Yeah, gi publish nako siyag balik kay deserved ni Clay ug Hale ang happy ending. Char? It's good to be back! ❤️
...
Grabe, singot na kayko sa katanan. Bisan nag naa pami sa backstage grabe kusog na kaayo ang buto sa akong dughan. Lamia na lagi mag back out, gi atay nani. Nganong nakaapil gani ko ani?
I tried doing things that could lessen the uneasiness that I'm feeling right now. Shit, grabe. Halos masamad na sa kapula akong braso tungod sa akong mga kusi.
"Uy? Okay raka?" Si Fel.
I swallowed hard "Okay ra" pero atik ragud.
"Sure ba?"
I nodded "Okay ra lagi."
Ningduol si Ian sa amoa "Pre, kita nadaw sunod."
Murag nahugno akong kalibutan ato "Pwede malibang sa?" I said.
"Buang, ayseg gara gara diraa Pre." Ningkatawa si Ian.
"Tara na. Andam nata didto." Si Fel.
"Sige." Di nila mailhan pero gakurog nako tungod sa kakulba, gipaak-paak pa nako akong koko.
"Bay, humana sila. Kita na ninyo."
Ha? Dalia ra ba nahuman nila uy? Gikalot nako akong ulo. Mao nani ron, na yawa nani.
Pag adto namo sa stage halos mabungog ko sa ilahang mga kantiyaw. Akong gipangita sila mama ug papa ug nakita nako silang duha.
"Okay na?" Ana pa ang floor director.
Tando ming tulo "Okay na Ma'am."
Sige. Mao nani ron, mao najud ni. Get your shit together and do this thing right. Nag inhale—exhale ko.
Clay, you can do this.
One... Two... Three...
.
.
.
Nakatulong ba nu'ng lumayo ako?
'Di ba 'yon naman ang 'yong ginusto?
Simula pa no'n, kahit hanggang ngayon
Lahat ng daan ay pabalik sa'yo
Balang araw ay makikita mong
'Di kailangan lumayo (kinailangang lumayo)
Kung paglisan lang ang paraan
Patawad
Paalam
Kahit nasa'n ka man
Nariyan pa ba ang pinangarap ko
Na aking tinalikuran para mabuo?
Bakit gano'n, kahit sa'n lumingon
Lahat ng daan ay pabalik sa'yo?
Balang araw ay makikita mong
'Di kailangan lumayo (kinailangang lumayo)
Kung paglisan lang ang paraan
Patawad
Paalam
Kahit nasa'n ka man
