"Özür dilerim. Todoroki-kun, değil mi? Normalde sınıf temsilcileriyle konuşurken telefonuma bakmam ama bu sefer acildi. Umarım kusuruma bakmazsın."
Açıkca rahatsız olmuştu Ama belli etmedi. En azından öyle düşündü Todoroki.
"Hayır sorun değil lütfen hızlıca bitirelim."
"Umarım doğru anlamışımdır, tıp fakültesi öğrencileri kütüphanede daha çok alan istiyorlar öyle mi? Ayrıca mühendislik öğrencilerinin fazla ses yapmamalarını da."
Katsuki onayladı.
"Bunu normalde kütüphane sorumlusuyla konuşacaktım ama önce sizinle konuşmak istedim. Eğer bölümünüzdeki kişileri bu yönde uyarırsanız çok sevinirim."
"Ses çıkardıkları doğru olabilir ama daha fazla yer konusunda anlaşabileceğimizi düşünmüyorum çünkü zaten yeterli alanınız var. Koca okulda bir tek bu bölüm yok değil mi? Bölümünüze odalarında çalışabileceklerini hatırlatın lütfen."
"Bu konuya kütüphane görevlisinin karar vermesi daha uygun olur Todoroki-Kun. Siz lütfen bölümünüzdekilere kütüphane kullanımı kurallarını tekrarlayın. Teşekkürler."
Katsuki sahte bir gülümseme takındı ve Todoroki'nin omzuna hafifçe dokunarak uzaklaştı.
********************
"Hey!"
İzuku yataktan yavaşça kalktı. Sinirlerinin iyice gerildiğini hissediyordu.
Kapıyı sakince açtı ve sinirle gülümsedi
"Ne var domuz?"
"Dostum kötü bir başlangıç yapmış olabiliriz ama ben Denki. Müzik bölümündenim."
"Evet kötü bir başlangıçtı ama, telefonun icadedildiğinden haberdar olmayan birine adımı ve bölümümü söylemek isteyeceğimden emin değilim."
"Telefona bakmıyordu! Benim suçum değil.."
"Tamam. Şurdaki dolabı görüyorsun değil mi? Orda körili noodle var. Git ve bana körili noodle yap. İstersen kendine de yap ama tercihen yapma."
İzuku koltuğa oturdu ve mutfağa ilerleyen denkinin yüzüne bile bakmadan,
"İzuku Midoriya, Yazarlık." Dedi ve telefonuyla ilgilenmeye devam etti.
