Gece | Texting (Askıya Alındı.)

Gece | 6

İyi okumalar🌙
▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎
Doktor odadan çıktıktan sonra, Arya geri geldi ve yanıma da durup, konuşmaya başladı.

"Biliyorum, beni hatırlamıyorsun, hatta tanımadığını düşünüyorsun ama bana güvenebilirsin. Kime sorsan senin benim, benim de senin en yakın arkadaşın, dostun, sırdaşın olduğuma ve aklına gelebilecek tüm iyi arkadaş ilişkilerinin seninle benim aramda olduğunu söyleyecektir. Sen benim için çok değerlisin."

Bu sözler içtendi, samimiydi. Ona gerçekten inanmalı mıydım?...bilmiyordum. ama bu sözler içime işlemişti. Bu yüzden ona tebessüm ettim.

"Bu sözler ne kadar doğru bilmiyorum...ama gerçekten güzel, güzel ve gerçek gibi. İçimde sana karşı bir güven hissediyor gibiyim. Umarım bu boş bir güven, boş bir umut değildir?"

Arya bana gülümsedi.

"Bana güvenmene sevindim. Seni yüzüstü bırakmam."

İkimizde birbirimize gülümseyip, aramızda güven köprüleri kurarken, birinin her zaman yanımda olacağını bilmem güzel hissettiriyordu.

Arya yan tarafımda bulunan koltuğa oturdu. O koltuğu daha yeni görüyordum ama bu benim için önemli değildi tabiki.

Benim şu anlık önemsediğim şey, birazdan Arya'ya soracağım soruya karşı, Arya'nın cevabıydı.

"Arya, izin verirsen sana bir soru sormak istiyorum."

"Tabiki, evet?"

Gözlerimi, ilk önce üzerimde bulunan beyaz pikeye, sonra da Arya'ya çevirdim.

"Bana...bana ne oldu?"

Yutkundu.

"Biz okuldaydık ve merdivenlerden iniyorduk. O sırada hızla yukarı çıkan bir çocuk, sana çarptı ama gerçekten de şiddetli bir şekilde ve sen de duvara çarptın. Daha sonra bir çocuk daha geldi ve, sana 'Gece!' diye bağırmaya başladı fakat sen bayılmıştın."

"Adını veya kim olduğunu biliyor musun?"

"Evet, biliyorum ama açıkçası bunun şu anlık bir önemi yok. Çünkü, olayın yaşandığı gün, senin durumunu öğrenmek için o da hastaneye gelmişti ve poliste o gün onun ifadesini almıştı. Ama yine de öğrenmek istersen söyleyebilirim."

"Yani biliyorum, dışarıdan pek bir önemi yokmuş gibi duruyor ama ben öğenmek istiyorum."

Beni, anladığını göstermek için kafasını salladı.

"Pekala. adı, Gökay."

Bende teşekkür etmek adına, gülümsedim. Arya; hoş, iyi ve etrafa güven saçar gibiydi, onu sevmiştim.

Derince bir nefes alıp verdim. Ona başka bir soru daha sormak istiyordum

Arya, ben ne zamandır burdayım?"

Arya'nın yüzünde ki gülümseme, bir anlığına solsada, fark ettirmemeye çalıştı.

"Şey...sadece bir haftadır buradasın."

Bunun normal olup olmadığını bilmiyordum ve bu yüzden tepki de göstermek istemiyordum.

"Pekala."

"İyi olacaksın."

"Umarım."

~

Hastaneden taburcu olalı bir ay olmuştu. Fakat ben hiç okula gitmemiştim. Kimseyle sosyalleşmemiştim. Sadece okul çıkışları Arya, bize gelip on dakika kalarak benimle ilgileniyor ve nasıl olduğumu soruyordu.

Annem ise benim başıma gelenleri duyunca resmen kahrolmuştu. Çünkü benden başka kimsesi yoktu, beni seviyordu.

Beninse sadece nasıl herşeyi geri hatırlayacağımı düşünüyordum. Arasıra telefonuma bilinmeyen bir numaradan mesaj geliyor ve bana iyi olup olmadığımı soruyordu.

Ona daha hiç cevap vermemiştim. Sadece soruyordu ve sormaya devam ediyordu.

Yanımda bulunan telefonumun titremesi üzerine irkildim. Telefonu elime alıp açtığımda, yeni bir mesaj geldiğini gördüm. Bildirime basıp mesajı okumaya başladı.

0538******* : Tanrı aşkına sen nasıl bir insansın! Beni deli edeceksin! Bana cevap ver...lütfen. Beni endişelendiriyorsun. Tek yaptığın görüldü atmak. Senin olmayışın, benimle konuşmayışın çok, çok fazla acıtıyor zaten. Bari bana bunu yapma.

0538******* : Merak etme, olaylardan haberim var. Oradaydım. Senin yanındaydım ama sen bunu bilmiyorsun.

0538******* : Başını tutup göğüsüme yasladığımı bilmiyorsun. O, dokunmaya kıyamadığım saçlarına, bir öpücük kondurduğumu bilmiyorsun.
Ellerimi, narin ellerine kenetlediğimi bilmiyorsun.

0538******* : hayatımın sonuna kadar sürecek olan şeyi de bilmiyorsun...benim, senin nefesinle yaşadığımı bilmiyorsun.

0538******* : ve son olarak konuş benimle, sanki bir ARKADAŞ gibi.

Bu sözlere karşı ne diyeceğimi bilmiyordum ama ilk defa bu kadar uzun yazmıştı. Beni en çok etkileyen yer ise benim bilmediğim şeyleri anlatmasıydı. Beni seviyor gibi gözüküyordu ve gördüğümle birlikte, hissettiklerim de; onun güzel sevdiğiydi.

Ona bu sefer cevap vermek istiyordum, cevap verecektim de.

Gece : üzgünüm; seni kırdığım için, seni üzdüğüm için fakat gerçekten hiç kimseyi hatırlamıyorum.

Bu tarz konuşmalar bana çok tanıdık gelmeye başlamıştı nedense. Birşeyler hatırlıyor gibiydim ama ne hatırladığımı bilmiyordum, çok garip hissettiriyordu.

Salonda uzandığım uzun koltuktan kalktım ve odama doğru giden merdivenleri tırmanmaya başladım. Kafam allak bullak olmuştu. Neye inanmam gerektiğini bile bilmiyordum.

Odama vardığımda yatağıma uzandım. Kafamda sanki film şeridi gibi kesik kesik görüntüler canlanmaya başlamıştı.

Önce merdivenlerden inen bir kız. sonra yanında ki kızla bazı şeyler konuşuyor ve merdivenlerden inmeye devam ediyor. Daha sonra birine çarpıp düşüyor. Karşısında, merdivenlerden inerken konuştuğu bir kız ve bir oğlan var.

Bu kadardı. Başka hiçbir şey yoktu. Bu kareler kafamda tekrarlanıp dururken telefonum titredi. Elime alıp baktığımda, gelen mesajın Arya'dan olduğunu gördüm.

Arya : nasılsın? nasıl hissediyorsun?

Gece : iyiyim fakat aklımda bir şeyler canlanıp duruyor.

Arya : ne gibi?

▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎
Umarım bölüm hoşunuza gitmiştir.

🌙