Dear Crush [Dear Series Book 01]

CHAPTER I: She's sick

XAE's POINT OF VIEW

Nangangalay na ako habang nakatayo dito sa stage at kaharap ang napakaraming estudyante na inaabangan ang rematch namin ng King nila.

For so many months being here in DISA, may isang bagay akong nakuha. At iyon ang simpatya ng mga tao at respeto nila katulad na lang ng respeto na ibinibigay nila sa King nila. Unfortunately, I became his Queen but that doesn't mean we are inclined with each other.

Maingay ang buong auditorium dahil sa kaniya kaniyang suporta ng mga taga panuod namin. Napailing na lang ako.

"Aminin man natin o hindi, torpe ang mga lalaki. Seriously guys? Being a secret admirer giving flowers and chocolates while hiding? That's pathetic." I firmly said and I glance at Edwin who have this unexplainable  expression now.

He raised his eyebrow in me, "Women are weak." Puno ng pang uuyam na saad niya kaya naman napuno ng side comments ang buong auditorium. "They don't have courage to show up what they really felt. Admit it or not? I was the only reason why you entered DISA. Am I right, Miss Xandrie Anyssa Erina Sevilla?" Mahangin na saad niya kaya naman natigilan ang mga kasama namin dito.

Hindi ko maiwasan na mapairap nang banggitin niya yung huling bahagi ng statement niya.

Couple of weeks after I transferred, pumutok ang balita na kaya ako lumipat dahil kay Edwin. Samu't saring reaksyon ang natanggap ko at komento pero ang pinakamalala ay ang kay Edwin. Because He keeps mentioning it just to pestered me. Katulad na lang ngayon, nagkaroon pa siya ng chance para isingit ang pampepeste niya sa akin.

"It is not about personal issues, Mr. Alvarado. How can you win against me kung lahat pinepersonal mo?" I said with a smirk but with that he just rolled his.

I looked at the crowd, "Women, if boys can give you chocolates with notes. Wag kayong kiligin. Ang mga ganong lalaki hindi ka kayang pangatawanan sa harap ng pamilya mo. Useless reasons and alibi" I smiled knowingly at Edwin.

I gave him a look, "And for my closing statement to this debate. 'Who has more guts and strength when it comes to showing and confessing feelings? Men or Women?' Let's be realistic ladies and gentlemen, women cannot thoroughly expressed their love because we have pride. Just like you, Men."

"We are not weak." I threw a death glare at Edwin when I remembered his statement earlier. "We are just afraid of being criticize by hypocrite people. We are ladies, dapat kami ang sinusuyo, binibigyan ng panahon at pagmamahal para patunayan ang intensyon niya. Again, a piece of advice gentlemen, Wag niyong liligawan o lalandiin ang mga babae kung wala din naman pala kayong balak seryosohin. Dahil ang mga yan, nanahimik lang yan. Kayo ang gumulo sa buhay nila. So be a man and take full responsibility of it." 

Ibinaba ko na ang mic na hawak ko atsaka bumaba ng platform. Dinig ko ang sigawan ng halos kalahati na nandito sa auditorium.

"Queen! Queen!"

"Rie! Rie!"

"Yes to Queen!"

"Queen for the win"

These are the random yet weird comments. Hindi ko na sila pinansin at nagdiretso na palabas ng auditorium. Habang naglalakad ay inisip ko ang naging topic ng debate namin ni Edwin.

Ang pathetic ng topic!

Wala akong pakielam sa bumabati sa akin habang naglalakad ako sa kung saan man. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Ang gusto ko lang ay makapag isip at mapag isa.