"Biraz gitmeme izin ver t-tamam mı?"
Katsuki sadece eliyle geçebilirsin işareti verdi ve kalkıp odasında gitti.
Izuku çantasını bir kenara fırlattı ve kendini yatağa bıraktıa.
"Beni sevmesen bile benden nefret etsen bile ben seni seveceğim Todoroki-kun! Lütfen beni bırakma."
"Tam bir Omegasın Izuku. Bana ihtiyacın var değil mi? O zaman sana benimle takılmanın ödülünü vereyim."
Aklına eski zamanlardan başka bir şey gelmiyordu Izukunun. Ağlamaktan nefret ediyordu ama tek yaptığı ağlamaktı.
Neden ona sadece
"Ben de Seni seviyorum." Diyemiyordu ki?
Cevabı aslında çok açıktı. "Her alfa aynıdır ve hepsi aynı şeyleri yapar."
