Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ikilemler arasında boğuşmak
. . .
Başımın ağrısı devam ederken, bunun nedeninin dün gece içmek konusunda haddimi aşmak olmadığını biliyordum. Daha çok haddimi aşarak söylediklerimdi benim başımı ağrıtan.
Herkesin ve daha da önemlisi Lily'nin önünde Maureen'e çıkma teklifi etmiştim. Daha da kötüsü, bu olayın direkt bir ilişki olarak başlamasından ziyade yavaş yavaş yürütmek konusunda kararlıyken bir anda kıza ilan-ı aşk yapmadığım kalmıştı. En azından Remus öyle anlatmıştı olanları.
Daha da ilginci, Maureen teklifimi kabul etmişti.
Remus'un anlattığı kadarıyla biliyordum olanları. Herhalde birkaç gündür Maureen'e nasıl yaklaşacağımı düşündüğümden olsa gerek, bülbül gibi şakımışım yanında.
Remus sabah kahvaltıya inmeden beni bir köşeye çekip dün gece hakkında konuşmuştu ve Maureen'in duygularının da olduğunu, kimseyi incitmeden hareket etmemi söylemişti. Haklıydı.
Zaten şu anki durumumuzda alt tarafı bir buluşmaydı olacak olan. Şükürler olsun, dün geceki sarhoşluğumda sevgi dolu sözcükler söylememiştim. Sadece bir çıkma teklifiydi, ne yanlış gidebilirdi ki?
Böyle bir hataya düşmek bir sorumluluk olarak binmişti omuzlarıma ama bazen de o kadar kötü olmadığını düşünüyordum.
Erkeklerle olan konuşmamızdan beri davranışlarıma dışarıdan bir gözden bakıyordum ve gerçekten Lily'e olan aşkımın artık saplantı halini aldığı bir gerçekti. Sanki gözlerimin önünde bir perde vardı da kalkmıştı. Şimdi farkına varıyordum davranışlarımın ve gerçekten sorunlu bir hale gelmişti.
Büyük Salon'un gürültülü havası daha da kötü hissettirirken başımı kaplayan ağrı mideme de vurmuştu. Hiçbir şey yemek istemiyordum. Biraz gariptim daha doğrusu. Nedensiz bir suçluluk duygusuna sahiptim ve bu da iştahımı tıkıyordu.
"Böyle olmaz ama." dedi Peter, hiç oynamadığım tabağıma bakarak. "Yemek yemek zorundasın."
"Hiç iştahım yok." dedim tabağı ileriye doğru iterek. Açtım fakat boğazımdaki yumru yemek yememi engelliyordu.
"O kadar da moralini bozmana gerek yok, Jam." dedi Remus ve destek verircesine omzumu sıvazladı. Bir yanım haklı olduğunu ve artık kafamı Lily'den kaldırmamı söylüyordu. Diğer tarafım ise değişim istemiyordu. Lily'e olan hislerime ya da saplantıma- her neyse devam etmemi söylüyordu. Bense bu ikilemin içinde eziliyordum.
"Rem haklı, en azından herkesin içinde bir ret cevabı almadın." dedi Sirius bilmiş bilmiş.
"Ret cevabı almaya alışkınım." dedim Sirius'a bakarak. "Asıl daha önce hiç evet cevabı almamıştım."
