Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Seoul, Korea 2 Yıl Sonra-22:22 Bulunmuştu, ona ait bir kağıt parçası bulunmuştu. O şimdi yoktu, gitmişti, gökyüzündeki yıldızların en parlak olanındaydı. Kimse alışamamıştı yokluğuna, hâlâ herkesin bir yanı eksik gibiydi. Yoktu o eski çocuksu gülüşlerimiz, gülünce kısılan gözlerimiz, güldüğümüzde çıkan o garip sesler yoktu hepsi onunla birlikte gitmişti.
Hep hatalı olduğumu düşündüm, bazen bende gitmek istedim ama olmazdı gidemezdim. Zamanı geriye almak kolay olsaydı, geri getirmez miydim seni? Sevdiremezmiydim kendimi? Kurtaramaz mıydım seni o durumdan?
Bir mektup bulundu odanda, düşün tam iki yıl sonra kimsenin açmaya cesareti yoktu ama herkes merak ediyordu o kağıt parçasında neler yazdığını, oturmuş sadece izliyorduk. Korkuyorduk açmaya, kim bilir belki nefretini dökmüştün o küçük kağıda veya sevgini, kimse açmadan bilemezdi.
Hiçbirimiz cesaret edemedik, tam iki yıl geçti üzerinden geri gelmeni bekleyen çaresiz kız kardeşlerin ve abilerin, pişmanlıktan kendine zarar veren ben.. Hiçbirimizin yüzü gülmüyordu. Düşün koca iki yıl geçse de acın hâlâ buradaydı, yanı başımızda..
En sonunda dayanamadı Lalisa, oturduğu koltuktan ani bir şekilde kalkıp kağıt parçasını eline aldı "Hiçbiriniz mi merak etmiyorsunuz ne yazdığını, yeter artık açıyorum ben." Dedi titreyen sesiyle, korkuyordu ve bu her halinden belli oluyordu. Başladı korkak çıkan, titrek sesiyle okumaya;
"Sevgili Kız kardeşlerim, Abilerim ve Jeon: Nereden nasıl başlasam bilemiyorum, sustum bu zamana kadar sustum sanki bilmiyor muydumJeon? Senin bana kurduğun bir tuzak olduğunu, bana iyi davranmanın altında başka şeyler olduğunu inan bana kendini akıllı zannediyorsun. Peki ya Jisoo sence fark etmemiş miydim kendine zarar verişini? Sırtındaki o çizikleri ve o çiziklerin sahibinin kim olduğunu. Peki sen Lalisa bilmiyor muydum sence çektiklerini? Okulda düşüp bizden sakladığın durumları? En önemlisi sen Jennie, sen hiç mi fark etmediğimi sanıyorsun odandaki intihar haplarını? Öyle sanıyorsanız sanmaya devam edin kız kardeşlerim, sanmaya devam edin.. Son olarak Jeon, katilim sensin Jeon ve seni asla affetmeyeceğim, asla.."
Gözlerinden damlayan iki yaşla bitirmişti sarı saçlı kız sözlerini, pembe zarflı mektubu yere düşürdüğünde sadece kafasını eğmiş ağlıyordu. Bitmiştin sen Jeon, artık genç bir kızın ve sevdiğinin katiliydin.
Peki ya insan sevdiğine zarar verir miydi? Ona kıyabilir miydi? Sen sevdiğinin hem hayallerinin, hemde kendisinin katiliydin. Ve o seni asla affetmemek üzere gitmişti, yıldızlara gitmişti, şimdi bir melekti..
_________________________
Öhöm öhöm eveeet ben geldim, özel bir bölüm yazmak istedim ve yazdım, benim pek içime sinmedi ama olsun. Umarım bu bölümü beğenirsiniz, yorumlarınızı eksik etmeyip oylarsınız umarım.. Hepinize şimdiden çok teşekkür ediyorum, tekrar başka kurgularda görüşmek üzere ballı çöreklerim. 🐩-chionophile
