Güzelim, Denizim,
Halacığım eğer bu mektubu okuyorsan ben bu dünyadan ayrıldığım içindir. Evet, ayrılıyorum bu dünyadan ama senden değil. Senden nasıl ayrılabilirim ki?
Biz seninle kötü günler geçirdik, düştük ama birbirimizden destek alarak tekrar ayağa kalktık. Seni asla bırakmam, biliyorsun. Üzgünüm ama yapmak zorundaydım. Nedenini burada söyleyemem ama öğrendiğinde anlayacaksın ve belki de benden nefret edeceksin.
Güzelim, sen çok güçlü bir kızsın. İstediğin her şeyi başarabilirsin. Çok güzel hayallerin var. Artık on sekiz yaşındasın. Kendi kararlarını kendin verebilirsin. Babandan kalan yüklü miktarda paran var. Ve unutmaman gereken daha önemli bir şey var, sen yalnız değilsin. Çok güzel arkadaşların var. Eminim ki onlar seni asla yalnız bırakmayacaklardır. Söylenecek belki daha çok şey var ama bilirsin ben uzun vedaları sevmem.
Telefonuma girip son aranan numarayı aramanı istiyorum senden. Telefonu açan kişiye kendini tanıt. O zaten sana her şeyi anlatacaktır.
Halacığım seni böyle bırakmak zorunda olduğum için üzgünüm. Sana bunu yaşattığım için üzgünüm. Ben kendimi affedemiyorum ama lütfen sen beni affet. Seni çok seviyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kara Delik
Teen Fiction"Ben Deniz Arslan. Kendi hikayemi yazmaya karar verdim. Yeni sayfa açarak değil, eskilerin üstünü karalayarak. Ama elimde olmadan bir kara deliğin içine çekiliyorum."
