ACE OF SPADES: The Last Mission

32

Chapter Thirty Two
Elois

Umalis na siya pero nandito parin ako sa loob ng sasakyan ko. Ramdam ko ang pagtulo ng dugo mula sa kamay ko. Why can't I feel physical pain?

Sa sobrang inis ko hinampas ko ang manibela, I clenched my fist kaya tuloy tuloy ang pagtulo ng dugo. I feel so numb and I feel dizzy too. Sinandal ko ang ulo ko sa steering wheel. Hinga Ace. Huminga ako ng malalim sumasakit na rin ang ulo ko.

Parang nanghihina ang katawan ko. Should I call IV? Damn.

No. I can drive. 

Umupo ako ng maayos at parang malabo ang paningin ko parang umiikot din ang paligid at para akong mahihihimatay sa kahit na anong oras. Napahawak ako sa mukha ko. I tried closing and opening my eyes my vision is still the same.

Everything's blur.

When suddenly the door opened. "Get out." tinitigan ko siya pero malabo at madilim din kasi ang paligid pero alam kong boses yun ni Bluhen.

Inilalayan niya akong lumabas saka pinapasok niya ako sa back seat. Hindi ko alam pero parang dahan dahan akong inaantok. I can't understand what's happening right now all I want was to sleep.. to rest I feel so tired and then everything went black.

***

I told my yaya that wanna go to the park near our house at nung nagpaalam ako kay Mama pumayag naman siya. I was so happy that day because staying in our house is really boring.

"Come on, Yaya." excited na sabi ko kay kaya at tuwang tuwa naman siyang pinapanood ako. "Avi, be careful." sabi niya nung nakita niyang tumatakbo ako. Napatigil ako nung may makita akong mga batang lalake na siguro ka edad ko na inaaway ang isang babae.

"Play by yourself. We don't wanna play with girls." pagtataboy sakanya nung isang lalake at nakita kong ang lungkot ng itsura nung babae. I got curious about what was happening so I came closer to them.

"I have a lot of toys that I can share to you guys." she tried smiling but I can see sadness in her eyes. "You think we can't afford those toys? Our family is rich too." mayabang na sagot naman nung isang lalake.

Sa sobrang inis ko lumapit ako sa dalawang lalake at tinadyakan sila nung bigla silang umiyak. "Avi." gulat na sinabi ni Yaya nung nakita ang ginawa ko. "They're hurting her." sabay turo sa babaeng malungkot na nakaupo.

Yung dalawang lalake naman inaayo ni Yaya hanggang tumigil sa pag iyak at tumakbo na sila. I was looking at the girl in front of me. She's like an angel. She looks so innocent.

"Look what you've done!!" inis niyang sigaw sa akin. "Don't you know how to say thank you?" inis kong sigaw pabalik sakanya. "Why would I say thank you to you? You hurt my friends." pagrarason niya sa akin. Well, totoo nga naman.

"Friends ang tawag mo dun? what a bunch of  jerk friends you have." I said while rolling my eyes. "But because of you've done, hindi na nila ako ituturing na kaibigan. Wala na akong kaibigan." seryosong sabi niya sa akin. She's looks cute when she's mad and serious.

"You have me." diretsong sabi ko at nagulat naman siya pati rin ako nagulat sa sinabi ko. "Hold my toys then. It's heavy." maarteng sabi niya saka ibinaba sa floor. "Inuutusan mo ba ako?" tanong ko sakanya at maamo naman siyang tumingin sa akin pero huminga lang ako ng malalim.