Ateş bey'mi? Yoksa o gece gittiğim partinin sahini olan Ateş mi? ''Sanki o ateş olsa tanicaksın, görmedin bile adamı!'' diye söylenen iç sesime kulaklarımı tıkadım.