A Prince Castle- Severus Sneep fanfiction

Long live the new king!

'Voorzichtig Remus' waarschuwt Severus als zijn bediende de borstel in zijn hand neemt. 'Ik doe altijd voorzichtig' zegt Remus en Severus knikt waarna hij zijn hoofd recht houdt en Remus zijn haar laat borstelen. 'Bent u klaar voor de mantel?' Severus haalt even diep adem als Remus de borstel weg legt en knikt. 'Ja, dat ben ik Remus' zegt hij en hij recht zijn schouders. Hij kijkt via de spiegel hoe Remus de mantel voor de ceremonie tevoorschijn haalt en voorzichtig op zijn schouders vastzet. Zoals altijd moet Severus even wennen aan het gewicht maar dat is vrij gauw over. 'Onze zoon is bijna koning, kan je het geloven Eileen?' klinkt de stem van Albus trots in de deuropening. Hij draait zich om en ziet Eileen, Albus, Harry en Tobias in de deuropening staan. 'Je bent zo knap' zegt Eileen en ze loopt naar hem toe waarna ze hem een kus op zijn wang drukt. Severus glimlacht smal en haalt even diep adem. 'Ben je er klaar voor Sev?' vraagt Albus en hij knikt traag. 'Het is een vreemd idee, jij hebt zo lang dit gedaan en dan moet ik het overnemen..' zegt hij en Albus legt een hand op zijn schouder. 'Als er één iemand is die het kan, ben jij het wel Severus. Je bent getraind, weet wat je moet doen en wij staan allemaal bij je zijde' zegt Albus. Hij knikt. 'Laten we het maar doen' zegt hij dan dapper. 'Ik ben trots op je Sev' zegt Tobias en hij glimlacht. 'Dank je papa' zegt hij zacht en dan stapt Harry naar voren. 'Ik ook en je gaat een geweldige koning zijn' zegt de zeventien-jarige jongen. Hij kijkt naar Harry en glimlacht smal. 'Dank je Harry. Ik ben zo blij dat je in mijn leven bent' zegt hij eerlijk. Dan blikt hij naar Albus en knikt. 'Laten we gaan' zegt hij en met z'n allen lopen ze de ruimte uit.

