"Hey Midoriya."
"Efendim Uraraka?"
Saçlarını karıştırdı kısa boylu kız.
"Şey.. kokun değişmiş gibi."
Duraksadı. Söyleyip söylememek arasında kalmış gibiydi.
"Alfa gibi kokuyorsun..."
Ensesini kaşıdı. Bu konuşma onu çok utandırıyordu.
"Ü-üstelik bir beta olmama rağmen fark ettim! Y-yani-"
İzuku iç çekti. Gözlerinin içi sinirle doluydu.
"Bunu beni bir alfayla aynı odaya koyan yurt müdürüne söylemeye ne dersin?"
Derin bir nefes verdi.
"En kötüsü de o kadar da kötü biri gibi durmuyor. Sadece söyleniyor! Dişlerim kaşınıyor falan diyip de duruyor. Hem, bilirsin... bence onun bir eşi var."
Uraraka şaşkınlıkla İzukuya baktı. Bu bakışın tek bir anlamı vardı.
"Nerden anladın ki!"
"Ne biliyim Uraraka! Sorgulamanı bitir artık da şu yemeyimi yiyeyim!"
Uraraka gözlerini devirdi.
"20 yaşında koca bir ergensin."
"Hakkımda bir sorunun varsa ağlayarak günlüğüne yazabilirsin."
Uraraka dil çıkardı ve bu laftan sonra sakince yemeğini bitirdi ve bu süre içinde bir kere bile konuşmak için ağzını açmadı.
Urarakayla lisenin 2.sınıfında tanışmışlardı. O, okula yeni gelmişti ve böylece İzukuyla tanışmıştı.
İzukunun o zamanlar idadan başka arkadaşı yoktu. Genelde insanlar ondan bir omega olduğu için uzaklaşıyordu.
İzuku cebinden çalmakta olan telefonunu çıkardı.
"Alo? Ne oldu Ida?"
"İzuku şeyy senin şu alfa-sarışın-odaarkadaşın, hangi bölümde demiştin?"
İzuku düşündü. Onunla daha garip sohbetler dışında hiç konuşmadığını fark etti aniden.
"Bilmem Ida.. Neden sordun?"
"Sanırım Tıpda okuyor.. karşılatık da..herkes ondan çok havalı biri gibi bahsediyor."
İzuku düşünmeden cevap verdi.
"Babası zengindir."
Uraraka zengin kelimesine tepki verdi. Ne olduğunu merak etmişti.
"Ya da bölümdeki 3 alfadan biri olduğu içindir ha?"
"Ne biliyim ben uf ida!"
"Ne kızıyosun İzuku? Hala ergenliğin-"
"Evet. Evet hala ergenim."
İzuku idanın yüzüne kapattı. Gelen ufak suçluluk duygusu kesinlikle onu geri aramasını sağlamayacaktı.
"Hey oda arkadaşım~"
