Boy Toy (bxb)

Chapter 12

POV Diyaz

Ik hoor de bel rinkelen wat meestal betekent ''eindelijk verlost van deze hel.'' Maar ik heb mezelf weer in de nesten gewerkt. Wel eigenlijk is het meer Levi zijn schuld want als hij niet als een creep in mijn bed lag waardoor ik geforceerd was om te vluchten ZONDER mijn boeken had ik nu geen strafstudie. Zo simpel als dat.

 Met tegenzin ga ik naar het straflokaal. Leuk om de schoolweek te starten met strafstudie. Ik ga het lokaal binnen en hoera yieppa yee Mr. Snicker is de toezichthouder. Kan deze dag nog erger gaan?

 Ik stap naar achter in het lokaal en kies een plaatsje in de hoek waar er een raam staat. Ik schuif de stoel naar achteren en zet me neer. Het is niet alsof ik iets nuttigs kan doen want ja, ik heb mijn boeken niet bij me. Ik zucht en wrijf frustrerend mijn handen over mijn voorhoofd. Ik kantel mijn hoofd richting het raam en kijk naar buiten.

Het is een mooie zonnige dag en ik geniet ervan hoe de zonnestralen mijn gezicht opwarmt. Ik wou dat ik mijn camera bij de hand had. Ik zou prachtige shots kunnen nemen van deze mooie natuur. Ik raak verdiept in de natuur dat ik niet eens door heb dat mijn naam wordt geroepen

"Diyaz Ramirez? Zegt snickers bar met een geïrriteerde toon nadat hij zich moet herhalen voor de zoveelste keer.

Ik draai mijn hoofd richting het bord en een rood kleurtje vind zich plaats op mijn wangen. Iedereen kijkt naar me met hun dromedaris ogen alsof ik een dier ben in een dierentuin.

"Ja, aanwezig.'' Zeg ik zo snel dat je het nauwelijks zou kunnen horen.

Nog geen 10 minuuten zijn gepasseerd en ik verveel me nu al dood. Ik kijk rond in het klaslokaal en zie dat ik niet de enigste bent die zich zo voelt. Met een diepe zucht rust ik mijn hoofd op mijn handen.

Iemand van het secretariaat klopt aan en kondigt aan dat ze iemand nodig hebben om te helpen in de bibliotheek. Ik probeer zo hard om geen oogcontact te maken met snickers bar of          Mevr. Hagewyk. Maar toch hoor ik mijn naam geroepen worden. Ik kijk op en met een fake glimlach volg ik haar uit het klaslokaal.

➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸

De klus die ik had gekregen bestond uit: Boeken die niet op hun correcte plaats stonden wel op hun correcte plaats zetten, Boeken op alphabetische orde zetten en boeken sleuren van lokaal naar lokaal of boeken ophalen van een lokaal. Het komt erop neer dat ik eigenlijk gewoon hun slaafje bent.

IK had een lijstje gekregen met alle lokalen die ik moet checken. Ik kijk naar mijn lijst en vink een lokaal af. Nog 1tje te gaan zeg ik tegen mezelf. Ik scan het papier en zie dat ik naar C113 moet gaan. IK heb weer een geluk want ik bevind me in het A-Blok.

Ik kom aan bij het C-blok en ga naar de 2de verdieping. Ik draai de deur open en rarara wie zie ik daar....Mr. Coppens. Hij zit verdiept in zijn werk en heeft niet eens door dat ik er ben.

''Hoi Mr. Coppens.''Kuch ik ongemakkelijk

Hij kijkt op en zet zijn bril af. "Oh hallo diyaz had je daar niet gezien.Wat doe je hier?''

"Gewoon kinderarbeid doen voor het secretariaat.'' Zeg ik op een nonchalante toon.

Mr. Coppens lacht om die opmerking en laat me je ff zeggen. Mr.Coppens heeft de meeste aantrekkelijke lach die je ooit zal horen. Ik wist niet eens dat lachen aantrekkelijk kon zijn?!Ik dwaal weer af ik ben hier met een missie en die missie zal ik voltooien. 