Hij wacht geduldig achter de deuren van de hal in het Ministerie, waar de ceremonie plaats vindt, terwijl zijn vader een speech houdt voor alle aanwezigen en de vele luisteraars op de radio. Hij luistert terwijl zijn hart in zijn keel bonkt. 'Vandaag, 3 september 1998, is een historische dag voor de Koninklijke Familie en de Tovenaarswereld in het algemeen. Over een paar minuten zal mijn opvolger, mijn zoon, de befaamde woorden spreken en hij zal gekroond worden tot koning van de Tovenaarswereld. Ik heb er alle vertrouwen in dat hij zal leiden met sterke hand maar met de rechtvaardiging die hem zo kenmerkt. Ik kan niet trotser zijn op mijn troonopvolger en het is mij dan ook een eer om hem de plek te bieden die hem toebehoort, de troon'. Dan zwijgt Albus en er klinkt muziek vanuit het niets. Severus slikt en als de deuren open gaan, dwingt hij zijn benen om te bewegen. Voorzichtig maar met recht opgeheven hoofd, loopt hij naar zijn vader die voor de troon staat. Als hij voor zijn vader staat, knielt hij op één been, zoals het hoort. Tot zo ver gaat het allemaal goed, bedenkt hij opgelucht. 'Uwe Majesteit' zegt hij en zijn stem klinkt wat raspend. 'Je mag opstaan' zegt zijn vader en hij voelt, zoals afgesproken,  de handen van Remus en Bill onder hem, die hem galant overeind helpen. Het knielen is één van de tradities die al jaren, zo niet eeuwen, in de Koninklijke Famile is en ook hij kan er niet aan ontkomen. Zijn benen protesteren maar hij weet dat het zo over gaat. 'Bent u, Koninklijke Hoogheid Prins van Nassau, Jonkheer van Edinburgh en Hertog van York, in staat om de Kroon van mij over te nemen met alle verplichtingen die erbij horen?' vraagt zijn vader dan. Severus slikt. 'Ja, dat ben ik' antwoordt hij neutraal. 'Belooft u alle wetten en regels in acht te nemen en die uit te laten voeren zoals nodig?' Severus voelt dat zijn hand licht trilt maar hij schenkt er geen aandacht aan. 'Ja, dat beloof ik' zegt hij. 'Belooft u dat u het land zal leiden met eerlijkheid, aandacht en inzicht?' 'Dat beloof ik'. Dan heft zijn vader zijn toverstok op en er verschijnen gouden vonken om hem heen. 'Dat kroon ik u hierbij als Koning van de Tovenaarswereld' zegt zijn vader die opzij stapt en van een fluwelen kussen de gouden kroon pakt. Voorzichtig zet zijn vader die op zijn hoofd en hij recht, zoals hij het geleerd heeft, voorzichtig zijn hoofd. 'Groet de nieuwe koning: Koninklijke Hoogheid Koning Severus Sneep' klinkt de stem van zijn vader en er wordt luid geklapt door alle aanwezigen. 'Het is mij een eer om u het eerste cadeau aan te bieden' zegt zijn vader. Hij hoort Albus fluiten en Felix de Feniks komt aangevlogen over de hoofden van de menigte. Dan landt Felix op de arm van zijn vader en hij kijkt hoe zijn vader knielt, uit respect, voor zijn voeten. 'Ik biedt u de getemde Feniks aan als dank voor het offer dat u bracht voor het land. U stierf bijna maar herrees uit uw as, net als een Feniks' zegt Albus en Severus verbergt de geschrokken uitdrukking op zijn gezicht, het is nooit bekend welk cadeau de troonopvolger als eerste krijgt, hij wist dus niet dat zijn vader hem Felix zou aanbieden en hij had al helemaal niet verwacht dat zijn vader dat nare feit zou aanhalen. Hij hoort de aanwezige tovenaars en heksen naar adem happen, er is weinig bekend over wat er precies afgespeeld heeft tussen hem en Voldemort.  'Uw cadeau is geaccepteerd' zegt hij haastig en steekt zijn arm uit. Dan vliegt Felix naar zijn arm toe en hij glimlacht smal. 'U mag opstaan Prins van Nassau, Jonkheer van Edinburgh en Hertog van York' spreekt hij en zijn vader staat op. Hij ziet trotsheid in zijn vaders ogen schitteren en hij glimlacht kleintjes. Als Albus een standaard tevoorschijn tovert, neemt Felix daarop plaatst zodat Severus zijn armen vrij heeft. Severus neemt dan plaats op de troon en glimlacht kleintjes naar de menigte. 'Het is mij een eer om dit land te dienen en ik zal mijn uiterste best om dit land te dienen naar mijn beste kunnen. Ik spreek voor velen als ik zeg dat mijn vader jaren onvermoeibaar het land uitstekend heeft gediend. Hij loodste dit land door twee duistere oorlogen en de tijd daartussenin. Zonder zijn hulp en wijsheid, weet ik niet waar dit land op dit moment zou zijn. Ik ben hem zeer dankbaar voor al zijn hulp en zijn lessen die hij mij inprentte en op die manier mij voorbereidde op dit langverwachte moment. Hij deed dat niet alleen, ook mijn moeder, Gravin van Cambridge, heeft alles op alles gezet om mij te helpen en te ondersteunen. Dankzij haar heb ik veel nieuwe inzichten op gedaan en gaf zij mij de steun die ik af en toe nodig had. Dankzij mijn pleegvader, de generaal-majoor, weet ik wat doorzetten is en kan ik mij beroepen op een ijzersterke discipline, iets waar ik hem zeer dankbaar voor ben'. Hij valt even stil en blikt naar zijn zoon die er onbewogen bij zit. 'En ik kan mijn zoon uiteraard niet vergeten. Mijn zoon laat mij elke dag weer zien wat vergeven en vriendschap is, twee begrippen die wij allen moeten koesteren. Ik dank iedereen voor het vertrouwen in mij' zegt hij en vouwt zijn speech op. Er wordt luid geklapt en hij ziet Eileen, Tobias en Harry opstaan van hun stoelen. Als eerste komt Tobias naar voren die knielt voor zijn voeten. 'Ik geef u een zilveren ring, gesmeed door kobolden' zegt Tobias die een fluwelen kussentje tevoorschijn haalt en daarop ligt een zilveren ring met een groene saffier erin. 'Ik accepteer uw cadeau' zegt hij dankbaar en laat zijn pleegvader opstaan. Dan laat hij zijn pleegvader hem de ring omdoen, zoals het hoort. Daarna knielt Eileen neer en fluit ook. Dan komt er een zwart-witte hond aangerend. 'Ik bied u deze magische hond aan, hij kan u begeleiden en ondersteunen waar nodig'. Severus glimlacht smal en knikt kleintjes. 'Dank u Gravin van Cambridge, ik accepteer uw aanbod'. Dan laat hij zijn moeder opstaan en als laatste knielt Harry voor hem neer die uit een zak een zwaard haalt. Severus hapt bijna onhoorbaar naar adem als hij het zwaard herkent. 'Ik geef u het zwaard van Griffoendor als bewijs van uw moed' zegt Harry en hij neemt het zwaard met trillende handen aan. 'Bedankt voor uw cadeau, u mag opstaan' zegt hij en Harry staat op. Hij blikt even naar Harry en glimlacht smal. Dan klinkt de muziek en luid geklap volgt als hij zijn weg naar de uitgang maakt terwijl hij 'hoera, leef de koning' luidkeels hoort en het raakt hem maar hij laat het niet zien. Eindelijk, zijn tijd is er.