Akula 941

Baba

Katya ile beraber salona girdi Victor Vadim Korolev. Babası ona üsten bir bakış attı ve odada sessizliği bozdu.

— Demek gelebildin Victor. Otursanıza.

Victor Vadim Korolev'in evle ilgili fark ettiği ilk şey mobilyaların eskisinden daha pahalı ve şık olmasıydı. Babasının oturduğu tekli koltuk mavi rengte kadifeden yapılmış deniz kabuğu şekilli -Victor Vadim Korolev öyle umuyor- şık bir parçaydı. Victor Vadim Korolev etrafına şaşkın bir şekilde bakarken babasının oturduğu koltuğun yanındaki koltuğa oturdu. -aynılardı- Katya onları yanlız bırakma bahanesiyle:

— Victor bir fincan kahve yapayım mı sana ne dersin?
— Olur.
— Peki ya sen ister misin babacığım?
— Sağ ol kızım isterim.
— Tamamdır! Siz konuşun ben birazdan gelirim!

Katya mutfağa hamarat kız reveransıyla gitmişti. Babası kızından gurur duyordu bunu kendi ağzıyla söylemese bile yüzünden okunuyordu. Bu yüzden de arkasından övgü fırsatı gelince kaçırmadı.

— Çok iyi bir kız değil mi Victor?
— Evet öyle tabii.

Victor Vadim Korolev bunu zoraki söylemişti.

— Böyle bir kız kardeşe sahip olduğun için gurur duymalısın.
— Duyuyorum duyuyorum. Baksana ne kadar nazik!
— Öyle ya.

Sohbet tıkanmıştı Victor Vadim Korolev ölüm sessizliğini bozmak için çabaladı. Ama Victor Vadim Korolev nasıl başlayacağını bilemedi ve ortamda biraz hal hatır muhabbetleri döndü. Victor Vadim Korolev o an  dünyadaki bütün insanları tanıyor olmayı ve onların halini hatrını sormak istiyordu ki asıl konuşmasına başlaması hiç gerekmesin... Ama Katya içeri elinde güzel birer fincan ve fincanlarla takım olan tepsiyle daldı ve kahveleri olağanca yapmacıklığıyla servis edip odadaki bir diğer koltuğa oturdu. Aslında burda olmasına bir lüzum yoktu ama konuşmanın gerçek anlamıyla hala başlamadığını anladı ve meraklandığı için yanlarında kaldı. Ama asıl konuşma başlayacak gibi de değildi bu yüzden fitili Katya ateşledi:

— E baba öğrendin mi Victor'un "mühim" meselesini.
— Henüz değil.
— E söylesene hadi Victor meraklandırma bizi.

Victor Vadim Korolev'e yapılan baskı onu strese sokmuştu ve boncuk boncuk terleyip ateşler içinde kaldı. Sırtında hissetiği sıcaklık yüzünden iyi düşünemiyordu. Bir kumar oynayıp hemen can alıcı noktayı söyledi;

— İşsizim ve daha fazla param kalmadığı için bana yardım etmenizi umarak buraya geldim.

Babası yarı sinirli yarı şaşkın yarı hayak kırıklığına uğramış şekilde atıldı hemen:

— Sen ne diyorsun?! Önceki işine ne oldu?!
— Aa... Kovuldum.

Victor Vadim Korolev yalan söylemişti o eskiden çalıştığı yerlerde günlük çalışırdı -bunda kovulma gibi bir ihtimal yoktur-  kovulacak kadar da uzun süre maaşlı bir işte hiç çalışmadı. Kendisi yapamadığını söyleyip istifa etti.

— Kovuldun mu? Nasıl?!
— Bu önemli değil. Bana iş ve konaklayabileceğim bir yer gerekiyor.

Babası iyice sinirlenmişti ve ortaya ya da Katya'ya öfkeyle sızlanıyordu. Victor Vadim Korolev o an babasını dinlemeyi bırakmıştı, etrafına bakıyor gibi gözüküyordu ama o an gözü görmüyordu ve aklı havadaydı. "İlk burası yerine Olga Valeria hanımefendinin evinde olsam kesinlikle daha iyi olurdu! Buraya gelmeden önce biraz daha düşünme şansım olurdu hem de. Aptallık ettim!" diye geçiriyordu içinden. Katya'da babasını dinlemiyordu sadece Victor Vadim Korolev'e bakıyordu onun yüzünün ne kadar sersem gözüktüğünü ve tekrar her şeyi batırmayı başarmış bir beceriksiz olduğunu düşünüyordu. Aynı zamanda Victor Vadim Korolev'in onun düğününe ve mutluluğuna da kötü etki edeceğini düşünüyordu. Neyse ki babaları sızlanmayı bırakıp sakinleşti ve bir karar aldı.

— Tamam... Şimdilik bu evde misafir odasında kalabilirsin. Ama sana iş konusunda yapabileceğim hiç bir şey yok, üzgünüm ama referanslarım bile yeterli olmayabilir sana. O kişilerle ilişkilerimi iyi tutmak için yıllarca uğraştım ve onu küçük bir sorun için bir anda yıkamam. Bu yüzden bu konuda yanlızsın. İşi kendin bulmak zorundasın.  Neresi olursa olsun çalış çünkü bu evde bedavadan yaşayıp yiyen içen bir erkek görmek istemiyorum. Tamam mı?

— Tamam baba çok teşekkür ederim. Elimden geleni yapacağım.
— Elinden gelen yetmez ve hiçbir zamanda yetmedi de Victor. Daha fazlasını yapma zamanın geldi. Şimdi git ve yerleş. Katya git sen de ağabeyine banyoyu hazırla.

İki kardeş odayı terk etti ve işlerine koyuldular. Victor Vadim Korolev için sonuç olumsuz değildi bununla ilgili pek sorunu yoktu ama babasının dediği imalı laflar onun nefesini kesecek kadar yaralamıştı. Odaya girince ilk iş yatağa attı kendini Victor Vadim Korolev. Boğazını ezen o itici güçten kendini kurtarmaya çalışırcasına boğazını tuttu. Ve birkaç dakika boyunca bırakmadı...