Bir odadayım. Kapı hafif aralık ama ben o tarafa bakmıyorum. Elimde bir tuğla parçası var. Tuğla parçasını duvarın içindeki boşluğa yerleştiriyorum. Artık güvende, onu kimse bulamaz.
Sonra kapı gıcırdayarak hızlı bir şekilde açılıyor. Kalbim yerinden fırlayacak gibi. Az önce tuğla parçasını koyduğum yerin önüne geçmiş onu korumaya çalışıyorum.
Odaya iri yarı bir çocuk giriyor. Bana doğru koşarak ilerliyor.
"Seni gördüm. Oraya sakladın."
Beni yere itiyor. Onu bulmasına izin vermemeliyim. Elimdeki kesiğe aldırmadan ona vurmaya başlıyorum ama bu onu fazla sarsmıyor. Tuğla parçasını kaldırıyor ve arkasındaki kenarları yanmış kağıdı alıyor.
"Biliyordum."
"Onu bana geri ver! O senin değil."
"Bunu onlara gösterene kadar bekle."
"Hayır! Yapma bunu."
Beni dinlemeyip odadan koşarak çıkıyor. Bağırmak istiyorum ama sesim çıkmıyor. Dizlerimi kendime çekiyorum. Belimi duvara yaslıyorum ve yüzümü dizlerime kapatarak sessizce ağlamaya başlıyorum. Kaybettim, bunu biliyorum ama hiçbir şey yapamıyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kara Delik
Teen Fiction"Ben Deniz Arslan. Kendi hikayemi yazmaya karar verdim. Yeni sayfa açarak değil, eskilerin üstünü karalayarak. Ama elimde olmadan bir kara deliğin içine çekiliyorum."
