ACE OF SPADES: The Last Mission

29

Chapter Twenty nine
Her last words

Pumasok ako sa mansion at nakita ko si Bluhen na nag iimpake ng mga damit niya. "Bluhen please let me explain." pagmamakaawa ko sakanya. Nagulat siya nung narinig niya ang boses ko.

"Don't." napatigil ako. "Just don't come near me." nakatayo lang ako sa harap niya tsaka niya tinuloy ang paglagay ng mga damit niya sa kanyang maleta.

"Bluhen, ginawa ko lang yun dahil inutusan ako ng papa mo---" she cut me off. "Wag mong ipasa sa papa ko ang mga kademonyohang nagawa at ginagawa mo." diing sabi niya sa akin saka siya tumayo.

"You kill those people right? Ikaw may hawak ng baril... shit!!!! kitang... kita ko kung paano... paano mo siya binaril ng walang ka awa awa." napiyok siya hanggang sa umiiyak na ito.

"Paano mo nagawa yun?" diretsong tanong niya sa akin. Hindi ako makasagot. Wala akong alam kung paano siya sagutin. "Paano mo nagagawang pumatay ng tao ng ganon kadali? Napakadali na para ka lang nagbabasura. Just who gave you the right to kill a life? Diyos ka ba?" sigaw niyang tanong sa akin.

Ramdam ko ang galit at pagkamuhi niya sa akin.

"Tell me, Ace. Are you a god?" tanong niya sa akin. Nakikinig lang ako sakanya habang diretso siyang nakatingin sa akin. "You're not human, Ace. Mas masahol ka pa sa hayop. You are a monster and you disgust me." malamig niyang sabi saka tinapos niya sinara yung maleta niya.

"Don't ever come near me again. Don't ever touch me. Wag na wag ka narin magpapakita sa akin dahil sa tuwing nakikita kita nasusuka ako. Nakakasuka lahat ng kademonyohang ginagawa mo." then she walk away from me.

Leaving me without even explaining my side. I guess she's right. Tama silang lahat. Hindi ako tao at mas masahol pa ako sa hayop!

I didn't know those words can kill you too. Sa bawat pagbitaw niya ng mga salitang yun para niya akong sinasaksak ng paulit... ulit...

Paulit ulit.

Mas okay na yung saktan niya ako ng pisikal para alam ko kung saan masakit. Makita ko kung saan ang dumudugo pero...

Pero ngayon hindi ko alam

I feel hurt. I feel the pain.

Ang sakit pero hindi ko alam kung saan... sa utak ba? sa puso? It's like my whole body felt the pain but I don't know what part of my body is in pain right now. Ang sakit pero hindi ko alam kung saan ang gagamutin ko.

***

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa floor habang umiiyak. Bumangon ako na parang wala sa sarili ng makita ko sila X at Nine sa sala.

"Don't worry about Bluhenen, nasa Palace siya nagpapahinga." tumango lang ako na parang wala sa sarili. "Anong plano mo?" mahinahong tanong sakin ni X.

"Ayaw na niya akong makita." sabi ko habang nakatingin sa glass wall. Sinasabayan ng ulan ang madilim na damdamin ko. "Ace, you need to snap it out. If you don't want to be out in this mission then get your shit together." pagpapaalala sa akin ni Nine na ikinatawa ko.

Infiniti is right. Everything he said to me was right. It's like he slap me with a truth. It was a hard slap that made me realize a lot of things.

"Wag si Bluhen ang isipin mo ngayon. Isipin mo yung mga kalaban natin. We need to make a plan. We need to be prepared. Hindi mga mahihinang mayaman ang kalaban natin ngayon. Mafia, that's why we need to be more powerful and ready." rinig kong galit sabi sa akin ni Nine.