Heal Your Heart 1 ✔

HYH #35 - Brocolli & Cauliflower

CHAPTER 35

ZAIMYL POV

She's really different that's why I like her. She amaze me in her own little way.

"Where's your parents?" tanong ko

"Ah. Sa Cebu sila nakatira ngayon."

"Bakit dun?"

"Eh mas maganda raw dun kaysa dito sa Manila na mahal ang mga bilihin."

"Are they working?"

"Hindi eh, si Tatay kasi ay may hika saka si Nanay naman ay may edad narin. Yung dalawa kong kapatid ay nag-aaral pa sa elementarya." malungkot niyang sabi.

"Kailan ka huling umuwi?"

Napayuko na lang siya. "Limang taon na. Hindi ko na nga alam kung anong itsura nila."

What? Ang tagal naman nun?!

"Why? Sobrang tagal naman yata nun?"

"Oo nga eh, gustong gusto ko ng umuwi pero lagi nilang sinasabi na wag na lang daw dahil mahal ang pamasahe kaya ipadala ko na lang daw." grabe naman.

Hindi ba mas matimbang na makasama mo ang pamilya mo kahit sa anong luho?

"That's why, you're working hard?"

Tumango tango siya. "Ginawa ko ang lahat para manatili ang titulo ko bilang Scholar sa Menesis  Academy. Salamat naman sa Diyos dahil nananatili parin ako sa ranking ko saka may allowance akong natatanggap na tama lang sa pang-upa ko ng tirahan at pang-kain. Yung sahod ko naman sa mga part time ko ay yun ang pinapadala ko sa probinsya."

Sa totoo lang? Hindi ako naaawa sa kanya kundi humahanga pa ng lalo. Ang galing niya. Matalino pa.

"Humahanga ako sayo. Konti lang ang mga taong nakakagawa niyan pero sana wag mo namang pabayaan ang sarili mo."

Tumingin siya sa sakin ng ilang segundo ay maya maya'y nakabawi narin at ngumiti.

"Salamat. Tatandaan ko yan."

"Dapat lang, kaya kumain ka pa." nilagyan ko ng Grapes Cake ang ibang pinggan saka binigay sa kanya.

"Salamat."

She's really kind, polite, generous, and humble.

"Ah, can I ask you a question again?"

"Oo naman. Ano ba yun?"

"Uhm. M-may.. b-boyfriend ka na b-ba?"

Fvck! Bat napakahirap naman nung sabihin?! Nauutal pa 'ko.

Nakatingin lang ako sa kanan ko dahil nahihiya ako sa sinabi ko pero somewhat, naghihintay ako ng isasagot niya.

"Nagbibiro ka ba?"

Huh?

Napatingin ako sa kanya bigla ng may pagtataka. "Huh?"

"Dahil hindi ako sasama sayo sa date na 'to kung may boyfriend ako saka hindi pa ako nagkakaboyfriend kahit kailan."

(O_O)

Wala akong masabi!

Tapat siya.

(^_^)

"If that so, thank you."

"I should be the one who'll thank you, kasi napansin mo ang isang tulad ko."

"You worth it. 'Cause your different and I like it."

Wow.

Nasabi ko ba yun?

(O///O)

Nadulas dila ko pero hayaan na. Nandyan na yan eh. Alangan bawiin ko pa?

Ngumiti lang siya saka sumubo ng cake kaya kumain narin ako.

"Uhm. Ikaw ba? Nagkagirlfriend ka na ba?"

Sa totoo lang?

Natigilan ako sa mga oras na 'to.

"A-ah. S-sige. Ok-ay lang kung ay-aw mong pag-usapan."

It's already time narin siguro para iopen-up sa iba ang tungkol sa nakaraan ko.

"It's okay. I'll be bias if I didn't tell you about my story."

Huminga ako ng malalim bago magumpisa.

Kwenento ko lahat lahat mula sa umpisa. Walang labis walang kulang. Salita nga ako ng salita eh at nakikinig naman siya. Sa bawat emosyon na nararamdaman ko ay yun ang nakikita ko sa ekspresyon ng mukha niya.

May nakikita ako sa kanyang mga mata niya. Pero isa lang ang malinaw sakin, hindi yun awa kundi pampalakas ng loob at parang nagsasabing nandyan lang siya para sa akin.

Tiniis niyang makinig sa mga kwento ko. Natiis niyang makinig kahit napakahaba na ng kwento ko.

Hindi man lang siya nagpahiwatig na inaantok na siya at kung anu ano pa.

Hanggang sa matapos na akong magkwento at hinihintay ko na lang ang ikokomento niya.

"Im totally wounded by her."

Yumuko ako.

"Then, let me HEAL YOUR HEART."

Napamaang ako sa sinabi niya at pilit hinahanap sa mga mata niya ang dahilan.

"But how?" wala sa sarili kong natanong.

"Zaimyl.. Ano kasi eh.." natigilan siya at ako nama'y naghihintay lang sa sasabihin niya. "Zaimyl? Since the first time I saw you, it feels like there's no air. I don't why the time's ran slowly. You don't know how many butterflies in my tummy. When it comes to you, my eyes change into binocular even you're far."

Im speechless.

"My heart skip a beat into normal rate. At first. I don't know what is it but when the times gone by, little by little. Im falling for you and now, I already love you."

(O_O)

"Mahal na kita Zaimyl. Hayaan mo ako sa tabi mo. Hayaan mong tulungan kita."

Napayuko ako.

Hindi ko alam na mangyayari 'to pero nagpapasalamat parin ako. Atleast, nandito siya para mahalin ang katulad ko.

Inangat ko ang mukha ko at ngumiti ako.

"You know that I can't love you back yet.. But.. I want to love you too.. When that time comes? I promise, I'll love you unconditionally.."

Ang saya ko.

"Oo. Tutulungan kita. Mahal na mahal kita Zaimyl."

"I like you too."

"Salamat."

"Ako dapat ang magpasalamat. So, we're official?"

Ngumiti siya at tumango.

"Oo, Brocolli." (^_^)

"Salamat. Cauliflower!" (^_^)

Alam kong mamahalin ko rin siya. Alam kong darating ang araw na yun. At kapag dumating ang araw na yun ay gagawin ko ang lahat para sumaya siya sa piling ko. Para manatili siya sa buhay ko.