Junior eurovision story

Rozdział 8

Dziekuję bardzo za 1k wyświetleń😍
Nie spodziewałam się tego serio!
Co byście chcieli abym zrobiła z tej okazji? Maraton? Coś innego? Piszcie w komentarzach.
A teraz zapraszam do rozdziału❤️

*Daniel*

Zaraz idę po Lizę i idziemy razem do kina. Już się nie mogę doczekać.

- No i jak ci się podobał film? - Zapytałem Lizę
- No wiesz, trochę dziwny był, w niektórych momentach. - zaśmiała się.
Po kinie postanowiliśmy iść na spacer. Dużo rozmawialiśmy i śmialiśmy się.
Jestem coraz bardziej pewny tego że... ją kocham, ale nie mam pojęcia jak jej to powiedzieć.
Szliśmy dalej, kiedy podeszła do nas jakaś fanka. Zapytała się nas o zdjęcie i chwilkę z nią porozmawialiśmy.
- Dobra, to ja już nie przeszkadzam bo pewnie na randce jesteście, papa. - usłyszeliśmy z ust fanki.

Oboje się przez chwilkę nie odzywaliśmy, zatkało nas, nie powiem chciałbym, aby była to randka ale cóż.
- Może pójdziemy do mnie i zamówimy jakąś pizzę? Bo już zimno się robi, a do tego zgłodniałem trochę. - Przerwałem niezręczną ciszę, propozycją
- No ok, czemu nie- odpowiedziała dziewczyna z uśmiechem.

Przyszliśmy do mojego domu, jak się okazało nikogo u mnie nie było. Zamówiliśmy pizzę i w czasie oczekiwania, zaczęliśmy oglądać jakiś serial na netflixie. Oglądaliśmy kolejny odcinek kiedy przyszła pizza.

- Wiesz ja muszę już iść, bo już po 20:00, moja mama się będzie denerwować i wesz.- Powiedziała Liza
Postanowiłem że to ostatni moment żeby powiedzieć jej co do niej czuję.
- Posłuchaj, muszę ci coś powiedzieć... - zacząłem.- Od pewnego czasu, czuję że się w tobie zakochałem. - wreszcie jej to powiedziałem.
Liza spojrzała się na mnie wielkimi oczami i lekko się zaczerwieniła.
- Bo... - Liza próbowała coś powiedzieć, ale nie pozwoliłam jej dokończyć.
Miałem zamiar już ją, pocałować ale w tym momencie, do domu weszła moja mama, co automatycznie sprawiło że odskoczyliśmy do siebie.
- Wróciłam..., oo, cześć Liza. - Powiedziała
- Dzień dobry. - Odpowiedziała Liza. - Ja właśnie idę do domu, wiec właściwie to do widzenia, Pa Daniel.
Powiedziała zbierając swoje rzeczy i szybko wychodząc.

- Zły moment? - zapytała moja mama
Nic nie odpowiedziałem, spoglądając na nią obojętnym wzrokiem.

Minął tydzień, nadeszła Junior Eurovision song contest

*Liza*
Dziś zaczynamy pierwsze próby do junior eurovision oraz do ceremonii otwarcia, która odbędzie się jutro.
Jedzie większość osób z naszej klasy, oraz reprezentanci wszystkich krajów biorących udział. Polskę reprezentuje w tym roku Marcin Maciejczak.

- Liza! Chodź, musimy już iść- Zawołała mnie Carla.
Ostatnio bardziej się z nią zaprzyjaźniłam, spędzam z nią dużo więcej czasu niż przedtem.
Szliśmy z hotelu do areny, w której znajdowała się scena, oraz tam się wszystko odbędzie.
Rozpoczęły się próby.
Pierwsza była Susan, dziewczyna z Niemiec z piosenką ,,Stronger with you''. Kolejna była Hiszpania, potem Francja.
Po Francji była 15 minutowa przerwa dla scenarzystów i innych zajmujących się sceną i wszystkim z nią związanych.

