A Prince Castle- Severus Sneep fanfiction

I can hear the voices haunting

' Zijne Koninklijke Hoogheid de Koning wilt u spreken in zijn kantoor' meldt een lakei die zojuist zachtjes binnengekomen is. Severus kijkt op en knikt. Voorzichtig grijpt hij zijn stok en komt overeind. ' Dank je' zegt hij en hij loopt naar zijn vaders studie. Het is belangrijk, anders roept zijn vader hem niet naar zijn kamer. Hij nadert de bruine deur met de versierde tekens en klopt op de deur. ' Binnen' klinkt die vertrouwde stem en hij glimlacht erom. Hij stapt naar binnen en sluit de deur. ' Ga zitten' zegt zijn vader en gewillig doet hij wat Albus zegt. ' Ik, Koning Albus Perkamentus van de Engelse Tovenaarswereld, geef Zijne Koninklijke Hoogheid, Prins van Nassau Severus Sneep toestemming om de volgende Dooddoeners te doden: Walden MacNair, Amycus Kragge en Avery. De ter dood veroordeelden zullen een laatste woord krijgen, zoals het hoort. Het is aan Zijne Koninklijke Hoogheid, Prins van Nassau om te beslissen om welke omstandigheden de ter dood veroordeelden het leven zullen laten. Extreme mishandeling of marteling is niet toegestaan. Zo heeft Uw Koning besloten' spreekt zijn vader gedragen terwijl een veer op perkament meeschrijft en Severus staart zijn vader aan met grote ogen. 'Wanneer?' vraagt hij dan, als hij zijn stem teruggevonden heeft. ' Over twee dagen. Wil je het voor publiek doen?' Severus gaat rechtop zitten en kijkt naar zijn vader. ' Ik denk van niet. Het lijkt me beter van niet zelfs' zegt hij voorzichtig en hij ziet zijn vader goedkeurend knikken terwijl het perkament zichzelf oprolt. 'Je bent een sterke man Severus en ik ben trots op je' zegt zijn vader. ' Bedankt' zegt Severus met een smalle glimlach. ' Weet je al wat je precies wilt gaan doen?' vraagt Albus en Severus zucht diep. ' Ik mag niet te erg martelen, maar een paar keer Crucatius Infernum kan geen kwaad toch?' zegt hij met een licht vals lachje rond zijn lippen. ' Dat is prima. Nog iets anders wat ik moet arrangeren of in ieder geval van op de hoogte moet zijn?' Severus kijkt naar zijn vader. ' Ik denk dat ik begin met een simpele Incendio en daarna de Crucatius Infernum. Misschien dat ik eindig met een paar messteken maar ik zal genadig zijn, zoals een goede prins het betaamt' zegt hij, de laatste woorden klinken bitter. ' Je staat boven ze Sev, letterlijk en figuurlijk. Jij bent zoveel meer dan die vieze Dooddoeners, je was nooit één van hen'. Severus knikt en staat op. ' Bedankt' zegt hij zacht en daarmee verlaat hij de kamer.

' Is mijn vader binnen?' vraagt Harry aan een lakei die voor de deur staat van de persoonlijke ruimtes van zijn vader. ' Hij stond zojuist onder de douche maar is zich nu aan het aankleden' beantwoordt de lakei. Dan zwaait de deur open en staat Severus in de deuropening met een zwarte broek aan. Zijn torso is ontbloot en tot zijn schrik ziet Harry allerlei littekens op zijn vaders bovenlichaam. Zijn blik kruipt iets omhoog en tot zijn schok ziet hij dat de linkertepel mist, inclusief vlees en al. Een groot litteken 'siert' de plek waar de tepel ooit gezeten heeft. ' Pap.. waarom heb je daar een litteken?' vraagt hij impulsief. Hij ziet zijn vader heel bleek worden en zijn mond gaat langzaam open en weer dicht. Dan zakt hij op zijn knieën en tot Harry's schrik begint hij met overgeven op het rode tapijt. 'Roep de Koning' schreeuwt een lakei die haastig naar zijn vader rent en hem ondersteunt. Niet lang daarna verschijnt Albus die zorgelijk neerknielt bij zijn vader. ' Wat gebeurde er Harry?' vraagt Albus streng en Harry slikt. ' Hij kwam zonder shirt naar buiten en ik zag dat hij een tepel miste.. dus ik vroeg waar die litteken vandaan kwam. Toen werd hij bleek en begon hij met overgeven' zegt hij. ' Gaat het Sev?' vraagt Albus dan terwijl zijn vader zijn mond spoelt met water. ' Nee' klinkt het kortaf. ' Kom, ga zitten op je bed' zegt Albus en Harry volgt zijn opa en vader de kamer in. 'Sev? Waarom moest je overgeven?' vraagt Albus voorzichtig en zijn vader slaakte een diepe zucht. ' Ik kan het niet eeuwig voor me houden, dat weet ik'. Dan slaakt hij nog een diepe zucht. ' Ik waarschuw, dit gaat gruwelijk zijn om aan te horen' zegt hij op een waarschuwende toon. Harry neemt plaats op een stoel en kijkt naar zijn vader. 'Tijdens de marteling heeft MacNair mijn tepel eraf gesneden en..' Zijn vader stokt even en Harry wisselt een blik met Albus. Dan mompelt Severus wat en Harry fronst. ' Wat zei je Sev? Sorry, ik verstond het niet' zegt Albus met een frons in zijn voorhoofd. ' Ik zei dat hij.. het in mijn mond stopte en dwingde om op te eten'. Er valt een doodse stilte in de kamer. ' Je..tepel?' vraagt Albus geschokt en zijn vader knikt miserabel. ' Het spijt me zo Sev' zegt Albus dan en op dat moment barst zijn vader in het huilen uit.