Ik ga naar de bibliotheek kast en drop de boeken neer. Ik moest ook een paar boeken terugbrengen. Dus zoek ik ernaar en leg ze dan op een lessenaar. Ik mis nog 1 boek maar ik heb alle planken al afgezocht.

 Dan kijk ik naar omhoog de bovenste plank mijn aartsvijand. Ik ga op mijn tippen en strek mijn handen uit. Het lukt niet. Ik maak een poging het boek in mijn macht te krijgen door een kleine sprong te maken. Lukt ook niet.

 Ik voel opeens een lichaam, een welgevormd lichaam, achter mij staan en terwijl ik omhoog kijk zie ik de hand van Mr.Coppens het boek grijpen. Ik draai me om en kijk hem nerveus aan. Ik zweer dit zou een scène kunnen zijn uit die typische romantische films.

"Hier." Hij geeft me het boek maar blijft wel nog steeds staan.

''Euhm, bedankt.'' Ik kijk opzij en vermijd oogcontact te maken.

''Zal ik hebben met de boeken terug te dragen naar de bieb, ik ben toch al klaar met mijn werk.''

Ik maak een klein knikje. Hij stapt naar zijn bureau af en ruimt het op. Hij doet de lichten uit en pakt de al de boeken op. Niet 1 of 2,nee, allemaal. Wie ben ik om hem tegen te houden mij best. Hij sluit het lokaal af en we gaan op pad naar de bieb.

We zeggen niet echt veel tijdens het stappen. Soms kleine dingen over school,leerkrachten etc. Snel raken we bij de bieb en leggen we de boeken af. Het secretariaat bedankt mij en zegt dat ik naar huis mag vertrekken.

Ik zeg gedag naar Mr. Coppens en de mensen van het secretariaat. Ik loop naar de fietsenstalling en haal het slot van mijn fiets af. Net dat ik wil vertrekken zie ik dat er iets gebeurd is met mijn fiets. Mijn banden zijn plat. Ik schop tegen mijn fiets en al mijn frustraties komen naar boven. 

Ik        ben               zo           klaar          met              deze             dag.

➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸➸

Alles stort gewoon neer op mij al heel de dag gaat het slecht. Ik probeer met al mijn macht mijn tranen in te houden. Niet echt zin om in het fietsenhokje zielig alleen te zitten huilen. Ik hoor voetstappen achter me en draai me om. 

''Alles oke, Diyaz?'' Vraagt Mr.Coppens met een bezorgde stem.

''Ja, hoor." Mijn stem maakt een kleine voice crack.

"Zeker? Ik ben je mentor en ik ben hier om je te helpen.''

Bij die woorden krijg ik een hele breakdown en stromen er tranen uit mijn ogen. Ik voel een paar stevige armen rond mij slaan. Ik huil gewoon door. Mr. Coppens doet zijn best om mij te troosten en fluistert dat het wel allemaal goed komt. Ik leg mijn hoofd op zijn borstkas en langzaam aan kalmeer ik.

Hey guys

WEL de laatste keer dat ik nog hier was euhm was het begin van quaraintaine en nu is het wel het einde van quaraintaine kinda LMAO. IM so sorry you guys dit word het langzaamste boek ooit ik heb echt geen excuus. Quaraintaine gaf me echt gewoon geen motivatie om te schrijven. BUT IM BACK and BETTER. Ik hoop dat het met iedereen goed gaat en de wereld staat echt wel op zijn kop op het moment. Be safe you guys. Het is eindelijk vakantie voor mij en ik ga over naar het volgend jaar. Wat wel een verassing voor mij is met al dat ''werken van thuis'' gedoe. Dus wat vonden jullie van dit hoofdstuk zeg maar je meningen onderaan in de comments. Btw hoe gaat het met jullie? Vind ik ook fijn om te horen. EN FF WOW hoe heeft dit boek ooit de 7K reads behaald dat is legit het dubbel van de laatste keer. You guys are amazing en bedankt voor de mensen die hier nog steeds zijn en nog steeds mijn boek lezen.  Have a nice day and take care of yourself

Wat denken jullie dat er zal gebeuren tussen Diyaz en Coppens ;)

(Next ''chapter'' zal iets anders zijn btw niet echt een hoofdstuk)

Sunflower xxx