Zmieniając temat, od tygodnia nie rozmawiałam z Danielem.
Po ostatnim naszym spotkaniu, nie mieliśmy właściwie czasu na rozmowy, ciągle byliśmy czymś zajęci, do tego był to dosyć niezręczny moment i cieszę się że o nim nie gadaliśmy.
Bardzo go lubię i ale jest pewien problem.
Jakiś czas temu poznałam pewnego chłopaka- Kacpra, jest naprawdę super i od dłuższego czasu czuje że się w nim zakochałam, on chyba we mnie też.
Do tego kilka dni temu zapytał się mnie o związek. Powiedziałam mu że muszę się nad tym zastanowić, bo dzień wcześniej wydarzyła się ta sytuacja z Danielem.
Nie mam pojęcia co robić, właściwie to i jeden i drugi mi się podoba, ale nie chcę zranić tego drugiego.

-Eem... Liza? Słuchasz mnie w ogóle?!- powiedziała Carla.
- Yy tak, tak, ładna ta sukienka- powiedziałam kompletnie nie wiedząc o czym ona mówiła.
- Jaka sukienka? - zaśmiała się moja przyjaciółka - O czym tak myślisz co? O Danielu pewnie.
- Nie No co ty. - powiedziałam niepewnie
- Co jest? Mów szybko!
Stwierdziłam że opowiem jej tę historię bo skoro jest moją przyjaciółką to chyba mogę jej zaufać.
-[...] No i wtedy do domu weszła jego mama, a ja szybko sobie poszłam. A od tego czasu wcale się do siebie nie odzywaliśmy. - opowiedziałam, bez wspominania o drugim chłopaku.
- O kurde! Musisz z nim pogadać - powiedziała podekscytowana dziewczyna

Rozmawiałyśmy jeszcze przez chwilkę, lecz musiałyśmy przestać, ponieważ przerwa się skończyła, a kiedy trwają próby, musi być całkowita cisza.
Reszta prób minęła bez zbędnych problemów, a ja ani Carla, nie poruszałyśmy więcej wcześniejszego tematu.
Później był występ Viki z piosenką Superhero, a następnie czytanie punktów.
Chyba wam nie mówiłam, ale przedstawiam punkty od Białorusi razem z... Danielem.

- Points from Belarus! Liza and Daniel! - zostaliśmy wywołani przez kogoś na scenę.
Powiedzieliśmy co mieliśmy powiedzieć i zeszliśmy ze sceny.

- Liza, możemy pogadać?- Usłyszałam głos Daniela.
Tak, tego się bałam najbardziej.
- Um, wiesz co muszę iść pomóc Carli bo ona mnie bardzo potrzebuje. - wymyśliłam coś na szybko.
- Co? Nie prawda, Nie potrzebuje cię, możesz iść - powiedziała dziewczyna wychylając się z za moich pleców.
No to super.

- To... chodźmy- powiedziałam do chłopaka.
- A więc... przepraszam za tą ostatnią sytuację... ale naprawdę...- przerwałam mu.
- Nie szkodzi, spoko- szybko powiedziałam, wymuszając uśmiech na twarzy.

Daniel wyglądał na mocno zdziwionego moim zachowaniem. Nie dziwie mu się, nigdy się tak nie zachowywałam.
- Ok, wiec może zosta... - znów nie zdążył dokończyć.
- Zostańmy przyjaciółmi? Jasne- Sama zadałam pytanie i odpowiedziałam na nie. - Dobra wiesz ja już lecę, to pa- Powiedziałam i odeszłam.
Ale ja jestem głupia. Pomyśli sobie że go nie lubię lub jestem zła czy coś.
Nie mam pojęcia co robić, po prostu nie chce aby Daniel był smutny przeze mnie.

*Daniel*

Nie mam pojęcia o co chodzi, ale Liza od naszego ostatniego spotka zaczęła się dziwnie zachowywać.
Może nie powinienem był wyjeżdżać odrazu z tym że ją kocham?
Ale wydawało mi się że ona też mnie trochę lubi.
Całą noc nie byłem w stanie zasnąć, ciągle myślałem o Lizie.
Może powinienem pójść do niej jeszcze raz i zapytać się o co chodzi?
Tak, tak zrobię.
Już miałem wychodzić z mojego pokoju hotelowego, po czym zorientowałem się że jest druga w nocy, a to nie najlepsza godzina na poważne rozmowy.
————————————————————————
Przepraszam bardzo za tak długą przerwę, ale obiecuje że teraz rozdziały będą pojawić się regularnie❤️