Gönülçelen (+18)

8.Bölüm: SEVEBİLMEK İÇİN

My Little Sweethearts,
İşte bir aydır beklenen yaz dönemi seri bölüm atış poligonuna hoşgeldiniz cnxn✨🧚

Henüz bölüm biriktiremesem de söz verdiğim üzere yazın daha sık bölüm paylaşacağım. Sizden ricam ponçik parmaklarınızın ponçik yıldız butonuna basıp bana moral vermesi🤭💕

Zaten çokça yorum yapıp beni yumuş yumuş ediyorsunuz. Elimden geldiğince geri dönüş yapmaya çalışıyorum ama herkesin yorumuna ve sorusuna cevap veremeyebiliyorum gözden kaçırıp. Bu yüzden kusura bakmayın, kasıtlı değil yani🙃

Soru flood'u partında partında bazı tahminler benim kafamdakine çok yakın ya da aynısı olabiliyor ve spoi olmasın diye cevap vermiyorum. Diğerlerine de aklımdaki olmadığı için spoi olabilir diye yanıtlamıyorum ama hepinizin tahminlerini önemseyip okuyorum canlar. 🥰♥️

Şu anda bulunan kapakta yardımcı olan okuyucu arkadaşıma çoook teşekkür ediyorum ve bir teşekkür olarak da bölümü ona ithaf etmek istedim. Tekrar teşekkürler🤭♥️ bhrmrt

Bir önceki bölümde Dilara'nın bölüm boyunca ikilemde olması size kriz geçirtmiş olabilir ama tamamen benim ruh halimi yansıtıyordu. Yani sinir, stress, ödev yetiştirme telaşı derken böyle garip bir bölüm çıkmıştı ortaya ve suçlusu tamamen okulum xbdbd muhtemelen bu bölüm de böyle lütfen üzülmeyin bol sevinçli bölümler de olacak🤗

Neyyyse size iyi okumalarr🧚🌼

***

Yine gözlerimi bembeyaz tavana açtım. Her sabahki gibi düşüncelere daldım tavanı izlerken. Beynimi kemirip bana bir türlü huzur vermeyen düşüncelerimin ağlarını kopardıkça bir yenisi ekleniyordu. Sonsuz bir döngünün içinde hapsolup kalmıştım sanki..

Başkası için normal denilebilecek tek bir basit cümlesi ile mahvolmuştum. Çünkü o normal benim normalim değildi.

Ben böyleydim. Basit görülebilen şeyler  benim için çok şey ifade edebilir, ben de o konuda hassas davranılmadığında kolayca kırılabilirdim. O da bunun farkındaydı. Belki de farkında olmasına rağmen bile bile böyle davranmıştı, bilemiyordum..

Aradan bir hafta geçmişti. Yavuz'la en son o yangın merdiveninde konuşmuş ve onu her gördüğümde yolumu değiştirir olmuştum. Evde ya da okulda fark etmeksizin..

Son bir haftadır yalnızca yemeği yapıp sofrayı kuruyor ve odama geçiyordum. Yaşadığım o tarifsiz mutluluğun ardından gelen sert darbe canımı ne denli acıttıysa boğazım her an düğüm düğümdü. Çözemiyordum bir türlü..

Parmaklarım dudaklarımda gezindi yine. Onun dokunuşları hala üzerimde gibiydi. Yüzümde buruk gülümsemeyle zoraki yutkundum. En büyük mutluluğum en büyük pişmanlığım mıydı şimdi?

Peki, değer miydi?

Beni incitmesine izin vermeme, duygularımla oynamasına, Ali'nin arkasından iş çevirmeme.. değer miydi?

Bir daha asla mutlu olamayacağım diye karalar bağlamışken karşıma çıkan güzel adamın beni kırması uğruna kendime olan saygımı yitirmeme değer miydi?