The Cursed (Rise Of The Guardians)

Chapter 14 : Death Penalty

Namulat ang mata ko sa hindi pamilyar na lugar. Agad na hinanap ng mga mata ko ang mga kasama ko at nanlumo ako ng ni isa ay wala akong nakita

"Where are they?"

Tumayo ako ng di nag-aabalang mag-ayos ng sarili. Nag-aalala ako sa kanila T_T

Tinahak ko ang hallway at isa lang ang masasabi ko.. napakaganda at elegante ng lugar na to. May nakalapag pang red carpet, at napakalinis ng sahig. Mahihiya kang umapak.. pero ako? Wala naman akong hiya e at hindi ito oras para makaramdam ng hiya.

Napahinto ako sa isang malaking pinto.. wala akong nadaanan na mga lagusan kanina kaya sigurado akong nandito sila sa loob. Pag wala, gigibain ko ang buong lugar na to para mahanap sila.

Pagbukas ko ay bumungad sakin silang lahat na nakaluhod sa harap ng apat na mukhang nagtataasang tao. Ang nasa gitna ay mukhang hari't reyna at sa magkabilaan ay ang mga descendants nito.

Napakunot ang noo ko. Hindi ko tanggap ang pagluhod ng mga kasama ko na hindi ko alam ang rason! Bat nila ako iniwan ng mag-isa T_T

Pinipigilan ako ni Pearl at David na makalapit, at yon ang nababasa ko sa ekspresyon nila.

Naguguluhan ako, what's happening?

"So you're awake"- I think the queen said.

"Anong nangyayari dito?"

"They committed a sin na kamatayan ang kahahantungan"

Ramdam ko ang pagkulo ng dugo ko. I want to hear more, kapag hindi ko nagustuhan, tutustahin ko silang lahat! Sino sila para sabihin kung mamamatay ang mga kaibigan ko o hindi? They are mine! Wala silang karapatan.

"And?" - lumamig ang boses ko at pati ang paligid ko ay napuno ng tensyon ng dahil sa presensya ko. I can't control it lalong-lalo na damay ang mga kaibigan ko.

"X-yn" - balak pa nila akong pigilan pero wala din silang nagawa ng tuluyan ng makalapit sa trono.

Kahit labag sa kalooban ko ay lumuhod at yumuko ako sa harapan nila.

"Forgive them.. kukunin ko lahat ang pasakit na kailangan nilang matamo. Kahit sampong beses nyo pa kong papatayin"

"You just have 1 life"

"Why don't you try me?"

Namutla ito. Sinusubukan kong huminahon pero sinasagad nila ang pasensya ko.

"Let them be, ako nalang ang parusahan niyo" - ako ang nagdala sa kanila dito. Kahit ano pa man ang rason, wala akong pakialam. Even they don't need me, I will stay by their side. Even if they don't need my help, I will still help them voluntarily. Kailangan nilang dumaan sakin.

"Your life isn't enough"- napantig ang tenga ko sa narinig.

Your life isn't enough..

"maybe you are right, but why don't you try me first? I'm stronger than every one of you here. Let's have a battle. If I defeat all of you, papakawalan mo tong mga kasama ko. But don't think I'll stop myself from killing you all. I'm mad. I'm damn mad"

I can hear how fast their heartbeats are.

"You're scared.."

Huminto ako saglit at tinignan sila isa't-isa.

"Scared of dying?"

Ngumise ako ng nakakakilabot. Hinarap ko ang mga kasama ko at nginitian sila.. ngiteng lagi kong pinapakita 'magiging okay lang ang lahat'. "Hindi ako mabait, at hindi din ako masama. Pero ang paghuhusga ng kamatayan niyo ay hindi makatarungan. Pakialaman nila kayo at ako ang makakalaban nila. I always say 'kill me first before you'.. and that's true"

Hinarap ko ang mga maharlika. Batid kong natatakot sila sakin. Well wala ako sa mood para maging mabait lalo na sa mga narinig ko mula sa kanila. They did a big mistake.. and I can't just ignore it.

"Even if you kill me multiple times, it won't matter. I can come back to life"- I said with a dangerous smile on my face "But you? You only have a single life, you better take care of it"

Kinuha ko ang dulo ng buhok ko at pinaikot-ikot ito sa daliri. I can hear their gasp sa gulat sa narinig. Even my friends was surprised... I hope they are not angry. I pulled out one of my secrets, but it's not a big deal. I do have a lot.

But it always has a limitation.

I'm trying to scare them to withdraw their claim. I want to end this in a good way, pero kung sila ang may ayaw. I can't do anything. Lalaban ako. I cannot let them do what they want.

"W-ere just j-joking"

Napataas ang kilay ko "You fooled me?"

Hinarap ko ang mga kaibigan kong humagalpak ng tawa. Mukhang kanina pa sila nagpipigil. May iba pa sa kanila na naiiyak kanina, malay ko bang ito ang dahilan. Akala ko they are scared of dying kaya sila umiiyak.

"This isn't a great joke!"

"You know what? Nasa isip ko na ang pagpatay sa inyo!"- hiyaw ko sa mga maharlika na ngumite lamang sakin. But I can see a glimpse of scared in their eyes.

"Tell me what really happened. Ayoko na ng biruan"

" You didn't even ask for the reason so.. naisip namin na lokohin ka hahaha"

The king smiled at lumapit sakin. Sumulyap ito sa mga kaibigan ko na nasa likod at tinapik ang balikat ko "You are lucky to have this girl at your side aside for her extraordinary beauty of course" he just laughed ng batukan siya ng Reyna.

"Tinatraydor mo ba ko?"

"He's right mom. She's more beautiful than you" - sinabi ko bang kambal ang descendants nila. They do have beautiful genes..

"I'm althea, you are?" - the girl smiled politely. I think magkaedad lang kami hehe. She's pretty ^_^

"I'm Xynthia, at your service"